Ik ben gevraagd om hier een 'inspirerende toespraak' te houden, om wat vaart te geven aan deze laatste dag van de Volksvergadering voor Gezondheid. Ik neem aan dat ze van mij woorden vol hoop en optimisme verwachten. Woorden die ons allen aanmoedigen om door te bijten in de lastige strijd voor een gezondere en meer leefbare wereld, een wereld waar we allemaal van dromen.
Maar ze vragen me dit op een slecht moment - of tenminste op een moment dat slecht lijkt. Aangezien de toestand in de wereld vandaag eerder in een neerwaartse spiraal zit met een sociale, economische, morele en milieucrisis. Een crisis die gevoed wordt door een met miljarden dollar bewapende en geldzuchtige Goddelijkheid. Zeg nu zelf, welk optimistisch verhaal kan ik jullie vertellen?
We staan op de drempel van een nieuw millennium, maar gaan we vooruit of achteruit? De moeizaam veroverde vooruitgang naar een gemeenschappelijk engagement voor 'welzijn voor iedereen' is de laatste tijd op verschillende manieren omgekeerd. Het democratisch proces wordt uitgehold. Miljarden mensen - in het bijzonder vrouwen en kinderen - lijden onder toenemende armoede, honger, ziekte en onvervulde levens. Dit terwijl de globale economie, bestuurd door op winst jagende bedrijven, groeit als een kanker. Daarbij verslindt ze bronnen die zich niet meer opnieuw kunnen herstellen, concentreert de weelde zich in een steeds kleinere en vettiger groep handen, en verstoort ze de levensnoodzakelijke ecosystemen van onze planeet.
De kennis en de middelen om deze enorme problemen op te lossen bestaan. Maar het ontbreekt aan politieke wil. 's Werelds almachtige politieke leiders - omgekocht door reusachtige ondernemingen - achten hun honger naar winst belangrijker dan de noden van mens en natuur.
Wij, mensen, zitten op een tijdbom die we zelf ineen hebben geknutseld. Nog angstaanjagender is dat de meesten onder ons dat niet eens beseffen. Dankzij de geïnstitutionaliseerde desinformatie van de grote media. Terwijl we de afgrond naderen en de catastrofe wenkt, blijft het business as usual.(...)
De laatste jaren zijn heel wat verworvenheden op vlak van het welzijn van het volk beetje bij beetje uitgehold. Deze veranderingen zijn moeilijk tegen te gaan, omdat ze niet zijn veroorzaakt door lokale gebeurtenissen waar een gemeenschap of een land greep op heeft. Ze hebben hun wortels veeleer in verafgelegen maar allesoverheersende instellingen, gestuurd door beslissingen op multinationaal of globaal niveau. Geconfronteerd met zulke enorme maar ontoegankelijke machten, voelen lokale gemeenschappen en hun gezondheidswerkers zich dikwijls machteloos.