Gedicht

Henricus Azewijn

De zwaar vergulde regel
Op de buis een sfeer van dwang
om het vrije Westen niet te vergeten
al zijn de beelden nog zo wrang
is het vreten of worden gevreten.

Achter de tralies van een levend lijk
spreekt de ribbenkast boekdelen
over 'onze' welvaart, de president, de koning te rijk
die de winstmarges niet kan verhelen

als er onverwachts de vraag wordt gesteld
of die welvaart niet eerlijk kan worden verdeeld
omdat ellende al zolang zovelen kwelt
de show de meeste ogen niet steelt.
Op tijd, mea maxima culpa, keren wij tot God
in de vorm van een verbeterd leven
komt het kapitaal maar genoeg aan bod
in ons dagelijks, woekerend streven.

Op de buis steelt een showpik
ons geld volgens de zwaar vergulde regel
dat toekomst te zien is, maak je je niet dik
op de vlucht in een of andere kegel.

"Duizend bommen en granaten!!!"
briest een waar stripfiguur.
"Houdt de communisten in de gaten
zij maken ons nog steeds het leven zuur!!!"

Met dank aan onze nationale helden
die grijnzen, lachen of hun leven ervan afhangt.
Zij hebben nooit meer te melden
dan wat wij allemaal willen, ook u misschien verlangt?