Door Rinze Visser
Er valt de laatste tijd in ons land een opleving van actiebereidheid onder de arbeiders te constateren. Ook in de provincie Friesland is dat het geval. Nog niet zo lang geleden
was daar sprake van in Leeuwarden, waar zuivelarbeiders in actie waren en waar ook onze Partij met pamfletten ter plaatse was.
Zo brak er voor de kerstdagen in Sneek een staking uit bij de verffabriek Flexa - onderdeel van Akzo-Nobel - die inging tegen het directieplan deze fabriek te sluiten en de productie over te hevelen naar Zuid-Holland, waardoor uiteraard met minder mensen dezelfde of een nog hogere productie geleverd zou kunnen worden. Onze partij was aanwezig bij de demonstratieve optocht van de stakers naar het stadhuis van Sneek en deelde pamfletten uit. Daarin betuigde de NCPN zich solidair met de stakende arbeiders, maar stelde tevens de achtergronden van dit soort directievoornemens aan de orde.
Na gewezen te hebben op de gangbare praktijk om productie over te hevelen naar zogenaamde lage-lonenlanden, werd in het NCPN-pamflet naar voren gebracht: "In uw geval gaat het om een binnenlandse verplaatsing, maar de inzet is dezelfde: nog meer winst bovenop de al torenhoge winsten, zodat de grootaandeelhouders van Akzo-Nobel nog meer kunnen opstrijken voor een nog luxer leven en het kopen van nog meer macht in andere bedrijven, waar ook ter wereld! Dat bedoelen zij met het veiligstellen van de toekomst van het bedrijf! Daarvoor zetten zij uw toekomst op het spel.
De werkers bij Flexa waren de staking voor onbepaalde tijd ingegaan en weken daarbij af van de in de laatste jaren gegroeide praktijk van zeer korte symbolische acties waarbij dikwijls 'stoom afblazen' het hoogste doel bleek te zijn. Door de hardnekkigheid waarmee de arbeiders hun actie voerden is de concern-directie gedwongen de beslissing over de sluiting van de fabriek enige jaren uit te stellen.
Hoewel scepsis ten aanzien van de betrouwbaarheid en geloofwaardigheid van de klassentegenstander overheerste, stemde toch de meerderheid in met het beëindigen van de staking, gezien het behaalde resultaat. De genoemde scepsis bij de arbeiders getuigt van een toenemend klassenbewustzijn, wat ook de grondslag zal moeten zijn voor de noodzakelijke waakzaamheid en de bereidheid om op elk noodzakelijk moment het actiewapen weer op te nemen.
Ook in Drachten bij de vestiging van Philips heeft men getoond bereid te zijn de strijd aan te gaan tegen deze multinational. Deze had, aan de vooravond van de CAO-onderhandelingen, te kennen gegeven - geheel in de lijn van de de-collectivisering en individualisering - geen collectieve arbeidsovereenkomsten meer te willen, maar over te willen gaan tot persoonlijke arbeidsovereenkomsten.
Hiermee is de openlijke aanval ingezet op de arbeiders door het willen breken van de onderlinge solidariteit en het vernietigen van de vakbonden! De kapitalisten willen daarom naar persoonlijke arbeidscontracten, omdat dan de arbeider als eenling tegenover de kapitalist komt te staan en het gemakkelijker wordt de hoger opgeleiden extraatjes toe te schuiven en ze zo af te schermen van hun lager betaalde collega's. Dat zou een zeer ernstige verzwakking van de positie van de arbeiders ten gunste van de geldzakken betekenen!
In het dagelijks leven stuiten we als communistische partij elke dag op feiten waaruit blijkt hoe posities van de arbeidersklasse verloren zijn gegaan en waar het naartoe zal gaan als daar niet actief optreden en verzet van de arbeiders en hun vakbonden tegenover wordt gesteld. Onlangs meldden zich bij onze partij mensen die, in dienst van een uitzendbureau, bij het bedrijf waar ze tewerk waren gesteld voor drie maanden op non-actief waren gezet. Dit, om te voorkomen dat de arbeiders rechten ingevolge de fIex-wet zouden kunnen gaan krijgen.
Zo worden mensen, die hard voor hun gezin en om hun bazen een nog luxer leven te bezorgen moeten werken, als vuil behandeld! Hoopgevend is echter dat een zekere gelatenheid die de afgelopen jaren kenmerkte aan het afnemen is en dat de feiten van de laatste tijd aantonen dat onder de arbeiders het verzet tegen de toegenomen willekeur en brutaliteit van de kapitalisten begint te groeien.
De vele geschreven en uitgesproken vreugdevuren over de economische groei en stijgende werkgelegenheid hadden en hebben zeker tot doel tevredenheid onder de werkende bevolking aan te wakkeren. Maar deze door de regering van de rijken ontstoken vreugdevuren kunnen de arbeiders ook bewust doen worden van het gegeven dat hun positie helemaal niet zo zwak is! Zodat aanvallen - zoals die op de CAO's - niet alleen afgeslagen kunnen worden, maar dat er ook nog meer te bereiken is! Zoals het terugveroveren van verloren gegane posities!!