Solidariteit met Egon Krenz en andere kameraden
Van redactie buitenland
Italië staat in rep en roer vanwege de vrijlating van een reeks criminelen, en de sociaal-democraat Craxi mocht voor bewezen diensten rustig in Tunesië wonen; naar Italië
laten terugkomen ging net te ver. Zijn rol was uitgespeeld, die van de Italiaanse maffia nog lang niet. Een systeem dat alleen op winst is gericht kan niet zonder maffia, groter of kleiner, openlijk of geheim, hoe ook georganiseerd. Kohl heeft zijn werk ook gedaan. Benieuwd hoever ze hem zullen laten vallen nu een vergrijp zichtbaar werd, waar alle grote partijen zich aan schuldigmaken.
In Italië, België en Duitsland kwam de grootschaligheid van de partijmalversaties aan het licht. Steeds blijft echter het recept: er mag wel eens een mannetje van zijn politieke voetstuk vallen, maar het systeem moet overeind blijven. Zelden of nooit eindigt een politicus in dienst van het kapitaal in de gevangenis. Dat recht is voorbehouden aan communisten.
Egon Krenz, de laatste algemeen-secretaris van de SED in de DDR, voorzitter van de Staatsraad, werd wegens zijn politieke verantwoordelijkheden in de DDR tot zeseneenhalf jaar gevangenis veroordeeld. Hij heeft zich inmiddels, vergezeld van tientallen vrienden, gemeld bij de gevangenis. De veroordeling is pure politieke willekeur en hoort bij de pogingen om de DDR op alle mogelijke manieren te criminaliseren. Een poliek verantwoordelijke die onnodig bloedvergieten wist te voorkomen krijgt zeseneenhalf jaar cel. Wat gaat er gebeuren met al die miljoenenzwendelaars?
De NCPN roept op om Egon Krenz te steunen in deze moeilijke periode door hem te schrijven. Zijn adres is: Egon Krenz, JVA Hakenfelde, Niederneuendorfer Allee 140-150, 13587 Berlin, BRD of protestbrieven te sturen naar de Bundeskanzler der Bundesrepublik Deutschland, Gerhard Schröder, Bundeskanzleramt, Schlossplatz 1, 10178 Berlin.
Egon is niet de enige communist die van zijn vrijheid wordt beroofd om politieke redenen. Kameraad Henk Poppe schreef al eerder aan Klaus-Dieter Baumgarten, die ook zeseneenhalf moet uitzitten. Naast deze kameraden zitten er nog tal van andere kameraden opgesloten. De brief die hij terugontving plaatsen we hieronder. Daaruit blijkt duidelijk wat voor politici in West-Duitse gevangenissen terechtkomen.
Van: Klaus-Dieter Baumgarten,
Penitentiaire inrichting Düppel II, Söhtstraat 7, D-12203 Berlin
Düppel II, 13 november 1999
Beste Hendrik van de Poppe,
Ik was zeer blij met je groeten. Hartelijk dank, ook voor de mooie ansichtkaart met de landelijke opnames. Ik hoop, dat je Duits kunt begrijpen en mijn brief dus ook. Net vandaag vier ik een droevig jubileum; want vandaag zit ik precies drie jaar gevangen, en er liggen nog drieeneenhalf jaar voor me in het verschiet, want ik ben tot zeseneenhalf jaar hechtenis veroordeeld. Na een lang, werkzaam leven als soldaat - ik heb 41 jaar gediend in ons nationaal volksleger, van soldaat tot overste, op het laatst was ik chef van de grenstroepen en plaatsvervangend minister van Defensie - is deze tijd niet gemakkelijk te verwerken. Toch zal ik deze weg gaan met opgeheven hoofd. Ik weet, dat ik naar recht en wet mijn land heb gediend en als soldaat op een belangrijke post eraan heb bijgedragen, dat de Koude Oorlog niet een hete is geworden; en dat geeft me de overtuiging, dat ik voor een goede en gerechtvaardigde zaak heb gewerkt.
De vele processen, die er tegen mij en andere soldaten (officieren en generaals van de DDR) gevoerd werden en ook vandaag nog worden, 10 jaar nadat ons land één werd, zijn een schending van de elementaire regels van recht in de BRD en een schending van de regels van volkerenrecht.
Dit zijn politieke processen, ze zijn niets anders dan een afrekening met de mensen, die na 1945 een andere, niet-kapitalistische staat op Duitse bodem hebben gesticht; mensen, die lering trokken uit de noodlottige geschiedenis van ons volk.
Daarom treedt de justitie van de BRD op basis van de eisen die in 1991 door de toenmalige minister van Justitie, Dr. Kinkel, werden gesteld: "Het moet lukken om het SED-regiem te criminaliseren"; bedoeld werd de DDR, het socialisme. Bijna 75.000 processen werden gestart tegen burgers van de DDR (vooral tegen rechters, advocaten, militairen, voorlichters, sportmensen, artsen etc.). Zo'n 200 DDR-burgers werden tot nu veroordeeld. Maar aan al het levenswerk van alle DDR-burgers wordt voorbijgegaan; zij worden behandeld als tweederangs burgers.
Het socialisme wordt verguisd; het is het "rijk van het boze". Mensen, die zich ervoor hebben ingezet, worden in discrediet gebracht, belasterd en uitgesloten van een maatschappelijk leven.
De komende generaties zullen wij ervoor moeten waarschuwen, dat iedere nieuwe poging een betere maatschappij van de grond te krijgen, strafrechtelijk zal worden vervolgd.
Deze politiek zal tot mislukken zijn gedoemd, en waarheid en gerechtigheid zullen toch overwinnen. Al zullen wij dat zelf dan ook niet meer beleven, volgende generaties zullen objectief oordelen over onze poging het socialisme te stichten om zodoende een betere maatschappij te bouwen; dus ook over de verdwenen DDR en over ons.
Gelukkig is er ook veel solidariteit met de DDR-burgers, die politiek vervolgd worden, en dat helpt mij dit onrecht, deze vrijheidsberoving en het gescheiden zijn van mijn familie, te doorstaan. Deze solidariteit geeft
moed en kracht voor sterk verzet ook in de toekomst. Met mijn gezondheid
gaat het niet al te best, maar de medische verzorging is goed. De omstandigheden van mijn hechtenis zijn inmiddels iets minder zwaar geworden; ik mag naar buiten, en kan "buiten" aan mijn archief werken en ook mijn familie bezoeken. Ik moet echter elke avond weer op tijd in mijn "appartement" zijn.
Beste Hendrik, nog eens hartelijk dank voor de aardige groeten.
Ik hoop, dat je gezond bent en dat het je goed gaat, en wens je het
allerbeste voor je toekomst.