NAVO-oorlog: Uraniumkogels en gevolgen

Gebruik verarmd uranium: misdaad tegen mensheid

Door Dr. Doug Rokke

In het proces aan het Baltimore County Court (20 tot 23 maart 2000) van 'Ploegscharen Tegen Verarmd Uranium', protesteerden de eisers tegen het nog steeds gebruiken van munitie met verarmd uranium en tegen het nog steeds hardnekkig veronachtzamen van gezondheid en milieu door vertegenwoordigers van het VS-ministerie van Defensie. De weigering van het gerecht om bewijzen van de gevolgen van verarmd uranium aan te nemen, is weer eens een bewijs, dat regeringsvertegenwoordigers van de VS uit politieke en economische motieven de noodlottige gevolgen voor gezondheid en milieu proberen te ontkennen.

De VS hebben doelbewust uraniumkogels gebruikt in Irak, Koeweit, Kosovo, Servië, Bosnië, Puerto Rico, Okinawa, maar ook in de VS zelf. Uit documenten van de VN blijkt duidelijk, dat meer dan 31.000 salvo's (ruim 10 ton) met verarmd uranium in Kosovo werden afgeschoten. Maar noch medische zorg noch maatregelen ter bescherming van het milieu werden op enigszins doeltreffende wijze genomen. Duizenden mensen hebben er hinder van ondervonden en zijn nu ziek of dood. Verarmd uranium is een gevaar voor de gezondheid, als het wordt ingeademd of via voedsel opgenomen wordt, of als het in aanraking komt met open wonden. Documenten van het ministerie van Energie van de VS, die op 29 januari 2000 vrijgegeven werden, bevestigen de gevaren van contact met uranium. In geval van apparatuur, die met verarmd uranium is vergiftigd, moet in een straal van 80 voet (ca. 24 m) door iedereen beschermende kleding voor luchtwegen- en huid gedragen worden. Besmetting met verarmd uranium maakt voedsel en water onbruikbaar. Onweerlegbare bewijzen tonen nu aan, dat er ernstige gevolgen ontstaan voor gezondheid en milieu, als de besmetting niet geheel verwijderd is! In het jongste proces werden deze bewijzen opzettelijk afgewezen.

Verarmd uranium (U-238) wordt gemaakt van uraniumhexafluoride, een niet- splijtbaar bijproduct van het opwerken van uranium, dat plaatsvindt in installaties in Tennessee, Ohio en Kentucky, waarbij splijtbaar U-234 en U-235 voor het vervaardigen van bommen en reactorbrandstof vrijkomt.

Verarmd uranium wordt gebruikt in kogels, contragewichten van vliegtuigen (zoals in het vliegtuig dat op de Bijlmer terechtkwam, red. M.), pantsering en nu ook in commercieel beton (DUCRETE). Verarmd uranium wordt gebruikt voor kogels van het kaliber 7.62 mm, 50 cal., 7,62 mm, 50 cal., 20 mm (180 gr), 25 mm (200 gr), 30 mm (280 gr), 105 mm (3500 gr) en 120 mm (4500 gr), alsook voor ADAM- en PDM-fragmentatiebommen. Munitie met verarmd uranium bestaat niet, in tegenstelling tot eerdere berichten, uit een kern met een top of een mantel van verarmd uranium, maar uit massief uranium-238, ongeveer zo groot als hiervoor aangegeven. Bij inslag ontstaan splinters, die radioactief zijn en het zeer giftige zware metaal U-238 bevatten en het gevaarlijke dioxide, dat allemaal verwijderd moet worden om gevaar in de toekomst te voorkomen.

Ofschoon medische zorg, beschermende maatregelen voor het milieu en maatregelen voor opleiding in het omgaan met verarmd uranium per wet en door reglementen van het VS-ministerie van Defensie zijn voorgeschreven, weigert het ministerie:

  1. medische zorg te verlenen in alle gevallen van schade door verarmd uranium;
  2. preventieve maatregelen ter bescherming van het milieu te nemen;
  3. een degelijke opleiding inzake verarmd uranium te garanderen;
  4. plichten van het management in geval van besmetting met verarmd uranium algemeen bekend te maken.
Tijdens het in Towson gevoerde proces tegen "Ploegscharen Tegen Verarmd Uranium" gaven vertegenwoordigers van de VS-luchtmacht onder ede toe, dat zij het verplichte scholingsprogram inzake verarmd uranium niet geheel hadden afgewerkt. In het rapport van het VS-GAO (Government Accounting Office) "Understanding of Health Effects From DU Evolving but Safety Training Needed" (GAO/NSAID-00-70, blz. 18), inzake verarmd uranium, wordt verklaard, dat "de luchtmacht een scholing voor het omgaan met verarmd uranium (general awareness DU [=verarmd uranium, vert.] training) eist voor al het personeel, dat paraat staat voor mobilisatie en inzet, en ook als onderdeel van de basisopleiding."

Hiermee bewijst het document van het GAO, dat het luchtmachtpersoneel, dat met de A-10 werkt (speciaal gevechtsvliegtuig, dat uraniumkogels kan afvuren), opzettelijk wetten en reglementen overtreedt. Diezelfde personen hebben ook niet voor doeltreffende veiligheidsmaatregelen gezorgd, opdat de aangeklaagden niet in de buurt van de A-10-vliegtuigen konden komen en ze beschadigen.

Het bewijzen van schadelijke gevolgen voor de gezondheid door verarmd uranium is nu moeilijker geworden, omdat medewerkers van het ministerie van Defensie niet alleen weigeren medische behandeling te geven, maar ook tegenwerken. Dr. Bernhard Rostker schreef op 1 maart 1999, dat artsen en medische natuurkundigen in 1991 hadden besloten, dat medische preventieve onderzoeken bij het omgaan met uranium niet noodzakelijk zijn. Gevolgen voor de gezondheid van radioactief gif en dat van zware metalen, die werden beschreven en proefondervindelijk vastgesteld, zijn de volgende: Luchtziekte, neurologische anomalie, nierstenen, chronische pijn in de nierstreek, eczeem, vermindering van het gezichtsvermogen, nachtblindheid, tandvleesontstekingen, lymfeklierontstekingen en kanker, neuropsychologische klachten, uranium in mannelijk zaad, impotentie, geboorteafwijkingen bij het nageslacht en de dood. Schadelijke gevolgen op langere termijn zullen blijven optreden, zolang de medewerkers van het VS-ministerie van Defensie en andere regeringsvertegenwoordigers het zich kunnen veroorloven:

  1. ondubbelzinnige bewijzen te negeren;
  2. medische behandeling voor iedereen die met verarmd uranium in aanraking is geweest te weigeren;
  3. complete preventieve maatregelen voor het milieu te weigeren;
  4. maatregelen voor scholing betreffende verarmd uranium tegen te werken door het wegcijferen van wetenschappelijke en medische bevindingen.
De plaatsvervangend minister van Defensie vaardigde op 8 juni 1993 een maatregel uit voor medische behandeling voor ieder, die door inademen, voedsel of open wonden in aanraking kwam met verarmd uranium. Het hoofdkwartier van het VS-leger liet een nieuwe order uitgaan op 14 oktober 1993. Desondanks worden medische hulp en preventieve maatregelen voor het milieu nog steeds op politieke en economische gronden afgewezen. Op 12 april 2000 kondigde president Clinton aan, dat mensen, die hebben gewerkt bij het VS-ministerie voor Energie in Oak Ridge, Pudacah en soortgelijke standplaatsen en daar met radioactief materiaal in aanraking gekomen zijn, een schadeloosstelling alsook medische behandeling moeten krijgen. In het kader van de zorgplicht moet dit recht gelden voor iedereen, die met verarmd uranium in aanraking is geweest. De VN hebben officiële vertegenwoordigers van de VS op 22 maart jl., een jaar na het eerste inzetten ervan, eindelijk gedwongen te erkennen, dat er met opzet in Kosovo uraniumkogels zijn gebruikt. Maar al op 23 maart weerspraken de VS-vertegenwoordigers, dat het hierbij niet zou gaan om nadelige gevolgen voor gezondheid en milieu, hoewel officiële documenten en medische onderzoeken anders bewijzen. Iedereen zou eens moeten bedenken of hij wel zo graag duizenden radioactieve kogels en gif van zware metalen in zijn achtertuin zou willen hebben. Zo niet, dan zouden deze kogels ook niet ergens in de wereld moeten blijven liggen, zodat kinderen of volwassenen ermee in aanraking komen! Het antwoord op deze misdaad tegen de schepping en de mensheid is duidelijk: 1) Iedereen die door inademen, eten of open wonden gedupeerd is, moet medische behandeling krijgen; 2) Alle splinters munitie met verarmd uranium, elk verrot werktuig, alsook besmette roestige onderdelen, moeten verwijderd en doeltreffend worden vernietigd; 3) Het gebruik van uraniumkogels moet worden verboden. Over de auteur: Doug Rokke, doctor in de natuurkunde. Voorheen was dr. Doug Rokke werkzaam als medisch natuurkundige in het team voor verarmd uranium van de ODS en directeur van het project met verarmd uranium van het VS-leger. Tegenwoordig is hij hoogleraar in milieuwetenschap aan de staatsuniversiteit van Jacksonville, Alabama. Vert. Toos Plug.