VS schuldig aan oorlogsmisdaden in Korea

 

 

 

Door Wil van der Klift

Na bijna een halve eeuw werden de VS alsnog beschuldigd van oorlogsmisdaden op het Koreaanse schiereiland, gepleegd tussen 1945 en 2001, een periode waarin ook de Koreaanse Oorlog van 1950-53 plaatsvond. In Nederland besteedden een aantal kranten en Netwerk aandacht aan de kwestie. De TV-zender volgde Ben Fama (zie ook Manifest No 22, 2000), de Nederlandse deelnemer in de jury van het Tribunaal, op de voet. In de VS was er, zoals te verwachten was, weinig aandacht van de media voor het Internationale Tribunaal over de oorlogsmisdaden van de VS in Korea, dat plaatsvond in New York op 23 juni, twee dagen vóór de 51e verjaardag van de Koreaanse Oorlog.

Geschat wordt dat zo'n 4,6 miljoen Koreanen de dood vonden tijdens de drie oorlogsjaren, inbegrepen 3 miljoen burgers in het noorden en 500.000 burgers in het zuiden. De schattingen spreken van 640.000 doden op het slagveld en 400.000 doden door ziekten en andere oorzaken, direct gerelateerd aan de oorlog in het noorden. Aan Zuid-Koreaanse zijde vielen ongeveer 70.000 doden. In totaal verloren dus ruim 1 miljoen militairen het leven en vonden 3,5 miljoen burgers de dood.

Hoe het begon...

Het openbaar maken begon met een dossier dat Associated Press in september 1999 publiceerde. Het persagentschap had honderden Amerikaanse en Koreaanse veteranen geïnterviewd. De journalisten van AP brachten het bewijs aan van de moord op honderden Koreaanse burgers, kinderen, vrouwen en oude mensen in het dorp Nogun-ri. De journalisten kregen voor hun onderzoek de Pulitzer-prijs (een gewaardeerde persprijs in de VS, nvdr).

Sindsdien raakten de namen bekend van zestig plaatsen in Zuid-Korea en honderd in Noord-Korea waar het Amerikaanse leger massaslachtingen aanrichtte onder de burgerbevolking. Het ging daarbij niet om spijtige incidenten of 'vergissingen', maar om bewust geplande militaire operaties die tot doel hadden met terreur het verzet van het volk te breken. In deze 160 steden en dorpen vielen daarbij 1,2 miljoen burgerslachtoffers.

The Washington Post publiceerde vervolgens op 13 juni van vorig jaar een artikel waarin sprake is van 2,5 miljoen burgerslachtoffers op een totaal van 5 miljoen doden die de drie jaar durende oorlog tegen Korea gekost heeft. Wij moeten dus nog een lijst opstellen van massagraven waarin in totaal 1,3 miljoen burgerslachtoffers liggen.

Het Tribunaal

De twee hoofdaanklagers aan het Tribunaal, dat een hele dag plaatsvond voor een publiek van 500 mensen in het 'Interchurch Center', waren voormalig minister van Justitie in de regering Johnson, Ramsey Clark en de voormalige opperrechter aan de Zuid-Koreaanse Hoge Raad Byun Jung Soo. De bijeenkomst was bekostigd door het 'Internationaal Actie Centrum' (IAC) in New York, de 'Veteranen voor Vrede' en de 'Korea Waarheidscommissie' en werd gesteund door ongeveer 60 organisaties van over de hele wereld. Er werd een grote hoeveel feiten en bewijzen aangedragen. De bewijslast was gebaseerd op jaren van onderzoek. De 30 personen sterke jury was van mening dat de VS schuldig waren aan 19 afzonderlijke oorlogsmisdaden. Misdaden tegen de vrede en tegen de mensheid, schendingen van het VN-Charter, het Neurenberg Tribunal, de Haagse Verdragen, het Protocol van Genève, de Conventie van Genève en andere internationale verdragen en bestaande internationale wetgeving.

Volgens de officiele bevindingen van het Tribunaal vonden er massaslachtingen van duizenden burgers plaats door Amerikaanse soldaten in Zuid-Korea. In het noorden was er sprake van systematische uitroeiing. Gebouwen en bevolking werden doelbewust en planmatig van de aardbodem weggevaagd. Men ging zover om de bevolking op te roepen om witte kleding aan te trekken opdat zij beter herkenbaar en gespaard zouden worden, terwijl zij daardoor betere schietschijven voor de VS-piloten werden. Er vonden wijdverspreid gruwelijkheden tegen de bevolking in het noorden plaats door de Zuid-Koreaanse en Noord-Amerikaanse militairen.

Nederlands Jurylid Ben Fama

Toen Ben Fama met al deze zaken werd geconfronteerd was hij volledig in de war. Dat was hij eigenlijk nog toen we met elkaar spraken na zijn terugkeer. De schaal en onmenselijkheid van de gruwelijkheden gaan het verstand te boven. "Het waren monsterlijke verhalen, de feiten waren weerzinwekkend". "Wie zijn er zo monsterlijk om zulke daden te kunnen plegen", vraagt hij zich nog elke dag af. "De echte getuigenissen waren nog veel schokkender dan de verhalen in de papieren vooraf". Voor Ben speelt bovendien een rol dat zijn vader in Korea sneuvelde. Hij wil duidelijkheid over de rol van de militairen uit andere landen die deelnamen aan de Koreaanse Oorlog. Voor het Tribunaal heeft hij zijn spijt betuigd voor de deelname van zijn vader aan deze door en door smerige oorlog. Belangrijk voor hem is de brief die zijn vader vlak voor zijn dood naar het thuisfront stuurde en waarin zijn vader afstand nam van de oorlog.

"De opluchting bij de slachtoffers na het vonnis" was volgens Ben zeer verheugend. In Zuid-Korea mocht er tientallen jaren lang niet over worden gepraat op straffe van een langdurig verblijf in de gevangenis. Stel je voor dat vijftig jaar geleden in je dorp een kwart van de 300 inwoners werden vermoord en dat het verboden is daarover te spreken. Dat is wat gebeurde in Korea. Het duurde vijftig jaar voordat de bevolking in het zuidelijk deel van het opgesplitste Korea eindelijk zijn lijden en woede mocht uiten. Voordien was het verboden om te spreken over de oorlog die tussen 1950 en 1953 het land teisterde of om te protesteren tegen de aanwezigheid - sinds 1945 tot vandaag - van 37.000 Amerikaanse soldaten.

Motivatie genoeg om op te treden

Zijn optreden tijdens het Tribunaal heeft grote indruk gemaakt op de aanwezige slachtoffers en biedt een goede basis voor de activiteiten die hij de komende periode wil gaan ontplooien.

Allereerst wil hij het materiaal van het Tribunaal toegankelijk maken voor het Nederlandse publiek. Samen met Kiyul Chung, predikant binnen de protestantse Methodistenkerk en vertegenwoordiger van het Congres voor de Hereniging van Korea en secretaris van de Koreaanse Waarheidscommissie en Brian Becker van het IAC heeft hij het plan opgevat om een pressiegroep op te richten van kinderen van gesneuvelde Europese militairen in Korea. Bovendien wil hij werken aan het opzetten van een Korea Waarheidscommissie in Nederland. Taken daarbij zijn:

In Noorwegen worden binnenkort in de dagbladen advertenties gezet met oproepen aan kinderen van (gesneuvelde) militairen om deel te nemen.

Manifest zal de ontwikkelingen volgen en steun verlenen waar dat mogelijk is. In komende aflveringen van Manifest zullen we nader op de zaak terugkomen.