Waarom Amerikaanse spionagevliegtuigen?

Militair bondgenootschap in de maak tegen China

Door Mao Ning

Foto - De marine op zoek naar de Chinese piloot die in de Chinese zee terechtkwam na de botsing met de VS-jager. (Foto Belga, Zha Chunming)
De Chinese luchtmacht heeft een Amerikaans spionagevliegtuig onderschept en nog niet teruggegeven. Een harde slag voor de Verenigde Staten. Het vliegtuig 'met de meest geavanceerde technologie aan boord dat het mogelijk maakt telefoongesprekken en e-mailberichten op te vangen' probeerde aan de Chinese jagers te ontsnappen. Daarbij veroorzaakte het een botsing waarbij een Chinees toestel neerstortte. Het incident is tekenend voor de steeds diepere tegenstellingen tussen de Verenigde Staten en China.

Het Russische ministerie van Landsverdediging liet weten "niet verbaasd te zijn. Iedere week volgen onze radars tot zestig spionagevluchten van de Verenigde Staten of andere NAVO-landen aan de grens van de Russische kusten van het Verre Oosten." (1)

Azië is van kapitaal belang voor de VS. Het continent is goed voor de helft van de buitenlandse handel van de VS. De economische crisis van 1997 heeft duidelijk gemaakt hoe fragiel de economie is van de bondgenoten van het Westen in de regio, zoals Japan, Zuid-Korea, Thailand en Indonesië. De socialistische landen daarentegen hielden uitstekend stand. De Amerikanen geven toe: "De financiële stabiliteit hangt in de regio steeds minder af van de Japanse yen en steeds meer van de stabiliteit van de Chinese munt." (2)

De VS winnen het in Azië steeds minder van China op economisch vlak. Daarom wint de militaire optie veld binnen de Amerikaanse leidende kringen. Het doel is een militair bondgenootschap op te richten met drie pijlers: Japan, Zuid-Korea en Taiwan. Daarmee moet het probleem opgelost worden, zeggen de Amerikanen, "dat er geen gemeenschappelijke multilaterale akkoorden zijn die de veiligheid garanderen zoals de NAVO dat doet in Europa." (3)

Taiwan in Azië speerpunt van de NAVO

Het voorwendsel voor de militarisering is de zogezegde bedreiging van Amerikaans grondgebied vanwege Noord-Korea. Dat is behoorlijk lachwekkend want geen enkele Noord-Koreaanse raket reikt tot aan het grondgebied van de Verenigde Staten. Maar het zogezegde Noord-Koreaanse gevaar naar voren schuiven geeft de Amerikanen de kans zich militair te ontplooien vlakbij de kusten van China. (4)

Alleen al vanuit zijn geografische ligging is Taiwan in Azië het militaire speerpunt van de NAVO, dat heel duidelijk gericht is op China. Geen enkele Amerikaanse president zal de hereniging van China (Taiwan is een provincie van China) toelaten. Want dat zou het vertrek impliceren van de Amerikanen uit de Chinese Zee die vandaag beschouwd wordt als "de meest begeerde zee ter wereld". (5) Je kunt de regering van het eiland Taiwan rustig het twintigste lid van de NAVO noemen.

Michael Swaine is politiek analist bij de Rand Corporation, een soort denktank voor het Amerikaanse leger. Hij beschrijft hoe de Verenigde Staten Taiwan gebruiken: "In Washington gaan steeds meer stemmen op om geweld tegen China te gebruiken, om Taiwan op grootschalige wijze te militariseren en om steeds meer druk uit te oefenen op China om de onafhankelijkheid van Taiwan te aanvaarden. (...) Beijing heeft de zaak nog niet militair aangepakt. (...) De Verenigde Staten stellen dat ze in geval van een gewapend conflict Taiwan zullen verdedigen. Dat betekent dat er een geprivilegieerd partnerschap tussen de VS en Taiwan bestaat op het vlak van veiligheid. Er vloeit ook uit voort dat de VS de militaire band met Taiwan naar een hoger niveau willen optrekken. China ziet hier terecht een terugkeer in naar het verleden en een schending van zijn soevereiniteit. De Chinese conclusie is volstrekt vanzelfsprekend als je ziet dat de Amerikanen er alles voor over hebben om de onafhankelijkheid van Taiwan te steunen." (6)

Amerikaanse atoomparaplu is gericht tegen China

De nieuwe Amerikaanse regering onder leiding van Bush wil tegen elke prijs een rakettenschild, een soort atoomparaplu. Het Institute of Strategic Studies (SSI) zegt daarover het volgende: "Het doelwit is zonder twijfel China (...) De geschiedenis heeft aangetoond dat de opkomst van nieuwe krachten het bestaande internationale systeem destabiliseert, dat daaruit oorlogen kunnen voortvloeien omdat zo de belangen van de heersende landen geschaad worden." (7)

De dadenkracht van de NAVO is allesbehalve populair in de wereld. Daarom schermen de NAVO en de VS onophoudelijk met 'de rechten van de mens', 'democratie' en 'veiligheid'. Het Witte Huis weet die propaganda in een juiste context te gieten: "Democratisch zijn die staten die onze belangen het minst schaden en die vrijwillig met de VS willen samenwerken voor de vrijwaring en de aanmoediging van de vrije markt." (8)

"Om het pragmatisch uit te drukken: als wij het hebben over de rechten van de mens en over de noodzaak van democratische instellingen, dan bedoelen wij uiteraard dat die de belangen van de VS en de wereld moeten dienen." (9)

De wrevel van China remt in ieder geval de projecten af die de VS willen ontplooien om hun wereldoverheersing te bestendigen. China heeft bewezen dat de Amerikaanse luchtmacht, die al meer dan eens bevolkingen met haar bommen terroriseerde, niet onoverwinnelijk is. In China is de publieke opinie woedend op het Amerikaans imperialisme, ook al probeert de Chinese pers die sfeer in te tomen. (10)

Noten.

  1. Reuters, 2-4-2001,
  2. Pacific Security Today, 24-3-1999,
  3. Scobell & Wortzel, Strategic Studies Institute, maart 2000,
  4. International Herald Tribune, 20-3-1999,
  5. Le Monde, 4-4-2001,
  6. Far Eastern Economic Review, 6-4-2000,
  7. Asia Pacific Security, U.S. Army War College, januari 2000,
  8. White House, February 1996, p. ii,
  9. Ibidem, blz. 19,
  10. . Reuters, 1-4-2001.