Openbaring bij commissie-Bakker

Van den Broek doet 'bekentenis'

Door Jan Cleton

De commissie-Bakker die in opdracht van het parlement onderzoek doet naar de inzet van Nederlandse troepen op de Balkan, meer specifiek in Bosnië-Hercegovina, brengt toch nog wel iets boven water. Buiten het gekrakeel over de strijd tussen Defensie en Buitenlandse zaken, over al dan niet verzonden brieven aan de VN, bleek er ook sprake van interessant en opmerkelijk nieuws.

Voorbeelden zijn de opmerkingen van kamerleden over de vereiste kadaverdiscipline. Gehoorzaamheid aan de fractie en aan de regering, dus aan het kapitaal, dat wordt vereist van de zogenaamde volksvertegenwoordigers! Er werd even een tipje van de sluier opgelicht over de echte rol van de Tweede Kamer. Wie in de Tweede Kamer ligt er dan ook wakker van het feit dat Kok bijna in z'n eentje namens Nederland de oorlog verklaarde aan Joegoslavië? De Nederlandse politici zijn zo bezig met hun pogingen om in het pluche te geraken, dat zij bereid zijn ongeveer alles toe te laten. En zitten ze eenmaal op het pluche dan zijn ze er niet meer vanaf te branden, wat ze ook uitvreten.

Belangwekkend waren ook de getuigenissen van de hoogste ambtenaar van Buitenlandse Zaken in 1990 en de toenmalige minister bij dat departement: Hans van den Broek. Beiden vertelden over het door Nederland geopperde idee, Joegoslavië op te delen langs etnische lijnen. Zij verklaarden tevens dat dit toentertijd verkeerd viel bij de meerderheid van de ministers van Buitenlandse Zaken van het Verenigde Europa, want: dit zou precedenten scheppen bij de opdeling van de Sovjet-Unie. Let wel, het gaat hier over 1990! "Het idee werd volledig afgebrand", was de uitkomst, volgens de hoge ambtenaar. Van den Broek hield het er maar op dat het geen officieel regeringsstandpunt was, maar 'slechts' een idee.

De ideeën en de werkelijkheid

Van wie die ideeën, behalve van Van den Broek, nationaal en internationaal afkomstig waren, kwam niet boven tafel. Van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken in Duitsland, Genscher, waren ze in ieder geval niet. Vaststaat immers dat de 'winnaars', in hun euforie na de val van De Muur in 1989, de Nieuwe Wereldorde naar eigen inzicht en nationale belangen gestalte gaven. Duitsland was druk bezig Slovenië en Kroatië in te lijven in het Duits-kapitalistische expansiegebied. Opdeling langs etnische lijnen zou, zeker waar het Kroatië betrof, afbreuk doen aan dit streven. Kroatië vormde een multi-etnische staat met een militair en productief potentieel, dat verdeeld door etnische lijnen sterk aan kracht zou inboeten. Slovenië vormde in deze geen probleem. Datzelfde Slovenië is tot nu toe dan ook aan het strijdgewoel ontsnapt en behoort volledig tot de Duitse invloedssfeer.

Strijd om de buit

De VS en Groot-Brittannië zagen dit met lede ogen aan. De buit dreigde aan hen te ontsnappen. Beter gezegd, aan de kapitaalgroepen die zij vertegenwoordigen. Zij wilden de Balkan beheersen in een groter opgezet plan. Het ging hen niet om de kruimels, maar om de wereldhegemonie met als inzet, voorlopig en goed passend in het totaalplan, de zeer grondstofrijke Kaukasus. Deze wereldhegemonie van de Anglo-Amerikaanse multinationals begon echter steeds meer in gevaar te komen door de Duitse expansiedrift in Joegoslavië. Ook Frankrijk zag deze buit steeds meer richting Duitsland verdwijnen. Zij sloten daarom in St. Malo een verdrag met Engeland in de hoop in de toekomst de lachende derde te worden. Tezelfdertijd 'ontdekten' de VS dat de tot voor die tijd als extremisten aangeduide, en door Duitsland bewapende, UCK-terroristen, de balans in het voordeel van Europa en met name Duitsland zouden doen doorslaan in een richting die het door hen gewenste verloop in gevaar zou brengen. De VS gingen zich vanaf dat moment dan ook daadwerkelijk, dus ook militair, bemoeien met de strijd op de Balkan. De politieke omslag m.b.t. het UCK was een vervolg op de inmenging in Bosnië. Om nog wat te redden moest er meegegaan worden in de etnische opsplitsing, om de werkelijke belangen niet teveel aan de openbaarheid prijs te geven.

Had Van den Broek dan toch gelijk?

Uiteraard niet! De rol van deze oorlogshitser werd o.a. bepaald door:

de dubbelslachtige Nederlandse houding, rekening houdend met het Anglo-Amerikaanse belang en de grootste handelspartner Duitsland;
de belangen van o.a. Shell en de opdrachten uit de Islamitische wereld van de Nederlandse bouw- en baggerbedrijven, dus de Moslims (1);
en last but not least, de gezamenlijke imperialistische haat, ondanks de tegenstellingen, tegen alles (bijvoorbeeld de Federatie Joegoslavië) wat zich niet aan de wetten van hun vrije-marktbelangen wenste aan te passen.

Oorlogsmisdadigers

Nog voordat zij de overwinning, op het reële socialisme en alles wat maar enigszins in die richting ging, behaald hadden, waren ze reeds de buit, op hun manier en in het belang van hun kapitaalgroepen, aan het verdelen. Hetzelfde zagen we gebeuren met de geplande wederopbouw van het door hen platgebombardeerde Joegoslavië, maar gelukkig steekt de Chinese hulp aan Joegoslavië daar tot nog toe een stokje voor. De 'collateral damage' van de Chinese ambassade in Belgrado heeft een ander effect gekregen dan de 'humanitairen' verwacht hadden! Het Joegoslavische volk heeft tot nog toe standgehouden, ondanks een aanval van de meest vernietigende kracht op aarde: de NAVO. De steun uit onverwachte hoek draagt daaraan bij. In hun hebzucht zullen de imperialisten, door hun onderlinge tegenstellingen, altijd fouten maken. De winnaars zijn voorlopig dan ook de Joegoslaven, die gesteund door - hoe beperkt ook - internationale solidariteit, vooralsnog hun onafhankelijkheid behouden hebben. Maar broodnodig is het organiseren van internationale solidariteit met de rechtvaardige doelstelling van het Joegoslavische volk dat zich niet wil onderwerpen aan de macht van de - voorlopig nog - sterkste.

Werkelijke oorlogsmisdadigers

De werkelijke oorlogsmisdadigers zijn diegenen die oorlogen uitlokken in het kader van hun 'individuele' belangen. Diegenen die grote groepen laten lijden om persoonlijk gewin te behalen. Milosevic kan er mijns inziens niet van beschuldigd worden een oorlogsmisdadiger te zijn. Hij is bij meerderheid gekozen als vertegenwoordiger van zijn volk. Hij heeft zich verzet tegen onderwerping van zijn land en zijn volk aan de imperialistische belangen.

Figuren als Van den Broek en Genscher hebben zich voor het karretje van de grote multinationals laten spannen. Zij zijn niet opgekomen voor de meerderheid van de bevolking, maar voor een groep direct financieel belanghebbenden, die dan met behulp van de media gepresenteerd worden als de vertegenwoordigers van de economische belangen van het volk. Ieder die logisch en menselijk denkt, kan niet anders dan tot de conclusie komen dat juist deze figuren in Den Haag terecht zouden moeten staan en niet diegenen die slachtoffer van hun politieke intriges zijn.

(1) Dat de moslims, door praktisch alle kapitalistische landen, als etnische groep erkend worden - terwijl zij uit vele etnische groepen bestaan - in deze zogenaamd etnische strijd, wordt hierdoor ook verklaard.