| Het ongeremde enthousiasme van het gemeentebestuur van Almere
om deze jonge gemeente de allure van een wereldstad te geven
leidt alleen maar tot dromen over grote pretentieuze objecten. In
een sneltreinvaart worden er door zelfingenomen wethouders
miljoenen verslindende projecten ontwikkeld die van Almere een
woonoord voor zeer bemiddelde lieden moet maken. Zonder schromen
werd een volledige sociale sector-woonwijk uit de jaren zeventig,
een schitterende locatie aan het Weerwater, tegen de vlakte
gegooid om plaats te maken voor schofterig dure koopflats.
Voor vele miljoenen moet er, middenin het groen, buiten de woonkern, een kasteel gebouwd worden, waar straks tegen dikke betaling getrouwd mag worden. Op de Grote Markt in het centrum van Almere-Stad werd een 'boortoren' als verrijdbaar podium (uniek in Europa) geplaatst waarvoor al de nodige miljoenen zijn neergeteld en waarvan door 'verborgen' gebreken het eind nog niet in zicht is. Voor de ontwikkeling van Omniworld zijn de financiële gevolgen nog niet te overzien, maar gelet op de voorgaande projecten zullen ook hier weer de geraamde bedragen met vele miljoenen guldens worden overschreden. Het gemeentebestuur van Almere zal er niet wakker van liggen. De opdracht is, koste wat 't kost: Almere zal door zijn schitterende natuurlijke omgeving en de gunstige bereikbaarheid binnen de Randstad aantrekkelijk gemaakt moeten worden voor de beter gesitueerden. Omdat Almere zich wil gaan meten met de mondaine woonkernen in het Gooi zal er straks geen plaats meer zijn voor de financieel minder bedeelden, om te beginnen met de financieel behoeftige gehandicapten... Verlaging vervoersvoorziening ongeldig Vanaf 1994 werd de gemeente Almere verantwoordelijk voor de vervoersvoorzieningen van Almeerse gehandicapten. Het Lokaal Indicatieorgaan Almere (LIA) is door de gemeente hiervoor verantwoordelijk gesteld en is sindsdien aan ingewikkelde berekeningen begonnen, waarbij het doel werd nagestreefd om deze 'kostenpost' drastisch te verlagen. Als uitgangspunt werd het collectief vervoer gehanteerd. Hiervoor komt iedere gehandicapte in aanmerking en alleen zij, die door hun handicap geen gebruik kunnen maken van dit vervoer, komen eventueel in aanmerking voor een tegemoetkoming in de autokosten. In haar bezuinigingswoede kwam dit indicatie-orgaan tot de conclusie dat er een ongelijkheid zou bestaan tussen het te vergoeden aantal kilometers van de gebruikers van het collectief vervoer en de gebruikers van de toegekende autokosten. Volgens de gemeente reed de gebruiker van het collectief vervoer in 1996 gemiddeld 1.000 kilometer. De gehandicapte Almeerder kreeg tot aan 1996 een jaarlijkse autokostenvergoeding van 1.600 gulden en zou daar zo'n 2.500 kilometer mee kunnen afleggen. Deze 'ongelijkheid' zou simpelweg opgelost kunnen worden door de vergoeding van 1.600 gulden binnen drie jaar terug te brengen naar zeshonderdveertig die dan goed zouden zijn voor 1.000 kilometer, dus gelijk aan het collectief vervoer... Gemeente terug naar af Een aantal gehandicapte Almeerders stapte naar de sociale raadslieden van de Zorggroep Almere om tegen deze verlaging beroep aan te tekenen. Na lang getouwtrek besliste de Zwolse rechtbank dat de verlaging te rechtvaardigen was. Maar men liet het er niet bij zitten en de zaak werd voorgelegd aan de Centrale Raad van Beroep. De hoogste rechter was het niet eens met de beslissing van de Zwolse rechtbank. Als motief hanteerde de rechter het argument dat de gebruiker van het collectief vervoer gemiddeld 1.100 tot 1.300 kilometer per jaar aflegt. Voor de Almeerse gehandicapte, die het collectief vervoer alleen binnen Almere gebruikt, zou het toegekende budget toereikend zijn voor 3.000 kilometer. De vergoeding van autokosten voor 1.000 kilometer staat daarmee in geen enkele verhouding. Hiermee heeft de Centrale Raad van Beroep een streep gezet door de oorspronkelijke beslissing van de gemeente Almere. De gemeente heeft het LIA nu opgedragen om nieuwe berekeningen te maken en er zal binnenkort duidelijkheid moeten komen over de hoogte van de autokostenvergoeding. Dankzij het doorzetten van de sociale raadslieden, hierin gesteund door diverse Almeerse gehandicapten, is duidelijk gemaakt dat de autokostenvergoeding voor 1.000 kilometer te laag is en zal de gemeenteraad zich, in tegenstelling tot de succes-story van het lonken naar de kapitaalkrachtigen, opnieuw over de rechten van de gehandicapten binnen hun gemeente moeten buigen! |