Hiermee is ook gezegd dat de sterke achteruitgang van communistische invloed op het wereldgebeuren niet de oorzaak is van de door de kapitalismeverdedigers zo genoemde 'nieuwe wereldorde', maar dat deze achteruitgang het natuurlijk, wetmatig kapitalistisch-imperialistisch ontwikkelingsproces slechts heeft kunnen versnellen.
Vanuit het kapitalistisch standpunt bezien moet niet alleen met alle middelen voorkomen worden dat het socialisme zich over de wereld zal uitbreiden, maar vindt men dat het ook politiek, economisch in zijn uiterste consequentie militair - verslagen moet worden. Na een periode van socialistische overwinningen op het kapitalisme werden de rollen omgedraaid. De impulsen van privatisering, meer marktwerking, globalisering van de economie, internationalisering van de arbeidsdeling, dus het roven op grotere schaal met andere woorden: de innerlijke drijfkrachten konden pas dan tot ontwikkeling komen als de ontwikkeling van de oorzaak van de remmende werking - het socialisme - tot staan werd gebracht en geminimaliseerd.
Zo gezien was de val van de Sovjet-Unie en andere socialistische staten de noodzakelijkheid ter openbreking van de cocon waarin de kapitalistisch-imperialistische noodzakelijkheid zich had opgehoopt, opdat het kapitalisme in alle vrijheid een nieuwe trap van ontwikkeling kon bestijgen. Naarmate de kapitalistische noodzakelijkheid zich opdringt en manifest wordt, ontwikkelt zich ook de publieke schaamteloosheid. Waar eerst gêne en verlegenheid als positieve waarden golden is nu kapitalistische overwinnaarstrots de cultureel-politieke waardemaat geworden.
Waar deze omwaardering van waarden zich zeer opmerkelijk manifesteert is in de verhouding tussen werkgelegenheid en aandelenkoersen. Reageerde nog niet zo lang geleden de beurs op een aangekondigd massa-ontslag bij een concern met een daling van de betreffende aandelenkoers, nu stijgen de koersen bij het nieuws dat er ergens duizenden arbeiders hun werk zullen verliezen. Wat eerder een teken was dat het slecht gaat is nu het signaal dat het goed gaat...
Niets gebeurt zonder een reden. Oorzaak en gevolg zijn zowel als tegenhangers als in hun samenhang voor beweging noodzakelijk. Zo gaat dat in het leven. De laatste tijd worden we geconfronteerd met veel hogere prijzen van veel producten. Je hoort nu mensen vaak zeggen dat er geen enkele reden voor zulke prijsstijgingen bestaat. Er is echter áltijd een reden! Er is altijd een kapitalistische reden! Ook de inbreker heeft geen enkele fatsoenlijke reden om in te breken, maar wel een onfatsoenlijke...
Verrijking ten koste van anderen is met het burgerlijk recht niet te bewijzen. Daarom is het ook gemakkelijker om een inbreker op te sporen en te berechten dan een hele klasse van rovers en uitvreters. Om voor de massa's het burgerlijk fatsoen hoog te houden heeft men het begrip 'zelfverrijking' bedacht. Waarmee bedoeld wordt dat schatrijk worden van het gezwoeg van vele anderen gerechtvaardigd is, voorzover niet een privé-persoon uit de kapitalistenklasse een onderling afgesproken code doorbreekt.
In deze tijd van internationale tribunalen zou het echter wel een goede zaak zijn als zij die zich wel aan de code houden als schuldig aan het leed van grote delen van de wereldbevolking aangewezen werden. Ook dat is een vorm van privatisering, maar dan wel één in het belang van het collectief.