Verslag van een solidariteitsreisIrak 10 jaar embargo - 10 jaar oorlog (1)Door Luk Brusselaers (*)Sinds augustus 1990 werd Irak een totaal embargo opgelegd. In januari 2001 zal het daarenboven 10 jaar geleden zijn, dat de wekenlange militaire aanval op Irak werd geopend, waarvan de doelstelling was, naast massale vernietiging ook zoveel mogelijke reserves in Irak te vernielen. De bevolking van Irak diende middels de militaire aanval zoveel mogelijk te worden geraakt, het embargo zou de genadeslag dienen te geven. Dit is deel één van een verslag in vier delen.
Dat de bevolking van Irak zelf het werkelijke doelwit was, werd tijdens ons verblijf in Irak nogmaals onderstreept middels het verschijnen van een artikel in The Sunday Herald Scotland (17/09/2000). Het artikel toont aan, dat de geallieerden tijdens de golfoorlog bewust Irak's drinkwatervoorziening hebben vernietigd en vergiftigd, hetgeen een flagrante inbreuk was op de conventie van Genève. Het embargo wordt nu al 10 jaar gehandhaafd en omdat de Irakezen nog altijd niet willen buigen voor de Amerikaanse supermacht worden er nog steeds met regelmaat bombardementen door Britse en Amerikaanse piloten uitgevoerd. Bombardementen die hier steevast worden aangekondigd als zijnde aanvallen op Iraakse luchtafweer die de Britse en Amerikaanse piloten bedreigt. De werkelijkheid is, dat de doelen die worden uitgekozen meestal van vitaal belang zijn om het leven van de gewone Irakees draagbaar te maken. Irrigatie en waterzuiveringsstations, elektriciteitsfaciliteiten, zelfs de oogstrijpe landbouwproductie is doelwit. Terwijl de VS constant propageren op te komen voor de rechten en zelfs de bescherming van het Iraakse volk, doen ze in de praktijk niets anders dan datzelfde volk, zoveel mogelijk, letterlijk uit te roeien. De sancties door de Verenigde Naties opgelegd aan Irak, die reeds de dood hebben veroorzaakt van nagenoeg twee miljoen mensen, kunnen het beste worden betiteld als een extreme vorm van internationaal terrorisme. SolidariteitsreisBinnen de context van 10 jaar embargo organiseerden SOS KINDEREN IRAK (Nederland) en GENEESKUNDE VOOR DE DERDE WERELD (België) een solidariteitsreis naar Irak, met als doelstelling: met eigen ogen de werkelijke situatie in Irak te aanschouwen.Behalve de bezoeken en gesprekken in het kader van deze solidariteitsreis viel er vanzelfsprekend ook niet te ontkomen aan bezoeken verbonden aan het rijke historische verleden van Irak (Mesopotamië), de bakermat van onze eigen beschaving.
Al AlmeryaEen bezoek aan de Al Almerya-schuilkelder in Bagdad betekende een praktische confrontatie met de gruwelijkheid waarmee de Verenigde Staten, bijgestaan door hun zogenaamde geallieerden, tekeer zijn gegaan tijdens hun militaire acties tegen Irak.De Al Almerya-schuilplaats was bedoeld voor de bescherming van vrouwen en kinderen tijdens de bombardementen, maar werd vakkundig met twee bommen vernield. Ruim 500 vrouwen en kinderen werden er letterlijk uit elkaar gerukt of levend verbrand. In de kelderverdieping werden de aanwezigen 'gekookt' tengevolge van de hoge temperaturen in het vrijgekomen drinkwater. De schuilkelder werd, tegelijk met nog een aantal gelijksoortige gebouwen, tijdens de Iran-Irak-oorlog gebouwd door een Finse firma. De plannen, de constructie en de aard van de bouwmaterialen waren exact bekend bij de VS-militairen, die de schuilkelder bewust met een precisiebombardement hebben vernietigd, om elk gevoel van veiligheid bij de Iraakse bevolking te ondermijnen. Dat paste in de plannen van Generaal Michael Dougan, toen stafchef van de Amerikaanse luchtmacht. Hij was er voorstander van om doelwitten te treffen die voor de Irakezen van grote waarde waren, hij wilde de Irakezen niet alleen materieel treffen, maar ook doelwitten nemen die culturele en psychologische waarde hadden, om het moreel van de bevolking te ondermijnen. Psychologisch zou dat ook impact moeten hebben op de Iraakse regering. (wordt vervolgd) (*) voorzitter SOS Kinderen Irak Nadere informatie p/a Hoefkensdijk 11, 4584 RS Kuitaart
|
