Door Luk BrusselaersDe CAO-onderhandelingen in de sector Welzijn hebben meer dan een half jaar geduurd. De werkgeversvereniging (VOG) lag dwars en uiteindelijk heeft de landelijke adviescommissie (LAC-welzijn) geoordeeld dat er maar een ultimatum moest worden gesteld aan de werkgevers. Het ultimatum liep tot 7 juni jl.Vóór 7 juni is er toch nog een éénjarige CAO-welzijn uit de bus gekomen, dankzij de dreiging met acties! Het wordt een CAO voor het jaar 2000, op basis van de CAO-welzijnswerk 1999. Onder meer is een loonsverhoging van 3 procent overeengekomen, plus een structurele eindejaarsuitkering van 0,5 procent (met een bodem van 281,00). Hoewel deze CAO-welzijn mager is, was toch al een stakings-/actiedreiging noodzakelijk om de werkgevers tot enig toegeven te kunnen bewegen. Zij hebben daarenboven ook kunnen morrelen aan de landelijke CAO door bepaalde zaken, middels een afwijkende regeling, straks te kunnen gaan voorleggen aan de ondernemingsraden of werknemersvertegenwoordigingen. Beperkt weliswaar, ook in tijdsduur, maar toch, de trend van ondergraving van de landelijke CAO lijkt te worden ingezet! Een al langer gekoesterde wens van de werkgevers, die grote voordelen zien in regelingen en afspraken die zij ter plaatse met hun werknemersvertegenwoordigingen kunnen maken! Voor de sector Welzijn wordt 2001 ongetwijfeld een jaar waarin een harde strijd zal moeten worden gevoerd, anders zal de CAO-welzijn nog meer onder druk komen te staan. Van de werkgevers in deze sector hoeven de werkers, zonder actie, niets te verwachten! |