|
In Griekenland werd het journalistieke spervuur de eerste dagen na de aanslagen overheerst door de vraag 'veroordeelt u het terrorisme? Ja of nee?' Dat dus in de richting van diverse politici, partijvertegenwoordigers enz. en door sommige journalisten met extra aandrang gelanceerd in de richting van de Communistische Partij van het land (KKE). Natuurlijk konden de insinuaties niet achterwege blijven, bijvoorbeeld dat communisten en terroristen toch één pot nat zijn. Dit alles niet echt rechtstreeks, maar meer impliciet provocerend en alleen in sommige gevallen wat duidelijker gesteld.
Omdraaiingen zijn altijd een bekende truc geweest om de publieke opinie te misleiden en haar woede en verontwaardiging in een verkeerde richting te leiden. Keizer Nero had het oude Rome in brand laten steken om er de christenen de schuld van te geven. De Reichstag is door fascisten in brand gestoken, maar de Bulgaarse communistische leider Georgi Dimitrof kreeg er de schuld van, ondanks het feit dat terrorisme nooit onderdeel is geweest van de marxistische ideologie en door de communistische beweging altijd is afgewezen als strijdmiddel. En zo zijn er nog heel wat voorbeelden. Voor de zoveelste keer wordt de vraag 'wie is de ware terrorist' actueel en aangezien VS-President Bush maar liefst zo'n beetje de hele mensheid wil kooien in het schijndilemma 'of met Amerika, of met de terroristen' is het aardig om een paar reacties aan te halen uit de krant 'Rizospastis' van de KKE.
De 'vijftien' (lidstaten EU), aldus de krant, in hun boodschap n.a.v. de aanslagen, formuleren duidelijk, dat in naam van het antiterrorisme er meer repressie moet komen via het actief maken van hun besluiten inzake de gemeenschappelijke juridische ruimte, de europolitie en het euroleger, zodat "onze samenleving kan blijven functioneren." Daarbij moeten intra-imperialistische tegenstellingen ook niet onderschat worden, zoals tussen de leidende krachten van EU en VS, ook al lijken deze tegenstellingen wat terug te wijken vanwege de 'gemeenschappelijke vijand'. Achter de 'antiterroristische kruistocht' zit een algemeen streven: controle op de petroleumwegen, verstikkende omsingeling van Rusland, strategische stellingen bezetten in de regio Midden-Oosten en Eurazië. Na de 'veroveringen' komt echter het buitverdelen en het valt te betwijfelen, of de 'kruisvaarders' dan nog zo eensgezind zullen blijven.
 |
De vraag is ook niet, of Grieken daar verstandig aan doen. Gevoelens van antipathie of haat en woede tegen de VS, zoals ze aan de oppervlakte zijn gekomen in grote delen van de wereld (bijna overal, behalve in de tot het 'Westen' behorende landen) zijn allerminst een teken van smakeloos leedvermaak en onverstand, getuigen allerminst van de neiging tot mensenvreterij of cynisme t.o.v. de duizenden slachtoffers van de aanslagen, hoe afkeurenswaard die ook zijn. De vreugde - verkapt of openlijk - over het feit, dat de VS nu eens op eigen bodem een koekje van eigen deeg krijgen, door wie dan ook getrakteerd, illustreert wat je bereikt, als je leed en onderdrukking over de hele wereld veroorzaakt met niet eenmalig duizenden doden en slachtoffers, maar dit als resultaat van je dagelijkse beleid over de hele wereld.
De Amerikaanse politieke wetenschapper, Chalmers Johnson, ex-Azië-expert aan de universiteit van Berkeley en tijdens de Koude Oorlog adviseur van de CIA, nu fel bekritiseerder van de Amerikaanse hegemoniepolitiek, spreekt in het Duitse blad 'Der Spiegel' (15-9-01) over "haat van ganser harte". En in dit opzicht vormen de trieste gebeurtenissen van 11 september jl. een nogal ongewone globale opinie- of tenminste gevoelspeiling.