Afhaken of strategische en tactische veranderingen

Klassenstrijd en internationale samenwerking

Door Wil van der Klift

Integendeel, het toont weer eens dat de SP met communisme niets van doen wil hebben. Bovendien, meedoen met de politieke verloedering is in. Dat laat ook de meerderheid van het SAP zien. Het laatst gehouden congres van de Hollandse Trotskisten heeft besloten tot een nieuwe koers: 'terug naar de politieke werkelijkheid'. Dat betekent zo vlug mogelijk aansluiten bij GroenLinks en de SP, want deze partijen zijn "op dit moment de belangrijkste oriëntatiepunten ter linkerzijde". Kenmerkend voor deze partijen en de meerderheid van de SAP is, zoals een minderheid in die laatste partij terecht opmerkte, dat er voor is "gekozen om geen revolutionair-socialistische partij meer op te bouwen".

Boeiend is ook dat men in die kringen met geen woord meer denkt te hoeven reppen over het bestaan van de NCPN. In het voorwoord van het SP-boek 'De Laatste Oorlog' heet het bijvoorbeeld: "De Socialistische partij, die zich als enige politieke partij in Nederland tegen de operatie Allied Force keerde, organiseerde in die dagen (van de bommen op Joegoslavië) regelmatig openbare debatten..." Ook al zou de verdediging van deze pertinente leugen zijn dat bedoeld wordt de 'enige politieke partij in de Tweede Kamer' dan is het nog tekenend voor het denken in dit linkse kamp. Het is parlementarisme voor en parlementarisme na. Inderdaad koos de SP in die periode voor het houden van openbare debatten en keek men de andere kant uit toen de NCPN een initiatief nam tot een grote landelijke demonstratie. Pas toen dat initiatief breed gedragen werd, zond men een spreker naar de manifestatie. Pas vlak voor de bommenregen eindigde nam de SP het besluit om een landelijke bijeenkomst te organiseren, die onmiddellijk werd afgeblazen, ook al werd een groot deel van Joegoslavië bezet door westerse troepen. Progressief Nederland zal er aan moeten wennen, de nieuwe regel is: niets doen dat je parlementaire positie kan verzwakken om zo snel mogelijk mee te mogen regeren. In die race loopt GroenLinks nog voor op de SP, maar dat is slechts een kwestie van tijd. Buitenparlementaire actie? Ja, maar ondergeschikt aan de heilige koe, het parlement.

Er is echter alle reden voor het bestaan van een sterke revolutionair-communistische partij, want de kapitalistische successen zijn erg tijdelijk en daarmee ook de illusie dat de revisionistische opvattingen over een nieuwe politieke werkelijkheid meer dan dagdromen zijn. Maar het is tegelijkertijd duidelijk dat zo'n partij op dit moment geen vanzelfsprekendheid is in de rijke westerse landen. Ondanks een groeiende tweedeling en blijvende armoede voor een grote groep Nederlanders, weet de overgrote meerderheid van de bevolking zich redelijk staande te houden. De wijze waarop dat gebeurt houdt echter steeds grotere risico's in. Enerzijds omdat verhoogde werkdruk, bijklussen en overwerken op langere termijn uiterst ongezond zijn, anderzijds vanwege de hoogte van de schulden van leningen, woninghypotheken en tweede hypotheken.

De relatieve welstand en de voortdurende indoctrinatie door radio en tv leiden echter tot illusies en misvattingen bij de bevolking. Bovendien heeft de communistische wereldbeweging grote fouten gemaakt, waardoor het gezag van communisten ernstig geschaad is bij grote delen van de arbeidersklasse. Het is daarom van groot belang dat de weg naar de socialistische toekomst goed wordt uitgestippeld.

Die weg kan ook onmogelijk worden gevonden door afzonderlijke communistische partijen. Meer dan ooit geldt op dit moment de opdracht van Marx en Engels: "Proletariërs aller landen verenigt u!". Het is daarom zeer goed dat er op tal van plaatsen in de wereld met regelmaat overleggen plaatsvinden. De NCPN nam in dit verband van 23 tot 25 juni deel aan de -inmiddels alweer derde- conferentie, georganiseerd door de Griekse Communistische Partij (KKE). De conferentie, waaraan 60 communistische partijen uit 47 landen deelnamen, had als werktitel "Ervaringen van communisten met bondgenootschappen en samenwerking". Gezien de huidige vraagstukken in de wereld uiteraard een zeer belangrijk thema. De uitkomsten zullen in de internationale commissie van de NCPN worden besproken.

Eén ding staat echter nu al vast: er is geen enkele reden om het verzet te staken en mee te gaan doen met de revisionistische pogingen om via het parlement en de regering positieve veranderingen voor de bevolking te bewerkstelligen. Alleen volgehouden strijd tegen het kapitalisme kan het negatieve tij voor de bevolking keren. Die strijd kan slechts worden gewonnen door brede lagen van de bevolking te mobiliseren en in stelling te brengen. Daarvoor zijn echter revolutionaire partijen nodig, die op basis van klassenanalyse en inzicht in de wetmatigheden van de menselijke ontwikkeling leiding kunnen geven aan dat proces.

De dagelijkse klassenstrijd in eigen land moet onlosmakelijk verbonden zijn met de internationale aspecten van de anti-imperialistische strijd. De aanwezige partijen in Athene hebben daarom besloten om jaarlijks bijeen te blijven komen om de ingewikkelde vraagstukken, waar een antwoord op moet worden gevonden, gezamenlijk verder uit te diepen.