Al veel hongerstakers gestorven

Staatsterreur in Turkse gevangenissen

Van een correspondent

Drie (*) hongerstakers zijn al om het leven gekomen, velen zijn verlamd geraakt en hebben het geheugen verloren als gevolg van dwangvoeding. De afgelopen twee weken zijn in Turkije opnieuw revolutionaire gevangenen gevallen in de strijd tegen de invoering van de F-type-isolatiegevangenissen.

Cengiz Soydas (DHKP/C - Revolutionair Volksbevrijdingspartij/Front) stierf op 21 maart, de 151e dag van de hongerstaking in de Sincan-gevangenis in Ankara. Op 7 april stierven Adil Kaplan, behorende tot de TKP-ML (Turkse Communistische Partij-ml) in de gevangenis van Edirne, en Bülent Oban, behorende tot de DHKP/C in de Kandira-gevangenis, op de 170e dag van de hongerstaking.

Sinds 19 december 2000 heeft de fascistische Turkse staat geprobeerd om het verzet van de gevangenen te breken, d.m.v. een bloedbad, foltering, isolatie en dwangvoeding. Het verzet kon echter niet worden gebroken. De strijd van de gevangenen in de Turkse gevangenissen wordt in West-Europa vrijwel geheel doodgezwegen en genegeerd. Weliswaar sprak de EU haar "diepe treurnis" uit over de dood van Cengiz Soydas en drong zij aan op maatregelen om verdere slachtoffers te voorkomen, maar dat is een huichelachtige reactie! De Europese landen zijn medeschuldig aan de moorden en het folteren van de gevangenen. De EU heeft zelf de invoering van de F-type-gevangenissen tot voorwaarde gemaakt voor de toetreding van Turkije tot de EU. In plaats van het Turkse regime scherp te veroordelen wordt de Turkse president met alle egards door de Nederlandse overheid ontvangen en wordt Turkije beloond met miljarden aan IMF-kredieten die het land nog verder in de afhankelijkheid en sociale ellende zullen drijven. Tienduizenden zijn de straat al opgegaan om te protesteren tegen de prijsverhogingen. In verscheidene steden kwam het daarbij tot botsingen met de politie en werden honderden mensen opgepakt.

De revolutionaire gevangenen hebben aan het begin van het verzet, op 20 oktober 2000, gezegd dat de F-type-gevangenissen in gebruik worden genomen om de programma's van het IMF zonder problemen door te kunnen voeren. Toen was er nog geen sprake van een crisis in de huidige omvang en de daarop volgende ontslagen en faillissementen. Maar de gevangenen hebben toen al gezegd dat het IMF-programma tot doel heeft het volk tot op de laatste cent uit te zuigen en het land tot op de laatste vierkante meter aan de imperialisten te verpatsen en dat het F-type-gevangenissysteem in gebruik wordt genomen met het oog op het te verwachten verzet van de bevolking. De gevangenen hebben gelijk gekregen.

De strijd tegen de F-type-gevangenissen is daarom een strijd tegen de IMF-dictaten en tegen onderdrukking, roof, plundering en verwoesting door de VS en haar westerse en Turkse vazallen.

VOOR EEN ONAFHANKELIJK EN DEMOCRATISCH TURKIJE!

(*) Inmiddels zijn er al meer dan 12 slachtoffers gevallen en ten gevolge van algemene verzwakking na zoveel dagen vasten zal het aantal snel toenemen.

Alle F-type-gevangenissen en vele ziekenhuizen zijn veranderd in foltercentra met als doel dwangvoeding toe te passen. De volgende gevangenen zijn als gevolg van deze marteling al invalide geworden, hebben hun geheugen verloren en zijn verlamd geraakt: Semra Askeri, Hatide Yazgan, Serkan Aydogan, Eylem Yesilbas, Baris Kaya, Ayse Bastimur, Mehmet Zincir, Endercan Yildiz en H'seyin 'inar.

Na de dood van Cengiz Soydas werden alle hongerstakers die zich in een kritieke toestand bevonden naar ziekenhuizen overgebracht om daar aan dwangvoeding te worden onderworpen. De gevangenen worden aan de bedden vastgeketend. Verder wachten de autoriteiten af tot het moment dat andere gevangenen het bewustzijn verliezen om vervolgens dwangvoeding op hen toe te passen.

Bron: Internationalistisch Comitee: inter.com@trouwweb.nl, 10 april 2001.

Op 20 oktober 2000 gingen gevangenen van drie Turks/Koerdische organisaties voor onbepaalde periode in hongerstaking, die dertig dagen later werd omgezet in 'vasten tot de dood'. Op 19 december overvielen 2000 man militaire- en politie-eenheden de twintig gevangenissen, waar het 'vasten tot de dood' begonnen was. Deze operatie, die in sommige gevangenissen vier dagen duurde, kostte 28 gevangenen en twee soldaten het leven. De gevangenen, die na deze operatie in de F(olter)-type gevangenissen opgesloten werden, volharden in hun verzet ondanks foltering en onderdrukking. Het aantal van de gevangenen dat besloot tot 'vasten tot de dood', groeide snel tot bijna 500. Verschillende van hen werden gedwongen te eten en dozijnen werden naar een ziekenhuis gebracht voor gedwongen medische behandeling.

Honderden gevangenen zijn op sterven na dood. De Turkse staat is verantwoordelijk voor deze dood. Het bloedige geweld in Turkije moet onmiddellijk gestopt worden.

Vertaler Thomas Janssen.