's Werelds grofste terroristen zitten in Washington
Door John Pilger
Omdat hij welbewust onschuldige mensen de dood injoeg omwille van politieke doeleinden, was president Clinton een terrorist. Door hem hierin te ondersteunen, waren de eerste minister en de minister van Defensie medeplichtig. De betekenis van terrorisme volgens het woordenboek laat geen andere interpretatie toe; elke andere is een opzettelijk rookgordijn of propaganda. Van belang is nu dat wij reageren met een aanklacht, zeker nu Bush aan het roer staat.
In het verleden hebben wij vaak hiermee te maken gehad, met de leugens uit Downing Street als een voorspelbare echo. In 1986 was het de 'duivelse' kolonel Gaddafi, wiens land door president Reagan gebombardeerd werd vanaf bases in Engeland, waarbij vooral vrouwen en kinderen gedood werden.
In 1990 was het de 'duivelse' generaal Noriega, naar beweerd werd een gevaarlijke drugscourier, voor zijn gevangenneming door VS-mariniers was een grootschalige invasie nodig van zijn land en daarbij een dodelijk bombardement voor tenminste 2000 Panamezen, vooral de armsten van de armen in hun sloppenwijken. Noriega en drugs hadden daarmee niets van doen, het doel was om Panama met haar kanaal en haar VS-bases onder direct Amerikaans gezag te plaatsen, bestuurd door andere Noriega's.
In datzelfde jaar kwam die 'werkelijk duivelse' Saddam Hoessein, wiens regime door zijn oude makker Bush werd bewapend en gesteund (samen met Margaret Thatcher die functionarissen uit haar regering naar Bagdad stuurde om te lobbyen of om wapens te verkopen). Saddam's gebruik van Amerikaanse en Britse wapens tegen de 'duivelse' mullahs in Iran was voor hen in 1980 volkomen acceptabel. In die 'vergeten' oorlog stierven een miljoen mensen, de Amerikaanse en Britse wapenindustrie lag er niet wakker van.
Helaas, de als overwinnaar uitgeroepen Saddam overviel het verkeerde land, Koeweit, feitelijk een Anglo-Amerikaans olieprotectoraat. Hij was toch wel uiterst onbetrouwbaar, een "weerbarstige bastaard" zoals een ministerieel woordvoerder hem - meer spijtig dan woedend - typeerde. De straf voor deze weerbarstige bastaard kostte 200.000 Iraakse mensenlevens, volgens een studie door het Medisch Voorlichting-Genootschap. Het ging om gewone Iraakse mensen die omkwamen tijdens en vlak na de tijd van economische en militaire slachting waarvan de ware omvang nooit doorgedrongen is buiten het Midden-Oosten. Deze ouderwetse koloniale slachting werd 'Golfoorlog' genoemd. Tot de slachtoffers hoorden duizenden Koerden en Shiïeten, die zelf Saddam's bittere tegenstanders waren en door Bush opgeroepen om in het geweer te komen tegen hun onderdrukker. Toen alles al lang voorbij was onthulde de New York Newsday uit officiële bronnen, dat drie brigades van de 1ste pantserdivisie 'Big Red One' van de VS gebruikgemaakt hadden van sneeuwploegen gemonteerd op tanks om Iraakse dienstplichtigen levend onder te ploegen in sleuven met een gezamenlijke lengte van meer dan 70 mijl. Een brigade commandant: "Zover ik weet hebben we er misschien wel duizenden vermoord". Zonder meer een oorlogsmisdaad.
Kort na zijn verkiezing in 1992 viel Clinton Bagdad aan met 23 kruisraketten, die een woonwijk verwoestten waarbij opnieuw vooral vrouwen en kinderen de dood vonden. Onder hen Iraak's bekendste kunstenaar Leila al-Attar. Clinton zei in een interview, tijdens het op weg gaan naar de kerk met zijn vrouw: "Het geeft mij een goed gevoel en ik denk dat dit ook geldt voor het Amerikaanse volk". Aanleiding voor deze aanval was een Iraaks 'plan' om George Bush te vermoorden bij zijn bezoek aan Koeweit. Nooit is er een steekhoudend bewijs geleverd voor dit plan en momenteel wordt dit verhaal algemeen gezien als een voorwendsel.
Twee jaar geleden deed Clinton weer een aanval op Irak en verzekerde deze keer dat hij de Koerden verdedigde tegen Hoessein, die daarvoor "de prijs moest betalen". Ook hier werd de prijs betaald door burgers; Clinton voor de tv: "onmensen noem ik hen".
Tony Blair zei dat hij huilde om de kinderen die in Omagh bij een terroristische aanslag gedood werden, maar hij zwijgt over de kinderen die in Irak zijn omgekomen en nog zullen omkomen als gevolg van een van de ernstigste terroristische daden rond het eind van de 20ste eeuw - camera's lieten een glimp zien van deze Iraakse stille holocaust - de gevolgen van de opgelegde economische sancties door de VS en Engeland onder de gerieflijke vlag van de Verenigde Naties. Volgens de Voedsel- en Landbouw Organisatie zijn meer dan een miljoen baby's hierdoor omgekomen.
Babyvoedsel en verrijkt melkpoeder werden geblokkeerd, evenals vitale instrumenten: stethoscopen, röntgenapparatuur, verbandmiddelen, scanners en waterzuiveraars.
Natuurlijk, deze 'onmensen' zijn slachtoffers van een niet aflatend patroon van niets ontziend, onwettig terrorisme, van nature imperialistisch en oneindig veelomvattender dan dat van welke Islamitische groepering ook. Het wordt tijd dat men ophoudt te gniffelen over het oppervlakkige vermaak vanuit deze uitzinnige grootmacht, dat men de waarheid onder ogen ziet en zich daar ook over uitlaat.
De VS hebben zich daarna nog op even onmenselijke wijze laten gelden in Joegoslavië en zijn vast van plan hun posities in de Balkan, het Midden-Oosten en de Kaukasus op dezelfde barbaarse wijze te 'verdedigen'. Bush begon zijn ambtsperiode op dezelfde wijze als Clinton: met een bombardement op Bagdad. Intussen wil hij de ontspanning op het Koreaanse schiereiland terugdraaien, zorgt hij voor een voortdurende spanning in de Balkan en vallen er onschuldige slachtoffers in Colombia door het gebruik van agressieve ontbladeringsmiddelen. De echte terroristen zaten en zitten in Washington.
Dit artikel is enigszins geactualiseerd. Vertaling: Thomas Janssen.