Toen de bijna verkozen president George W. Bush in de nadagen van 11 september zijn 'oorlog tegen het terrorisme' aankondigde, lanceerde hij tegelijk een campagne rond andere agendapunten van extreem- rechts: de toch al zwaar gehavende federale sociale diensten verder afbouwen, de sociale zekerheid droogleggen en privatiseren, opnieuw leningen aanmoedigen om de welvarende financiële instellingen nog wat cadeaus te geven, meer repressie tegen de oppositie en de gigantische budgetten voor het leger en andere delen van de Nationale Veiligheid nog verder opdrijven.
Meegesleept door de patriottische golf, gaf de bende politieke watjes die bekend staat als het Amerikaanse Congres, Bush de macht om militaire acties te ondernemen tegen om het even welk land, organisatie of individu, zonder enig bewijs te moeten overleggen om die actie te rechtvaardigen. Zoveel grenzeloze en arbitraire macht - in strijd met het internationaal recht, het handvest van de Verenigde Naties en de grondwet van de Verenigde Staten zelf - verandert de bijna verkozen president in een absolute monarch, die kan beslissen over leven en dood gelijk waar op onze aardbol. Onnodig te zeggen dat tal van staten deze transformatie van president tot zonnekoning van de planeet niet echt enthousiast onthalen.
Onder druk van het huidige front tegen het terrorisme gaan de democratische wetgevers door de knieën voor de militaire uitgaven. Elke oppositie tegen het zogenaamde rakettenschild verdwijnt als sneeuw voor de zon. De wetgevers lijken akkoord te gaan met de 8,3 miljard dollar (9 miljard euro) die het Witte Huis zegt nodig te hebben om het rakettenschild te ontwikkelen en om de ruimte verder te militariseren. Het Congres steunt gedwee het voorstel van Bush om de militaire begroting op te drijven tot 328,9 miljard dollar (359,6 miljard euro) tegen 2002, zo'n 38,2 miljard dollar (41,4 miljard euro) meer dan oorspronkelijk was voorzien. Bijkomende fondsen zijn al beloofd voor de staatsveiligheid (onder andere voor de CIA en de FBI).
Aangezien nu aangetoond is dat het toch al gigantische defensiebudget niet toereikend was om een groep zelfmoordkapers-met-zakmessen tegen te houden, vinden Bush en het Congres dat ze nog meer geld in het militair-industrieel complex moeten pompen (het tweede grootste militair budget is dat van Rusland, 51 miljard dollar of 55,8 miljard euro groot. Als we de defensie-uitgaven van de belangrijkste industrielanden bijeen tellen, ligt dat nog lager dan wat de VS uitgeven.)
En dan moeten we niet uit het oog verliezen dat de Verenigde Staten de grootste leveranciers zijn van het terrorisme in heel de wereld. Ze hebben de laatste tientallen jaren, zelf of via hun handlangers, terreur gezaaid door bombardementen tegen ongewapende burgerbevolkingen, waarbij ze huizen, scholen, ziekenhuizen, kerken, hotels, fabrieken, boerderijen, bruggen en andere burgerdoelwitten vernietigden in Indonesië, Oost-Timor, Congo, Panama, Granada, El Salvador, Guatemala, Angola, Mozambique, Somalië, Irak, Joegoslavië en tal van andere landen. Via de terreur van doodseskaders vernietigden de VS-leiders ook reformistische en democratische bewegingen in tal van landen. Natuurlijk zwijgen de media hierover in alle talen, zodat Bush & Co kunnen blijven paraderen als kampioenen van vrijheid en vrede.
Daarna kwam Bush met zijn noodhulp van 15 miljard dollar (16,4 miljard euro) voor de luchtvaart, 5 miljard dollar cash en 10 miljard dollar als borg voor leningen, plus de belofte dat er nog miljarden zouden volgen. De luchtvaartsector zat allang voor de terroristische aanvallen van 11 september in de financiële problemen, deze borgstelling heeft weinig van doen met de strijd tegen het terrorisme en de nationale veiligheid. Om te beginnen zullen de kosten voor meer veiligheid op de luchthavens wellicht gedragen worden door de federale regering. En al met al zijn het niet het verlies van vier vliegtuigen voor United en American Airlines noch de rechtszaken die families van slachtoffers zullen aanspannen, noch de hogere verzekeringspremies die de hele sector plots insolvabel maken; ze rechtvaardigen dus niet zo'n borgtocht van miljarden dollar.
Het echte verhaal is, dat sinds de deregulering van de industrie, de luchtvaartmaatschappijen veel te veel geld gingen pompen in de sector, zonder te kijken naar wat er terug te verdienen viel. De redenering was dat de winsten vanzelf zouden binnenstromen zodra de rivalen verdreven waren en ze zelf een grotere hap van de markt zouden binnenhalen. Eens te meer is het de belastingbetaler die, deze keer in naam van de strijd tegen het terrorisme, opdraait voor de teugelloze disfuncties van de economie door toedoen van de vrije markt.