Een communistisch systeem met een 'los' Latino-tintje, maar toch een dictatuur en "nog steeds proberen wanhopige Cubanen het eiland te verlaten en nog steeds houdt Castro het land in een ijzeren greep." In Scheveningen kan ieder die dat wil zich van het tegendeel overtuigen. Daar ligt al een paar maanden de onder Panamese vlag varende Cubaanse boot 'Maydin Reefer'. We komen daar regelmatig aan boord en spraken over dit soort berichtgeving. Waarom, als die verhalen voor een gram waar zouden zijn, deserteren jullie niet gewoon, vroegen we? De Cubaanse bemanning van 32 mensen weet wel beter. Wij zijn zeelieden en kennen de wereld: in vergelijking met andere Zuid-Amerikaanse landen hebben we het zeer goed. Wij willen maar één ding: zo snel mogelijk terug naar Cuba.
Intussen is Venezuela Cuba's grootste handelspartner geworden en een strategische bondgenoot in Latijns Amerika. De gesprekken in Venezuela gingen daarom ook over de nieuwe handelsbetrekkingen die sinds een jaar zijn gesloten en die al voorzien in een olietoevoer naar Cuba van 53,000 barrels Venezolaanse olie per dag. Enige honderden Cubaanse dokters en sporttrainers werken in Venezuela. Daarnaast bevinden zich ook nog 70 landbouwexperts in Venezuela.
Er wordt nu gewerkt aan een gezamenlijk toeristisch project. Chavéz noemde de handelsbetrekkingen broederlijk: "Het gaat niet louter om een commerciële deal... het is een samenwerkingsverband van broeders."
Uiteindelijk gaat het om deze politieke en economische ontwikkelingen en niet om het eeuwige geneuzel in onze burgerlijke pers. We hadden het natuurlijk op de boot ook nog over wat er zou gebeuren als Castro zou overlijden. "We zullen een onvervangbaar persoon verliezen, maar het Cubaanse socialistische experiment gaat gewoon door, wees daar maar niet bang voor." Als zelfs de bemanning van een gewoon Cubaans schip, zelfs nu ze gedwongen is om tegen haar zin in Scheveningen te blijven, zo stellig is, kunnen we er wel vertrouwen in hebben.