Pabo-studenten eisen een betaalde stage!

Persbericht

Haarlem, 19 januari 2001. Het Pabo Actie Comité (PAC) roept pabostudenten uit het gehele land op om vrijdag 9 februari a.s. naar het ministerie van Onderwijs Cultuur en Wetenschappen (OCW) in Zoetermeer op te rukken. De pabostudenten willen door middel van deze actie uiting geven aan hun wens om hun LiO-stage betaald te krijgen.

Een betaalde LiO vanzelfsprekend!

De LiO-stage is een eindstage van de opleiding pabo. Hierin zijn studenten gedurende 21 weken full-time aanwezig op de basisschool, waarvan zij drie dagen zelfstandig een klas runnen. Verder komt hierbij alles kijken wat een 'gewone' leerkracht ook doet, zoals vergaderen, oudergesprekken en organiseren. Bij een LiO-stage gaat de student een overeenkomst met de basisschool aan, waardoor de student niet alleen een stagiaire is, maar meer een medewerker van de school wordt. Op dit moment wordt deze extra moeite echter niet beloond met geld. Veel studenten moeten daarom naast de drukke werkzaamheden extra werken, om in hun levensonderhoud te voorzien. Dit gaat ten koste van de beschikbare energie van de student en dus van het onderwijs.

Waarom niet?

De politiek heeft bij de begroting 2001 ongeveer drie miljard extra aan het onderwijs toegeschreven. Wanneer alle LiO-studenten in Nederland een betaalde stageplaats zouden krijgen, zou het geld hiervoor slechts één promille van het totale budget voor basisonderwijs zijn. Bovendien is de gehele politiek van mening dat het imago van de leraar en het onderwijs belabberd is. Een betaalde LiO-stage helpt mee het vak en de pabo weer aantrekkelijk te maken. Kortom: dit is het moment om te investeren in goede en gemotiveerde leraren, stagiaires én vaste krachten.

Pabo Actie Comité (PAC)

Deze actie is een initiatief van studenten van Pabo Haarlem, verenigd in het Pabo Actie Comité (PAC). Studenten van deze opleiding zijn al vaker actief betrokken geweest bij dergelijke acties. Om deze actie kracht bij te zetten zijn alle pabo's in het land aangeschreven. Studenten, docenten, directies en andere sympathisanten worden opgeroepen de petitie te ondertekenen (dit kan via actielio@hotmail.com) en om op 9 februari naar Zoetermeer te komen. De actie wordt ondersteund door de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) en de Algemene Onderwijsbond (Aob).

De actiedag zal een rustig maar luid startschot zijn waarin studenten massaal van zich laten horen.

Petitie aan minister Hermans

Onze eisen

Onze eisen zijn niet overdreven, maar geheel rechtvaardig!

Wij eisen:

dat vierdejaars studenten een vergoeding krijgen voor hun LiO-stage (op basis van een deel van een beginnend leerkracht, d.w.z. rond de 1500 gulden per maand).
Dat het ministerie van OC en W de LiO-scholen hiervoor geld ter beschikking stelt.
Dat dit vastgelegd wordt in de CAO voor het basisonderwijs, zodat studenten, schoolbestuur en overheid hieraan gebonden zijn.
Dat de stagevergoeding zo snel mogelijk een feit wordt.

De motieven voor de actie

Waarom gaan wij deze actie voeren en wat willen we nu precies?

We voeren deze actie omdat:

Het onterecht is dat studenten die voor het onderwijs kiezen geen stagevergoeding krijgen, terwijl studenten die kiezen voor een stage in het bedrijfsleven dat vaak wel krijgen.
Het pure rechtsongelijkheid is dat sommige LiO-stages wel vergoed worden; een groot verschil in beloning voor hetzelfde werk.
Wij vinden dat wij recht hebben op een vergoeding, aangezien wij 21 weken fulltime op de basisschool aan het werk zijn. Wij zijn werknemers die recht hebben op loon.
Het onderwijs en het beroep leraar een slecht imago hebben. Vergoeding voor stages maakt het vak aantrekkelijker.
De overheid zich bewust is van het imagoprobleem, campagnes verzint om hier iets aan te doen, allerlei plannen heeft en geld vrij maakt voor het onderwijs, maar wij er niets van terug zien.
Wij een grote verantwoordelijkheid dragen voor de ontwikkeling van de kinderen in de klas.
Het ten koste gaat van de kwaliteit van het onderwijzen wanneer wij naast het lesgeven ook nog 's avonds of in het weekend moeten werken.
Onze studiefinanciering lang niet al onze kosten dekt. Inwonende beurs (f144,25) en uitwonende beurs (f444,25) zijn natuurlijk een peulenschil ten opzichte van je totale studiekosten en je kosten voor levensonderhoud!
Wij wettelijk niet als invalkracht betaald kunnen worden, terwijl er in het eerste, tweede, derde én vierde jaar vaak genoeg een beroep op onze aanwezigheid op de stageschool gedaan wordt om zieke collega's te vervangen.
De extra kosten maar 1 promille bedragen van de totale uitgaven van het basisonderwijs.

De aanleiding

Twee vriendinnen uit 5 havo besluiten na de examens naar de pabo te gaan. Ze kiezen hiervoor omdat ze allebei veel van kinderen houden, het hen leuk lijkt om les te geven, het interessant is om vakken als pedagogiek te krijgen, en om veel ervaring op te doen. De een twijfelde nogal omdat ze ook was aangenomen op het Grafisch Lyceum, iets heel anders, maar ook iets dat ze eigenlijk graag wilde. Na lang nadenken besloot zij toch ook voor de pabo te kiezen omdat zij een sociaal beroep toch erg belangrijk vond, het idee had dat zij veel voldoening in het vak van een leerkracht kon vinden, en dat zij het gevoel had op deze manier iets voor de maatschappij te betekenen.

De reacties op hun keuze zijn allemaal op één lijn;

'Zo, wat goed zeg!'
'Dat je dat kan zeg, ik zou het echt niet kunnen'
'30 kinderen in je klas? Ik zou gek worden!'
' Wat doe je met kinderen die geen Nederlands kennen?'
'Nou, daar valt ook geen cent te halen'
'Pabo? Dat is zeker alleen maar een beetje liedjes zingen'

Maar ze trekken zich er niets van aan en volgen hun hart.

De twee gaan naar de pabo in Haarlem. Tijdens de introductie krijgen ze les van een leraar natuuronderwijs, Wim van Beek. Hij vertelt van alles over de pabo en dat ze in het vierde jaar een hele grote kans hebben om een stagevergoeding te krijgen voor de zogeheten LiO-stages (Leraar in Opleiding).

In het eerste jaar moeten ze meteen stage lopen, bij de kleuters. Wel heel spannend, maar ook heel leuk en leerzaam. In het eerste jaar van de pabo valt de helft van hun klas af: te moeilijk, toch niet wat ze verwacht hadden. Kortom: voor de klas staan bleek toch niet zo gemakkelijk als ze gedacht hadden.

Nadat ze meteen in het eerste jaar hun propedeuse gehaald hebben, gaan ze door naar de tweede. Ook dan lopen ze veel stage en leren hier heel veel van. Weer halen zij alle tentamens en opdrachten en gaan door naar de derde. Nu begint die LiO toch wel erg dichtbij te komen, en horen ze dat er nog steeds geen duidelijkheid is over de eventuele stagevergoeding. Ook horen zij dat er op de (christelijke) pabo in Amsterdam wel een vergoeding voor de LiO is. En verschillende studenten vertellen dat zij op een bepaalde school wel een vergoeding krijgen. Verwarring alom. Ze besluiten dit eens na te gaan vragen bij die Wim van Beek, die in het eerste jaar zo optimistisch was. Maar helaas: tot op heden nog steeds geen officiële vergoeding. Tja, aangezien ze nogal strijdlustig ingesteld zijn, besluiten ze een actie te gaan organiseren. Een hele gok, maar ze waren vastbesloten iets te gaan veranderen! En dus werd er een datum geprikt, werd de hele pabo Haarlem ingelicht, ging er een stapel brieven de deur uit naar alle pabo's in Nederland, de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) en de Algemene Onderwijsbond (AOb) werden ingelicht, Tweede Kamerleden kregen een brief, er werden handtekeningen verzameld, zowel op de pabo als daarbuiten, de media werd ingelicht etc.

Deze twee meiden heten Sanne Nieuwenhuijsen en Mascha Kortekaas. Ze vormen het Pabo Actie Comité (PAC) om zich heen. Dat comité schrijft nu een petitie voor minister Hermans om aandacht te vragen voor dit onderwerp. Zoveel mogelijk mensen wordt gevraagd de petitie te ondertekenen.

Samen met studenten aan de pabo's, leerkrachten aan zowel de pabo's als aan de basisscholen en de LSVb en de AOb aan hun zijde staan ze op 9 februari in Zoetermeer om hun eisen te laten horen.

Hopelijk wordt de politiek eindelijk wakker en komt er nu verandering in deze krankzinnige situatie!