Sein bij NS van rood naar oranje
Wissel nog steeds in verkeerde richting
Door Jan Cleton
De Nederlandse Spoorwegen bleken niet in staat vier van de vijf treinen op tijd te laten rijden. De minister van Verkeer en Waterstaat, Tineke Netelenbos, had onder druk van de Tweede Kamer het lot van de vorige directie verbonden aan deze minimale eis. Zij werden dan ook vervangen door lieden die op nog paarsere wijze de uitverkoop van het Nederlandse spoorwezen aan de man moeten brengen.
Ondertussen zijn de oude en huidige spelers druk bezig elkaar onder vuur te nemen op detailverantwoordelijkheden. De werkelijke oorzaak, de privatisering van de spoorwegen, blijft daarbij buiten schot.
Klassenverschillen
Jan Timmer, nu oud-president-commissaris bij NS en voormalig voorzitter van de raad van bestuur bij Philips, gaf een trap na die in ieder geval duidelijkheid verschafte over het denkpatroon van de soort lieden die kostte wat het kost geld willen peuren uit de collectieve voorzieningen. Dat de treinen niet op tijd reden werd veroorzaakt door de personeelscollectieven! Het is toch ook wel hatelijk als je de vakbonden in het overlegmodel gedwongen hebt en er ontstaan dan dergelijke pressiegroepen. Helaas verdwijnen ze nu als sneeuw voor de zon omdat ze de nieuwe NS-directie "een kans willen geven".
De vakbonden zijn daardoor echter weer 'op het spoor'. Hopelijk hebben ze iets geleerd uit het ontstaan van de personeels- en reizigerscollectieven.
De wissels staan echter nog steeds hoofdzakelijk in de verkeerde richting, ook bij de vakbonden.
De politiek
De in de Tweede Kamer vertegenwoordigde politieke partijen hebben, op de SP na, allemaal boter op hun hoofd. Zij zijn zogezegd ontspoord in de vrije marktrichting en worstelen nu om hun boodschap richting electoraat weer op de rails te krijgen op een wijze die verkoopt richting de volgende verkiezingen. De verantwoordelijke minister ligt nu dan ook onder vuur van de politieke partijen die zich onder de oppositie scharen, inclusief de dualistische aanvalsmogelijkheden van de VVD.
Het opdelen van alle bij het spoor betrokken onderdelen in direct winstgevende en zelf als staat en meerderheidsaandeelhouder van de verlieslijdende NS de opdrachtgever en geldverschaffer te zijn aan die bedrijven, zou een verkeerde keuze zijn geweest. Hebben zij dan niet begrepen dat het paarse beleid er al jaren op gericht is om belastinggeld door te sluizen naar de kapitaalbezitters? Kapitaalbezitters die ook in dit geval meer belang hebben bij hun te behalen winst dan bij een goed functionerend spoorwegnet. De meeste politieke partijen zijn akkoord gegaan met deze constructie en daarom voor 100 procent medeverantwoordelijk.
De oplossing
De oplossing ligt zeker niet bij de verschillende onderdelen van de commerciële spoorverzorgers. De oplossing ligt ook niet bij de paarse overheid die misgekleund heeft bij 'de verkoop' van het spoor aan de commercie. De oplossing ligt bij de druk die door personeel en reizigers uitgeoefend kan worden door middel van algemeen verzet tegen de privatiseringspolitiek van paars, die dat kon bewerkstelligen met medewerking van de zogenaamde oppositie. Reizigers- en personeelscollectieven moeten zich niet terugtrekken, maar juist nu de druk op de ketel blijven houden. Ook voor een juiste voorlichting aan de Nederlandse samenleving is hun voortbestaan van essentieel belang. Hun kracht dwingt ook de media objectiever te zijn.
Er is uiteindelijk maar één oplossing die de belangen van zowel het personeel, als de reizigers, als de overige mobiele samenleving dient: dat is hernationalisering van het spoor! Alle betreffende onderdelen weer onder één vlag: voor de op- en uitbouw van een betrouwbaar, en goedkoop openbaar vervoer.
Dat zal de belastingbetaler geld kosten, maar daar zijn grenzen aan. Aandeelhouders van een commercieel opgezet spoorwegbedrijf hebben nooit genoeg. De veiligheid van het spoor meten zij af in verhouding tot hun winst.
