Kim Jung Il en Poetin willen meer samenwerken

Transsiberische spoorlijn tot in Zuid-Korea

Door Boudewijn Deckers

 

Het bezoek van de Noord-Koreaanse president Kim Jung Il begin deze maand is één van de vele internationale successen die Noord-Korea dit jaar geboekt heeft. Het socialistische Korea scoort punten terwijl de Verenigde Staten niets liever willen dan het land isoleren.

Vorig jaar sloten Pjongjang en Moskou al een vriendschapsverdrag dat tot doel had hun onderlinge solidariteit en samenwerking op verscheidene vlakken te versterken. In de nieuwe gemeenschappelijke verklaring zegt Korea dat "zijn rakettenprogramma enkel de vrede dient en dat het land geen bedreiging vormt voor wie zijn soevereiniteit respecteert". De verklaring onderstreept "het recht van iedere natie op een gelijk niveau van veiligheid". Dat wil zeggen: als de Verenigde Staten over het grootste kernarsenaal mogen beschikken "om zich te verdedigen", waarom zouden andere landen dat recht dan niet hebben? De twee landen hebben vroegere akkoorden op het vlak van economische samenwerking geconcretiseerd. Dat slaat onder meer op projecten voor elektriciteitsproductie die in 1991 opgeschort werden. Zij zeggen al het nodige te doen voor de bouw van een spoorlijn die het noorden en het zuiden van het Koreaanse schiereiland met Rusland en Europa zal verbinden. De verklaring drukt de volledige solidariteit uit met de inspanningen van het Koreaanse volk voor een onafhankelijke en vredelievende hereniging en zegt dat iedere buitenlandse inmenging in dit proces onaanvaardbaar is.

Korea heeft net als Cuba economisch veel schade ondervonden bij de val van de Sovjet-Unie. Het is dus een goede zaak dat de samenwerking tussen de twee landen opnieuw een hoge vlucht neemt. Het belang is trouwens wederzijds. Rusland wil zijn grondstoffen en energiebronnen laten renderen en verhinderen dat ze in Amerikaanse handen vallen. Want Washington doet er alles aan om de hand te leggen op de enorme voorraden aan olie, gas en mineralen in de Kaukasus en in Siberië. De VS hebben op dat vlak aan Europa trouwens een geduchte concurrent. De betere verstandhouding tussen Zuid-Korea en de Democratische Volksrepubliek Korea kan ervoor zorgen dat Noord-Korea niet langer een barrière is maar een bruggenhoofd vormt voor Zuid-Korea en Japan naar Rusland dat rijk is aan de grondstoffen die die twee landen zo nodig hebben. "In 1999 is de energieconsumptie in Zuid-Korea sneller gestegen dan in eender welk ander land. Zuid-Korea wil zijn energieafhankelijkheid ten opzichte van het Midden-Oosten verminderen en zijn bevoorrading diversifiëren onder meer met gas uit Siberië. En in de mate dat de Noord-Koreaanse economie sterker wordt, zal zijn vraag naar Russische energiebronnen ook toenemen." (1) Rusland wil de Transsiberische spoorlijn doortrekken tot in het Zuiden van Korea als een directe verbindingslijn tussen Europa en Azië. Dat zou de transportkosten met de helft verminderen. (2) Ook Japan is geïnteresseerd. Dat alles bezorgt het Amerikaans imperialisme kopzorgen want het wilde een absolute controle over het oosten van Azië...

Noten:

  1. Kent E. Calder, The New Face of Northeast Asia, Foreign Affairs, januari-februari 2001
  2. The New York Times, 5 augustus 2001, zie: www.nytimes.com/2001/08/05/international/05RUSS.html.