Interview door Harald Neuber(*)
Vraag: Zondag (27 februari, vert.) kwam er een eind aan een rondreis van enkele weken in Europa van het FARC-EP samen met vertegenwoordigers van de regering van
Colombia. Wat was het doel van deze reis?
De delegatie bestond uit leden van het FARC-EP, leden van het Colombiaanse parlement en vertegenwoordigers van het bedrijfsleven en de regering. Het plan was om diverse landen te bezoeken, waarin een werkzaam sociaal systeem en sociale verdeling van de rijkdom bestaat. Tenslotte is het deze landen op die manier gelukt om lang in vrede te leven en vooruitgang te boeken, zoals in Zweden, Noorwegen en Zwitserland. Wij willen deze systemen geenszins overnemen, maar ons erdoor laten inspireren.
Vraag: Welk belang hebben landen als Zweden of Noorwegen bij de politieke ontwikkeling in Colombia?
Niet speciaal. Het is onopvallende hulp, waar wij om gevraagd hebben. Deze landen geven ons de kans hun politieke en economische structuren te bestuderen. Wij willen ook in Colombia een politiek systeem oprichten, waarin alle partijen en stromingen hun plaats hebben.
Vraag: Nog maar kort geleden heeft de minister van Buitenlandse Zaken van Colombia een soortgelijke reis door Europa gemaakt, om steun te verwerven voor het 'Colombia-plan', een ontwikkelingsplan, waarvoor aanzienlijke financiële steun van de internationale gemeenschap nodig is. Is uw reis een reactie daarop?
Nee. Dit zogenaamde Colombia-plan is aan een reeks landen voorgelegd, om zo 7,5 miljard VS-dollar te verkrijgen. Het plan is onder toezicht van de VS-regering, die al 1,6 miljard dollar heeft toegezegd, ontwikkeld. Een groot deel van dit geld zal worden gestoken in militair materieel, zoals pantservoertuigen en gevechtshelikopters. Er resteren misschien zo'n 20 procent voor de dringend noodzakelijke opbouw van een sociale en economische infrastructuur. Het zou toe te juichen zijn, als dit geld voor het vredesproces aangewend zou worden, dus voor civiele doelen, waarvoor deze middelen zeer dringend nodig zijn. Dat zijn ook de eisen die wij stellen in de lopende onderhandelingen.
Vraag: Tijdens de reis hebben vertegenwoordigers van het FARC-EP ook ontmoetingen gehad met militairen van de NAVO.
Er was een gesprek tussen een hoge NAVO-commandant uit Noorwegen en een commandant en woordvoerder van het FARC-EP, Raul Reyes. Dit gesprek was voor ons van veel belang, want zo konden we vertellen, dat er in Colombia een guerrillabeweging is, een politieke beweging bestaat, die een gewapende strijd voert. Het gaat ons om de erkenning van het FARC-EP als partij in de oorlog met alle rechten en plichten die in het internationale oorlogsrecht zijn vastgelegd.
Vraag: Wilt u via een dergelijke ontmoeting een tegenwicht vormen tegen de dreigende militaire interventie van de VS in Colombia?
Ja, want de VS brengen steeds maar weer het beeld naar buiten van een directe relatie tussen de drugshandel en de guerrilla's. Daarom ook wordt het FARC-EP een 'drugsguerrilla' genoemd. Door deze reis en in de gesprekken in Europa wordt deze propaganda weerlegd. Wij vertellen, dat een opbouwende dialoog met vertegenwoordigers van de regering, met parlementsleden en vertegenwoordigers van het bedrijfsleven een echte mogelijkheid is. Wij zoeken gezamenlijk naar een oplossing voor de gewapende conflicten en het probleem van de drugshandel, waaronder de hele wereld gebukt gaat.
Vraag: Volgens een bericht van het persbureau AFP heeft het FARC-EP in de onderhandelingen compromissen gesloten, die wijzen op een nieuwe koers in het politieke program. Er zou sprake zijn van een matiging in het revolutionaire landbouwprogram. Het zou nu alleen nog maar gaan om de verdeling van de braakliggende gronden, die als privé-eigendom aangemerkt zullen worden. Berusten deze berichten op waarheid?
Sinds het begin van de gewapende strijd in 1964 zijn wij met een omvangrijk landbouwprogram bezig (Landbouwprogram van de guerrillabeweging, het FARC-EP). Daarin is vastgelegd, dat privé-eigendom tot een bepaalde omvang onaangetast blijft. Wij hebben privé-eigendom altijd al erkend. Wij eisen nu nog steeds hetzelfde. Maar er bestaan diverse vormen van privé-eigendom. Er bestaat coöperatieve eigendom, die in wezen immers ook privé is; er bestaan privé-ondernemingen en er zijn kleine bedrijven. Wij wegen deze economische bedrijven af naar hoe zij met hun personeel omgaan. Als de arbeiders een rechtvaardig loon, dus loon naar werken, ontvangen, waarmee zij voor zichzelf en hun familie een menswaardig bestaan kunnen opbouwen, dan hebben wij daar geen enkel probleem mee. In het landbouwprogram zijn geen wijzigingen aangebracht. Integendeel. Onze eisen zijn urgenter dan ooit.
Vraag: Wat verwacht u van de nieuwe onderhandelingen, die op 20 februari zijn begonnen?
De democratische uitvoering is het meest belangrijke aspect. Ons gaat het er niet om alleen op regeringsniveau te onderhandelen. Alle relevante sectoren van de samenleving moeten aan het vredesproces deelnemen. De vertegenwoordigers van het bedrijfsleven horen daar net zo goed bij als de vakbonden, de coöperaties, en de hoogleraren evenals de studenten. Het gehele volk moet zijn mening kunnen geven.
Interview: junge Welt met Juan Antonio Rojas, woordvoerder in Europa van de Internationale Commissie van de Revolutionaire Strijdkrachten van Colombia (FARC-EP), 29 februari 2000, Vert. Toos Plug.