Over de aanslagen en de reactie van de VS-regering

Bush: van bijna verkozen president tot absolute monarch van de wereld

 

Door Michael Parenti

Het patriottisme dat we vandaag meemaken, is slechts een voorbijgaande rage. Want je kunt geen vlaggen eten en de huur niet betalen met wraakgevoelens. (deel 1, van 2)

Toen de bijna verkozen president George W. Bush in de nadagen van 11 september zijn 'oorlog tegen het terrorisme' aankondigde, lanceerde hij tegelijk een campagne rond andere agendapunten van extreem- rechts: de toch al zwaar gehavende federale sociale diensten verder afbouwen, de sociale zekerheid droogleggen en privatiseren, opnieuw leningen aanmoedigen om de welvarende financiële instellingen nog wat cadeaus te geven, meer repressie tegen de oppositie en de gigantische budgetten voor het leger en andere delen van de Nationale Veiligheid nog verder opdrijven.

Meer voor oorlog

Bush merkte op dat de aanvallen op het WTC en het Pentagon "een kans boden om Amerika sterker te maken". Terwijl vele conservatieven het hadden over een permanente staat van oorlog, verklaarde de president plechtig "de eerste oorlog van de 21ste eeuw" tegen een niet precieze vijand en gedurende een al even ongedefinieerde periode. Tegelijk werden er verschillende wetten besproken in het Congres die de definitie van terrorisme moeten verbreden zodat zelfs de meest onschuldige vormen van protest wettelijk onder die term kunnen vallen. Het is de agenda van reactionair rechts die op tafel ligt, de oorlog tegen het terrorisme is de dekmantel voor een oorlog tegen binnenlandse dissidenten en tegen de openbare sectoren.

Meegesleept door de patriottische golf, gaf de bende politieke watjes die bekend staat als het Amerikaanse Congres, Bush de macht om militaire acties te ondernemen tegen om het even welk land, organisatie of individu, zonder enig bewijs te moeten overleggen om die actie te rechtvaardigen. Zoveel grenzeloze en arbitraire macht - in strijd met het internationaal recht, het handvest van de Verenigde Naties en de grondwet van de Verenigde Staten zelf - verandert de oneerlijk verkozen president in een absolute monarch, die kan beslissen over leven en dood gelijk waar op onze aardbol. Onnodig te zeggen dat tal van staten deze transformatie van president tot zonnekoning van de planeet niet echt enthousiast onthalen.

Onder druk van het huidige front tegen het terrorisme gaan de democratische wetgevers door de knieën voor de militaire uitgaven. Elke oppositie tegen het zogenaamde rakettenschild verdwijnt als sneeuw voor de zon. De wetgevers lijken akkoord te gaan met de 8,3 miljard dollar (9 miljard euro) die het Witte Huis zegt nodig te hebben om het rakettenschild te ontwikkelen en om de ruimte verder te militariseren.

Het Congres steunt gedwee het voorstel van Bush om de militaire begroting op te drijven tot 328,9 miljard dollar (359,6 miljard euro) tegen 2002, zo'n 38,2 miljard dollar (41,4 miljard euro) meer dan oorspronkelijk was voorzien. Bijkomende fondsen zijn al beloofd voor de staatsveiligheid (onder andere voor de CIA en de FBI).

Aangezien nu aangetoond is dat het toch al gigantische defensiebudget niet toereikend was om een groep zelfmoordkapers-met-zakmessen tegen te houden, vinden Bush en het Congres dat ze nog meer geld in het militair-industrieel complex moeten pompen (het tweede grootste militair budget is dat van Rusland, 51 miljard dollar of 55,8 miljard euro groot. Als we de defensie-uitgaven van de belangrijkste industrielanden bijeen tellen, ligt dat nog lager dan wat de VS uitgeven.)

En dan moeten we niet uit het oog verliezen dat de Verenigde Staten de grootste leveranciers zijn van het terrorisme in heel de wereld. Ze hebben de laatste tientallen jaren, zelf of via hun handlangers, terreur gezaaid door bombardementen tegen ongewapende burgerbevolkingen, waarbij ze huizen, scholen, ziekenhuizen, kerken, hotels, fabrieken, boerderijen, bruggen en andere burgerdoelwitten vernietigden in Indonesië, Oost-Timor, Congo, Panama, Granada, El Salvador, Guatemala, Angola, Mozambique, Somalië, Irak, Joegoslavië en tal van andere landen. Via de terreur van doodseskaders vernietigden de VS-leiders ook reformistische en democratische bewegingen in tal van landen. Natuurlijk zwijgen de media hierover in alle talen, zodat Bush & Co kunnen blijven paraderen als kampioenen van vrijheid en vrede.

Reactionair offensief op het thuisfront

Een van de eerste maatregelen van het Witte Huis om het land op oorlogsvoet te krijgen tegen het terrorisme, was 1 miljard dollar (1,1 miljard euro) bezuinigen op de hulp aan misbruikte of verwaarloosde kinderen. Een natie in oorlog heeft immers geen middelen om zich bezig te houden met futiliteiten als kinderen die slaag krijgen. Het Congres stemde daarentegen in met een verhoging van de begroting met 40 miljard dollar (43.7 miljard euro), waarvan 20 miljard (21,9 miljard euro) voor 'herstelinspanningen', grotendeels voor het opruimen en de wederopbouw van het financieel district in New York.

Daarna kwam Bush met zijn noodhulp van 15 miljard dollar (16,4 miljard euro) voor de luchtvaart, 5 miljard dollar cash en 10 miljard dollar als borg voor leningen, plus de belofte dat er nog miljarden zouden volgen. De luchtvaartsector zat allang voor de terroristische aanvallen van 11 september in de financiële problemen, deze borgstelling heeft weinig van doen met de strijd tegen het terrorisme en de nationale veiligheid. Om te beginnen zullen de kosten voor meer veiligheid op de luchthavens wellicht gedragen worden door de federale regering. En al met al zijn het niet het verlies van vier vliegtuigen voor United en American Airlines noch de rechtszaken die families van slachtoffers zullen aanspannen, noch de hogere verzekeringspremies die de hele sector plots insolvabel maken; ze rechtvaardigen dus niet zo'n borgtocht van miljarden dollar.

Het echte verhaal is, dat sinds de deregulering van de industrie, de luchtvaartmaatschappijen veel te veel geld gingen pompen in de sector, zonder te kijken naar wat er terug te verdienen viel. De redenering was dat de winsten vanzelf zouden binnenstromen zodra de rivalen verdreven waren en ze zelf een grotere hap van de markt zouden binnenhalen. Eens te meer is het de belastingbetaler die, deze keer in naam van de strijd tegen het terrorisme, opdraait voor de teugelloze disfuncties van de economie door toedoen van de vrije markt. (wordt vervolgd)

(*) Michael Parenti, het geweten van de VS, is samen met Noam Chomsky één van de belangrijkste progressieve en kritische denkers in de Verenigde Staten. Hij heeft vijftien boeken op zijn naam staan die vertaald werden in tien talen. Na de aanslagen in Amerika, schreef Parenti het artikel over het reactionaire antwoord van Bush dat u op deze bladzijden kan lezen. In zijn boeken en lezingen heeft Michael Parenti (doctor in de politieke wetenschappen) het over de grote thema's van onze tijd: globalisering, democratie, fascisme, communisme, kapitalisme, ecologie... Voortdurend gebruikte termen, maar zelden verkend op de originele en opwindende manier die zijn handelsmerk geworden is. Zijn heldere teksten en lezingen zijn in de VS ondertussen legendarisch. Pas nog is bij uitgeverij EPO zijn boek Zwarthemden & Roden - Rationeel fascisme uitgekomen. Dit boek toont aan hoe het fascisme diensten bewijst aan het kapitalisme. Parenti brengt ook de krachten die het communisme vernietigden in kaart. 232 blz., 20 euro. Surf ook naar www.michaelparenti.org.