Door Rein Schinkel
De ongerustheid over de kwaliteit van de gezondheidszorg wordt steeds groter. Ouders met gehandicapte kinderen moeten via de rechter proberen om hun kind in een instelling geplaatst te krijgen. Kinderen van
doodzieke en dementerende ouders moeten vaak onbegaanbare wegen bewandelen om voor vader of moeder een veilige plek te vinden, waarbij zij diverse malen tegen een muur aanlopen. Het wordt steeds meer opboksen tegen een wereld waarin schrijnende tekortkomingen hoogtij vieren.
De regering roept, via de media, bij de bevolking het beeld op dat het beter zou gaan in de gezondheidszorg. Zo verschijnen plotseling berichten dat de zo gehate wachtlijsten snel aan het afnemen zijn. Wanneer men daarmee niet te maken heeft, ontstaat al gauw de indruk dat het zo is. Maar wanneer je met de werkelijkheid te maken krijgt ontdek je de truc. Door de nood gedwongen verhogen de meeste gezondheidsinstellingen de drempels voor opname door kandidaatpatiënten eerst over te laten aan de zogeheten (gratis) mantelzorg. Familie, buren en vrijwilligers die meestal proberen het lijden van de patiënt te verzachten. Maar ondanks alle goede bedoelingen zorgt de ondeskundigheid van deze 'hulpverleners' dikwijls voor onnodige pijnlijke belasting bij de behandeling van de zorgvrager. Deze 'noodoplossing' laat nog een belangrijk aspect onderbelicht. Terwijl alle aandacht voor hulpverlening (uiteraard) gericht is op de patiënt, zijn het vaak de naasten, meestal de kinderen en kleinkinderen, die alle besognes die de patiënt met zich meebrengt moeten opvangen. Meestal wordt er met goede wil aan de verzorging begonnen, maar op langere termijn wordt ook voor deze mensen de belasting te zwaar. Veel beperkingen in bewegingsvrijheid, verlies van sociale contacten en machteloosheid tegenover de zieke leiden tot irritaties. Talloze 'hulpverleners' in de thuiszorg worden op den duur zelf geconfronteerd met overspannenheid en psychische klachten waardoor de gevolgen dikwijls grotere vormen aannemen dan de kwaal.
Schrijnende toestanden
Dat de tekortkomingen in zorg zich ook steeds meer manifesteren in zorginstellingen blijkt uit de signalen die door de woonvoorziening 'Amstelrade' te Amstelveen, een voorziening voor 105 lichamelijk gehandicapten, worden afgegeven. Door de cliëntenraad van 'Amstelrade' is een oproep verspreid als start voor een landelijke actie 'Zorgen(den) voor morgen' die de gehandicaptenzorg voorgoed uit het slop moet halen. De initiatiefnemers schrijven dat de directie van 'Amstelrade' zeer actief bezig is met het oplossen van het probleem, maar deze pogingen zijn regelmatig tevergeefs. Zij geven aan dat het gebrek aan goed geschoold personeel maakt dat de nood in de zorg tot grote hoogte is gestegen, 'het water staat ons aan de lippen'. Schrijnende zaken die door gebrek aan personeel gebeuren zijn:
* Medicatie die soms drie uur te laat wordt gegeven;
* maar twee maal per week kunnen douchen;
* patiënten aan beademingsapparatuur die benauwd zijn moeten regelmatig 15 minuten of langer wachten op hulp;
* de medewerkers van de nachtdienst gaan om 06.00 uur reeds de bewoners wassen, omdat er overdag een minimale bezetting is;
* het duurt vaak uren voordat het ontbijt volledig genuttigd is;
* door de schaarse bezetting worden bewoners soms heel laat uit bed gehaald, terwijl zij allang wakker zijn;
* kamers worden slecht schoongemaakt (alleen de wasbak en de vloer);
* er zijn 's avonds maar twee medewerkers om acht bewoners te helpen met eten;
* de post blijft lang ongeopend liggen;
* bewoners moeten eerder naar bed, omdat onervaren uitzendkrachten nachtdienst hebben;
* het personeel dat nog werkt staat onder hoge werkdruk, wordt hierdoor snel ziek en/of overspannen of neemt zelf ontslag.
15 procent erbij!
Met deze oproep richt de cliëntenraad van 'Amstelrade' zich tot alle cliëntenraden van instellingen die met deze en andere onaanvaardbare toestanden te maken hebben. Alle brieven worden verzameld en opgestuurd naar alle fracties en minister van Volksgezondheid, Els Borst. Tevens zal met de verzamelde gegevens een krachtige brief worden opgesteld, bestemd voor publicatie. Zo wil de cliëntenraad aandacht vragen voor hun eis van 15 procent loonsverhoging voor het personeel, zodat jonge mensen weer voor het vak gehandicaptenverzorging gaan kiezen. Met deze actie wordt weer eens de noodklok geluid door gehandicapten die zich niet zomaar in de hoek laten drukken. Dit verdient dan ook de steun van allen die weigeren zich te verstoppen achter de argumenten van de regering dat hiervoor geen geld zou zijn. Ook gehandicapten hebben recht op een menswaardig bestaan! Hierbij roepen wij onze lezers op ook hun ondervindingen bij de tekortkomingen in de (thuis)zorg op papier te zetten en deze te sturen aan: Cliëntenraad 'Amstelrade', Laan van Kronenburg 12, 1183 AS Amstelveen.