Door Anneke Ioannatou
Als er iets is, wat theoretisch makkelijk gezegd is, maar in de praktijk veel moeilijker toepasbaar, dan is het wel het opbouwen van een breed maatschappelijk front dat als doel
stelt de in een samenleving levende en gerechtvaardigde ontevredenheid, verontwaardiging, eventueel zelfs woede te bundelen, te organiseren en om te zetten in een baanbrekend sociaal vernieuwend initiatief, laat staan in een nieuwe maatschappij-orde, dus kortom tactiek te verbinden met het strategische doel.
Rol van de KKE
Via de invloed van de communistische partij in alle organisaties, vakverenigingen, coördinatiecomités, enz. kan de verbinding gelegd worden met wat het strategische doel uiteindelijk is. Dus in eerste instantie een regering, die echt de belangen van de grote meerderheid van de bevolking vertegenwoordigt (die globaal inderdaad dezelfde belangen hebben, kort samengevat als levensstandaard en -kwaliteit, dus politieke en sociale rechten), vooral die van de werkende klasse en die naar internationale samenwerking toewerkt van al die krachten in de samenlevingen van de diverse landen, die zich richten tegen de huidige imperialistische orde.
De KKE zet zich ervoor in dusdanige politieke voorwaarden te creëren, dat de van strategisch belang zijnde sectoren van de economie, het sociale beleid en de defensie van het land, alsook de rijkdommen producerende bronnen volkseigendom worden.
De problemen, die werk, inkomen, pensioen, gezondheid, onderwijs, sociale verzekeringen, cultuur, sport, informatie en milieu betreffen, kunnen uiteraard nooit opgelost worden met de zogenaamde herstructureringsmaatregelen van de Europese Unie als regionale kapitalistische unie en dat blijkt ook uit de ontwikkelingen. "Elk verleden jaar was beter", wordt er wel eens ironisch gezegd in Griekenland als variant op het gezegde "elk jaar beter", dat als wens gebruikt wordt. Daarom heeft het Front zich van meet af aan met de kwestie politieke macht beziggehouden als sleutelvraagstuk.
Een belangrijk onderdeel van het bewustmakingsproces is: het duidelijk maken wat de rol van de andere politieke partijen is en op welke manier en in hoeverre ze de integratie in en de aanpassing aan het kapitalistische systeem propageren. Het onthullen van de ware rol van deze partijen (niet makkelijk vanwege het allegaartje van termen en uitdrukkingen, die ze bezigen, samengeraapt uit alle mogelijke politieke, ideologische en filosofische bronnen en niet in het minst uit het marxisme) maakt al veel duidelijk voor de bredere lagen van de bevolking, die vaak "vastzitten" in diverse bewustzijnsbeïnvloedende mechanismen.
De pogingen van de burgerlijke partijen tot aanpassing van de vorm van hun politieke systeem aan de "nieuwe" omstandigheden is een weerspiegeling van het ongenoegen, dat onder de bevolking leeft en dat ze proberen op te vangen en te keren via sociale "schokbrekers". Tevens is het een uitdrukking van onderlinge verschillen van mening van de gevestigde partijen inzake hun tactiek om het onvermijdelijke getij van de geschiedenis te keren.
Toekomstperspectief
Het Front, dat zich in de beginfase dus ontplooit als een samenvoegen van sociale krachten met anti-imperialistische en anti-multinationale monopolistische eisen, streeft naar samenwerking van de KKE met die politieke krachten, die daar de noodzaak van inzien. Het Front beperkt zich niet tot het uitoefenen van druk op de regering en het burgerlijke staatsbestel en instellingen, maar probeert de bevolking actief te maken om zich te verzetten tegen besluiten van "hogerhand" en om politieke en andere keuzes ongedaan te maken. Binnen het kader van deze activiteiten moeten nieuwe volksinstellingen tot stand gebracht worden, die in botsing komen met de gevestigde instellingen, die de "monopolie-dictatuur" legaliseren. Op den duur is het de bedoeling, dat dit Front politiek hogere kenmerken krijgt en een soort revolutionair volksfront wordt, dus meer dan alleen een massale sociale beweging.
De KKE stoelt zich hierbij op de ervaring, opgedaan met het Nationale Bevrijdings Front (EAM) in de Tweede Wereldoorlog. Natuurlijk zijn de omstandigheden van toen en nu niet vergelijkbaar en zeker zijn ze voor zoiets nu nog niet rijp. Toch speelt historische ervaring een belangrijke rol in het gedachtengoed van de communistische beweging in Griekenland en dat moet ook, wil je op alles voorbereid zijn. De politieke lijn van de bestaande gevestigde orde is dusdanig, dat de weg voor een georganiseerde, echt democratische tegenmacht geplaveid wordt. Een treffend voorbeeld beleefden we hier met de oorlog tegen Joegoslavië, die een stimulans betekende voor het anti-imperialistische aspect van het Front.
De resultaten zijn nog niet wat wenselijk zou zijn onder de huidige omstandigheden, die gevaarlijker zijn dan door veel mensen ingezien wordt en teveel wordt nog alleen op momenten gereageerd. Bewustzijnsvorming gaat nou eenmaal langzaam en vaak met schokken door gebeurtenissen, die onvoorspelbaar leken. Het Front groeit langzaam, maar zeker, al naar gelang de ontwikkeling van de situatie en de mogelijkheden erop in te spelen.