Die verschrikkelijke communisten...

van berentemmers, waarzeggers en nog meer

door Rinze Visser

Het Communistisch Manifest van Marx en Engels uit de negentiende eeuw begint niet voor niets met de regels “een spook waart door Europa, het spook van het communisme“ waarna wordt opgesomd wie het communisme vrezen en haten en welke slechtheden de communisten worden toegedicht. En toen het 'spook' niet alleen meer door Europa waarde, maar over de hele wereld, is het alleen maar erger geworden.

Fouten en misslagen van het communisme worden door onze haters nooit gezien in het kader van de geschiedenis van oorlogen en klassenstrijd, maar als de meest afschuwelijke misdaden, waarbij de grootste wreedheden ooit in de geschiedenis begaan, waarbij de Napoleons, de Nero's, de van Heutzen en zelfs Hitler verbleken.

Maar tóch zijn het niet deze dingen die bij de tegenstanders van het communisme de grootste haat opwekken. Communisten worden niet het meest gehaat om slechte dingen, maar om goede dingen. Communisten worden eigenlijk pas echt gehaat om hun sociale bedoelingen en politiek, om hun inspanningen om het gewone volk dat altijd, onder welk regime dan ook, vertrapt en vernederd werd, te verheffen en eigenwaarde te geven. Een grotere misdaad als deze kan er voor de rijke heersers en hun lakeien niet bestaan; dat hun slaven en knechten, de door hen minderwaardig gevonden mensen, als gelijken worden beschouwd.

Voor hen is de enige communist die deugt een ex-communist (behalve voor Bolkestein, die vindt dat wie ooit communist was nooit meer kan deugen). Maar de allerbeste communist vinden zij een dode communist. Zo hoorde ik vroeger als jongetje bij de kapper iemand zeggen dat communisten niet deugen, maar dat er ter plaatse slechts één goede communist was geweest, de in de oorlog door de Duitse fascisten vermoorde Jacob de Rook. Als ik daar later nog aan terug dacht dan ging er dit door mij heen: ze zien de communisten niet staan, ze zien ze liever liggen...

Nu, op dit ogenblik, denk ik dan aan Vaclav Havel, het lievelingetje van het grootkapitaal, die met zijn anticommunisme veel waarderingsprijzen in de wacht heeft gesleept en vereerd wordt door de meeste intellectuelen. Hij was destijds niet naar de wereldmilieuconferentie in Rio de Janeiro gegaan, omdat er toen in het voormalige Tsjecho-slowakije verkiezingen gehouden zouden worden. Hij kon niet weg, omdat hij bang was dat die vreselijke communisten, die weliswaar verslagen waren, de arbeidersbevolking zouden paaien met valse sociale beloften. Want, zo wist hij in een interview te vertellen, de mensen verlangden terug naar de 'vleespotten' van het communisme.

Zo konden die gemene communisten destijds aan de macht blijven, omdat ze de arbeidersbevolking omkochten met werkgelegenheid, brood op de plank en sociale rechten...

Wat las ik deze zomer over Slowakije, eens een deel van Tsjechoslowakije? Over de zigeuners die daar nu in vreselijk armoedige omstandigheden leven, verstoken van de meest elementaire voorzieningen. In de andere voormalig socialistische landen was het voor deze mensen niet of nauwelijks beter, zo las ik.

Zo lees ik ook dat er onder het socialisme volledige werkgelegenheid onder de zigeuners was en dat er nu niemand van hen nog werk heeft. Ook het racisme steekt onrustbarend de kop op. De meesten van hen willen weg uit Slowakije.

Het communisme was niet slecht voor deze mensen, zo bekent de schrijver van het artikel met enige moeite. Maar, lezers, dat het de zigeuners daar nu zo slecht gaat, is eigenlijk toch de schuld van de communisten. Leest u even mee: "Er is niets dat de Roma kunnen doen om aan geld te komen. Dat is in zekere zin de schuld van datzelfde communisme dat hen ooit werk en huizen bezorgde. Onder het communistisch bewind werd het de zigeuners verboden nog langer rond te trekken. Ze moesten 'normale burgers worden', dus werd het hun ook onmogelijk gemaakt hun geld te verdienen op de manier zoals ze dat eeuwen hadden gedaan: als ketellappers, messenslijpers, rondtrekkende werklui, muzikanten, berentemmers of waarzeggers. De oude gewoonten werden uitgewist en van de zigeuners werden arbeiders gemaakt. Arbeiders waar nu geen vraag meer naar is"...

Conclusie: de communisten hebben nagelaten om de arbeidersklasse, in dit geval de zigeuners in het bijzonder, in de praktijk te leren hoe zich te handhaven in een wild en wreed kapitalistisch systeem. Hier wordt het water verweten dat het niet droog is, hier wordt elke sociale ingreep in de bruutheid van het kapitalisme als een misdaad gezien. Naar arbeiders is geen vraag meer dus, wel als het rondtrekkende werklui zijn, berentemmers of waarzeggers...

Eén dezer dagen las ik een interview met de ex-echtgenoot van de Nederlandse prinses Christina, Jorge Guillermo, Cubaan van oorsprong, lid van de voormalige heersende klasse in Cuba. Hij haat Castro en de communisten. "En dan komen die toeristen terug en zijn ze vol lof over het goede onderwijs en de goede gezondheidszorg in Cuba", zegt Guillermo met een zweem van emotie. "Wat Castro heeft gedaan is zó fantastisch, vertellen ze dan. Maar ze vergeten dat Cuba altijd al goed onderwijs had, ook vóórdat Castro aan de macht kwam. Hij heeft dat niet kapot kunnen maken".

Ja, meneer de rijkaard, baas en heerser van huis uit, goed onderwijs was er al heel lang in vele landen. Maar was er onderwijs voor iedereen of alleen voor de heersende kliek? Zo wordt de verdienste van de communisten het onderwijs toegankelijk te maken voor de arme mensen, voor de verschoppelingen, niet geprezen, maar integendeel, als zodanig uitgelegd dat communisten lieden zijn met maar één doel: alles wat goed is kapotmaken.

Het zou een goede zaak zijn dat al die gesignaleerde aanvallen bewaard blijven. Nu trappen veel mensen nog wel in die anticommunistische propaganda, maar als de kansen keren - en dat zal zeker gebeuren - moeten we de opgroeiende mensen met de feiten in de hand kunnen tonen van welke platvloerse gemeenheden de kapitalistische leugenfabriek zich be- diende. Er zal dan zeker ook gelachen worden. Dat zigeuners beter berentemmer of waarzegger kunnen zijn dan arbeider, daarom bijvoorbeeld. En dat de kapitalistenpers de allerslechtste 'waar'zegger is...