Polderleven fiks duurderDoor Jan CletonIn de eerste maanden van dit jaar komen grote delen van de bevolking tot de ontdekking dat het leven in Nederland fiks duurder geworden is. En we zouden er toch allemaal op vooruitgaan met het nieuwe belastingstelsel? Hebben we het dan allemaal verkeerd begrepen? De nieuwe financiële regelingen die dit jaar ingevoerd zijn, zoals de Ecotax, de BTW-verhoging en het nieuwe belastingstelsel, maken het bijzonder moeilijk de prijsstijgingen te begrijpen, laat staan te controleren. Ook het vooruitzicht van de overschakeling, bij de jaarwisseling 2001-2002, op de Euro speelt een rol. VerwarringAlhoewel er een herenakkoord is, maken vele ondernemers nu al gebruik van de algehele verwarring om hun prijzen nu reeds daar op af te stemmen. Het gaat over het algemeen over luttele centen, die door de consument omgerekend zouden moeten worden in procenten. Bijkomend verschijnsel is de door de Ecotax en BTW-verhoging opgelopen extra inflatie, die waarschijnlijk uit zal komen op ruim vier procent. En met dat laatste blijkt nu al dat de hele CAO-strijd, die tot nog toe duidelijk in het voordeel van de werkgevers beslist is, een financiële achteruitgang voor de werknemers zal betekenen die CAO-afhankelijk zijn.
Komt het nog goed?Velen geloven dat het met de belastingaangifte over 2001 nog wel redelijk uit zal vallen. Tegelijkertijd valt echter nu al te constateren dat de financiële experts met verschillende inzichten over elkaar heen rollen. Hoe moet de eenvoudige burger het dan nog begrijpen? Eén ding is zeker: zelfs als het met die aangifte nog mee blijkt te vallen, heeft men relatief afnemend een jaar op zijn geld moeten wachten. Ook dat is een vorm van krediet nemen! Alle huurders van een woning hebben in de afgelopen jaren kunnen constateren dat het betalen van de huur verschoven is van het eind van de maand naar het begin. Evenzo ging het met het betalen van gas, electriciteit, water, etc. De overschakeling van weekloon naar maandsalaris, was er indertijd ook zo een. Het kapitaal is nooit tevreden en moet, om het systeem in stand te houden, tijdens een overproductiecrisis de consument verleiden tot het aangaan van toekomstige verplichtingen, of langs sluikse wegen opleggen.Nu kopen, straks betalen is er één van. Nu meer betalen, straks gecompenseerd worden is de laatste variant van overheidswege. Een overheid die werkt in het belang van het systeem. Was het in het verleden zo dat men langzaam krediet gaf, nu is dat reeds verlengd tot een jaar. Kredieten op de toekomst en vanuit het verledenGemeentelijke en Provinciale overheden verpatsen ondertussen ook nog de nutsvoorzieningen, waar zij de (ook financiële en door de bevolking gefinancierde) verantwoordelijkheid over gekregen hebben, aan de private markt op het gebied van: de kabel, elektriciteit, water, arbeidsvoorziening, etc. Op landelijk niveau wordt nu de discussie gevoerd in hoeverre grote netten, met name infra-structurele, zoals de spoorwegen en het elektriciteitsnet, minimaal verantwoord aan de markt overgelaten kunnen worden. Het aardgasnet is reeds vele jaren terug door middel van een 'gentlemen-agreement' weggegeven aan Shell en Esso. Mocht u zich afvragen waarom de prijs van ons aardgas gekoppeld is aan de olieprijs, dan is dat de reden.Sinds het begin van de jaren negentig worden voorzieningen waarvoor de bevolking offers heeft gebracht, ook financieel, uitgeleverd aan het kapitaal. Dit zijn kredieten die vanuit het verleden gefinancierd zijn door solidariteit. Ook in dat opzicht levert de arbeidersklasse dus in! Naast het inleveren van, in het verleden financieel opgebouwde sociale kredieten, wordt de bevolking ook gedwongen kredieten op de toekomst te nemen. Zeshonderd miljard gulden heeft de Nederlandse bevolking aan hypotheekschuld. Zeshonderd miljard krediet die in de poldereconomie gepompt is. Zeshonderd miljard waar nog vele jaren voor gewerkt zal moeten worden! Een krediet op de toekomst dus. En er werden ook veel andere kredieten op de toekomst genomen. De CO2-uitstoot, bijvoorbeeld, zal door de huidige en toekomstige generaties teruggedrongen en ongedaan gemaakt moeten worden. Alle financiële gevolgen zullen ook door hen opgevangen moeten worden. De oliemaatschappijen maken miljardenwinsten, maar schuiven de prijsstijgingen van alle producten waar olie aan te pas komt in de schoenen van de overheid. Wat betreft de vervuiling verschuilen zij zich achter de bestaande wetgeving, die schromelijk tekortschiet. Nieuwe globale afspraken op milieugebied komen niet van de grond, omdat zij een grote stem in het kapittel hebben. Tegelijkertijd zijn zij de hoofdverantwoordelijken voor het broeikaseffect. De hoofdvervuilers betalen hier duidelijk niets, maar zadelen de wereldbevolking wel op met een gigantische hypotheek op de toekomst. Al met alAl met al is de schade dus nog veel groter dan nu direct al blijkt. Het ineenstorten van het kapitalistische systeem blijkt alleen nog voorkomen te kunnen worden door kredieten op de toekomst. Kredieten die toch eens ingelost zullen moeten worden. De ellende die de massa dan te wachten staat, nu reeds in de derde wereld maar dan ook in het zogenoemde rijke Westen, zal ongekend zijn. Er is echter geen ontkomen aan. De schade kan alleen maar beperkt worden als de werkende bevolking zo snel mogelijk kiest voor socialisme en de wetten van de jungle vervangt door een planeconomie. Ondertussen maakt de Nederlandse bevolking zich wel zorgen, maar blijft zich (nog) rijk rekenen. Tegen beter weten in. |
