Colombia: escalatie van geweld dreigt

Door Ivan Marquez (*)

Het bezoek van bijna ex-president Clinton op woensdag 30 augustus jl. aan Colombia had geen vreedzaam doel. Hij kwam noch om de krachten te steunen, die zich inzetten voor een vreedzame oplossing van het conflict in Colombia, noch om de afbraakpolitiek van het IMF in Zuid-Amerika een halt toe te roepen. Tijdens het bezoek van Clinton aan Cartagena werden in deze stad de laatste afspraken gemaakt over de uitvoering van het zogenaamde Plan Colombia. Dit plan gaat dwars in tegen de fundamentele belangen van het hele Colombiaanse volk en heeft alleen tot doel de geopolitieke positie van de VS-imperialisten te versterken.

De guerrillero's van het FARC-EP in Colombia waarschuwen voor een escalatie van het conflict. Door het bezoek van Clinton en zijn gevolg aan Colombia dreigt in ons land een zeer gevaarlijke situatie te ontstaan. Het FARC-EP veroordeelde dit bezoek en verklaarde Clinton namens miljoenen landgenoten tot persona non grata op Colombiaans grondgebied.

Het Plan Colombia, dat in concept in het Engels werd geschreven, betekent een geweldige bedreiging voor ons vredesproces en houdt het gevaar in van een onbeheersbare uitbreiding van de oorlog. Wanneer de Yankees een directe of indirecte militaire interventie plegen, dreigt een 'Vietnamisering' van het conflict; een feit, waartegen de afgelopen maanden wereldwijde solidariteitsacties werden gestart. Achter het conflict schuilt met name aan de kant van de VS een duidelijk economisch motief. De wapenindustrie van Noord-Amerika is de grootste leverancier aan criminele organisaties in de hele wereld, vooral in de arme landen. Ook in Colombia worden deze wapens gebruikt voor het schenden van mensenrechten en het begunstigen van paramilitairen. Maar dat is niet het enige: De paramilitairen worden terzijde gestaan door adviseurs uit Noord-Amerika die de moordenaars steunen, die o.a. verantwoordelijk zijn voor het bloedbad van Mapiripan en de onderdrukking van de arme landarbeiders. Deze adviseurs zijn ook debet aan het inzetten van chemische en biologische wapens, die in het gebied van de Amazone - dat deel uitmaakt van het natuurlijk erfgoed van de mensheid - onvoorstelbare ecologische schade veroorzaken.

Geen militaire oplossing in Colombia!

Dit alles is een uitvloeisel van het Plan Colombia. De VS proberen met dit plan, via de militaire weg van het neoliberalisme, de poort naar Colombia te openen en onze soevereiniteit teniet te doen. Het verzet tegen de verplichtingen van het IMF moet met alle middelen worden gebroken. De gevolgen zullen enorm zijn: privatisering, stijgende werkloosheid, dalende inkomens en gegarandeerde uitbuiting van onze natuurlijke rijkdommen door buitenlandse ondernemers. Daarom steunt het Plan Colombia ook de belangen van de onrechtvaardige en gewelddadige staat en diens regering. Washington weet heus wel, dat het kan rekenen op steun van de oligarchie, die, om haar privileges veilig te stellen, niet alleen bereid is om nog meer bloed en tranen van het volk te vergieten, maar ook het hele land, met al zijn soevereine rechten, aan het onverzadigbare imperium te verkopen. Ze zullen echter ook moeten weten, dat er in Colombia een volk leeft, dat zich met hand en tand tegen deze plannen zal verzetten.

Door te dreigen met militaire interventie willen de VS bovendien de rebellen intimideren. Wij, het FARC-EP en het Colombiaanse volk, zullen ons zonder meer tegen deze poging verzetten. Wij zijn op het allerergste voorbereid. Onze onverzettelijke wil de strijd voort te zetten is onverbrekelijk verbonden met de doelen: sociale gerechtigheid, democratie, soevereiniteit en een nieuw Colombia, waarin het volk regeert voor het volk. Wij moedigen alle Colombianen, mannen en vrouwen, aan zich tegen het imperialisme te verzetten en de eenheid van Latijns Amerika na te streven, volgens de ideeën van de bevrijder Simon Bolivar. Strijdt tegen het Plan Colombia en de verraderlijke oligarchie!

(*) Bewerking van een artikel van Marquez, secretaris van het oppercommando van het FARC-EP) Vert. Toos Plug. Uit: junge Welt/Red Resistencia, 31 augustus 2000.