Het gelijk van een kabouter

Van de redactie

Voor communistische scherpslijpers hoef je bij GroenLinks geen angst meer te hebben, vindt hij. Dat was er destijds de oorzaak van dat toenmalig PPR-lid Van Duijn zijn eigen plan trok en de Groenen oprichtte. Nu de gestaalde kaders van de klassenstrijd een nieuw onderdak hebben in de NCPN, komt het gedachtegoed van de Groenen en GroenLinks weer voldoende overeen. Dat is de reden, volgens hem.

Roel heeft groot gelijk. De NCPN bestaat en groeit. Natuurlijk is de NCPN nog klein en weinig zichtbaar in de Nederlandse politiek, maar er is duidelijk sprake van groei: kwalitatief en kwantitief. Een steeds groter deel van de bevolking is bereid om naar de communistische opvattingen te luisteren. De sympathie voor het socialisme neemt weer toe. Natuurlijk zijn de schadelijke gevolgen van het opheffen van de CPN nog lang niet opgelost, maar de NCPN begint steeds vaker aan te tonen dat een zelfstandige communistische partij van 'gestaalde kaders' bitter hard nodig is in dit land.

"Destijds gingen wij niet mee omdat we bang waren voor de invloed van de CPN op Groen-Links", zegt Roel. "Dat gevaar is er nu niet meer. Bovendien heb ik altijd veel bewondering gehad voor Paul Rosenmöller. Hij is genuanceerd, realistisch en initiatiefrijk. Een terechte lijsttrekker voor GroenLinks". Roel heeft ook gelijk als hij beweert dat de restanten van de CPN-politiek in GroenLinks nu verdwenen zijn. De trend naar een meer op parlementair realisme gebaseerde stellingname dan op de oude ideologische inzet en het daarbij behorende doorzettingsvermogen is al enige tijd aan de gang. Het was te verwachten, er is ook bij herhaling voor gewaarschuwd. Het communistische gedachtegoed kun je niet mengen met van alles en nog wat. Een zelfstandige communistische partij werkt in de praktijk uiteraard samen met alle groepen die zich verzetten tegen de uitwassen van het kapitalisme en tegen het systeem zelf. Maar dat is wat anders dan fuseren en opheffen.

Een communistische partij verliest zich ook niet in louter parlementair werk. Werken in het parlement staat voor communisten nooit centraal, maar is een onderdeel van de klassenstrijd. Communisten treden natuurlijk wel serieus op in de vertegenwoordigende organen, dat is wat anders. Maar het parlementaire werk kent teveel beperkingen om er al je kaarten op te zetten.

GroenLinks is voor steeds meer burgerlijke politici en machthebbers achter de schermen 'salonrijp'. Een goede reden voor Van Duijn en 149 anderen zich aan te sluiten bij GroenLinks, een eerste stap op weg naar samengaan. "Wij vinden het zeker een positieve ontwikkeling dat GroenLinks mogelijk in de regering kan komen. Een groot deel van de PvdA-Kamerfractie wil met GroenLinks gaan regeren." Roel wil wel in de regering in navolging van zijn illustere voorbeelden Joska Fisher en Cohn Bendit (voor hoelang nog?). De komende tijd gaat hij zich oriënteren op de mogelijkheden in de landelijke en internationale politiek. "De Groenen zijn realistischer geworden", aldus Van Duijn. Dezelfde woorden die Fisher sprak toen hij goedkeuring verleende aan de NAVO-bombardementen op Joegoslavië. Met de komst van deze groep 'realo's' zal het voor de overblijvende idealisten steeds moeilijker worden om linkse en progressieve standpunten in klinkende munt om te zetten. In GroenLinks zijn de laatste restanten van een beleid dat de gewone mensen steunt, dat uitgaat van hun noden en wensen, bijna verdwenen.

Ook daarin heeft Roel gelijk. GroenLinks is regeringsrijp gemaakt door een groep van mensen die bereid was daarvoor bijna alles op te geven. Geen bezuinigingen op defensie, leraren 40 uur laten werken in plaats van 36 uur, meevallers naar de aflossing van de staatsschuld, een lagere uitkering voor mensen in de WAO. Het zijn vier recente standpunten van GroenLinks. Vooral op het gebied van defensie, de belangrijkste toetssteen voor de vraag of een partij klaar is voor de regering, is de omslag goed te merken. De aanvaarding van de NAVO is uiteraard voorwaarde om met de grote jongens te mogen meespelen, daar weten de Duitse Groenen alles van. Dus wil GroenLinks liever niet meer bezuinigingen op het defensiebudget en gaat zij akkoord met alle terreuraanvallen op soevereine staten die de westerse belangen in de weg staan.

Ook in financieel- en sociaal-economisch opzicht is GroenLinks een trouw volgeling van de normen van Maastricht en Amsterdam geworden en doet men driftig mee met het heiligverklaren van de Zalm-norm, die van die neoliberale Europese afspraken is afgeleid. Dus mag er ook van GroenLinks niet worden geschoven met de meevallers in de inkomsten. Korter werken om de werkdruk te verlichten is geen politiek doel meer. Met deze standpunten wordt het 'links' van GroenLinks steeds onzichtbaarder. Het is daarom voorspelbaar dat we binnenkort met een herboren Groene Partij te maken krijgen. Roel van Duijn is al binnen in ieder geval. Ze moeten dan wel opschieten, want in Duitsland zou het wel eens zeer binnenkort weer over kunnen zijn met de groene 'spielerei'.

Roel heeft dus op alle punten gelijk en wij zijn daar blij mee. Het verduidelijkt de politieke verhoudingen. Bij GroenLinks is het laatste restje linkse progressiviteit overboord gegooid. Het maakt ook duidelijk dat alleen een voortgezette klassenstrijd door de gestaalde kaders uiteindelijk voor de massa van de gewone mensen in dit land iets zal opleveren dat ook standhoudt en niet bij het eerste zuchtje tegenwind weer wordt afgebroken. Het toont aan dat de bevolking op langere termijn niets heeft te verwachten van de realo's in dit land.