Van een correspondent
In het vorige nummer van Manifest werd de positie van president Wahid (Gus Dur) niet juist weergegeven. Uiteraard wordt de situatie in Indonesië nog op tal van punten gedomineerd
door (delen van) de vroegere machthebbers. Gus Dur zelf heeft geen directe banden met de (vroegere) machtselite. Hij behoort tot de middenklasse. Daarom was de kop van het artikel verwarrend en niet juist. Volgens Wahid zijn er drie belangrijke drempels voor de noodzakelijke democratische hervormingen: het leger, het (opkomende) moslim-fundamentalisme (o.a. ook Amin Rais) en de bureaucratie (waarin Golkar veel posities heeft). Het zal duidelijk moeten zijn dat veranderingen in Indonesië tijd vergen en stuurmanskunst. Wahid was nooit de eerste man van de VS en van de EU. De VS zagen liever de zwakkere - dus beter bespeelbare - Megawati als president en de EU wilde doorgaan met Habibi (denk aan het feit dat de Nederlandse regering geen tijd had voor Wahid, toen hij, voordat hij president werd, in Nederland was). Nu Wahid aan de macht is toont hij veel moed en stuurmanskunst. Hij dwingt respect af als president.
Een aantal feiten zijn overgenomen uit de Jakarta Post (o.a. de zogenaamde kritiek op de buitenlandse reizen). Deze krant is echter in handen van Golkar en spuit zeer veel leugens.
In het artikel wordt het ministerie van Sociale Zekerheid genoemd. Dat is onjuist. In Indonesië bestaat geen sociale zekerheid. Het gaat om het ministerie van Sociale Zaken, een ministerie dat aalmoezen verstrekt aan de ergste financiële slachtoffers. Ook werd er in het artikel teveel ingegaan op de rol van Wahid bij de invrijheidstelling van de politieke gevangenen. Inmiddels zijn alle oude politieke gevangenen vrijgelaten. Bovendien bleken er een aantal ambtelijke problemen te zijn ontstaan die maakten dat sommige gevangenen nog wat langer moesten wachten op hun invrijheidstelling. Overigens geldt voor de ex-politieke gevangenen nog wel de meldingsplicht. Maar Wahid heeft al te kennen gegeven dat ook zo snel mogelijk te willen afschaffen. Het ziet er tenslotte in de praktijk niet naar uit dat de elite op korte termijn middels een coup weer aan de macht kan komen. Het proces van hervormingen en democratisering is op gang gekomen en moeilijk te stoppen, maar echte veranderingen kosten tijd. Inmiddels lijkt president Wahid, met Megawati in zijn schaduw, de juiste persoon om dat proces een stuk verder op weg te helpen.