In de sporen van Den Haag

Volksbeweging en terrorisme

 

 

 

Door Anna Ioannatou

Helemaal in de geest van het Joegoslavië Tribunaal in Den Haag zijn de Griekse politie en justitie begonnen diegenen strafrechtelijk te vervolgen, die tijdens de NAVO-bombardementen op Joegoslavië in 1999 meegedaan hebben aan pogingen de NAVO-troepen op hun doortocht van Griekenland naar Joegoslavië te verhinderen.

Een paar weken geleden werd aan de voorzitter van het Griekse parlement een document overhandigd van de officier van justitie van de arrondissementsrechtbank van Kilkis (Noord-Griekenland), waarin gevraagd wordt de parlementaire onschendbaarheid op te heffen van Angelos Tzekis, parlementslid voor de KKE (Communistische Partij). Dit verzoek is ingediend om de strafrechtelijke vervolging mogelijk te maken van het parlementslid, samen met nog eens zeven anderen uit het gebied rond Thessaloniki. Ook zij worden in staat van beschuldiging gesteld, omdat ze op 15 April 1999 in gezelschap van honderden betogers de doortocht hebben proberen te verhinderen van NAVO-troepen op weg naar Joegoslavië.

Dat was drie jaar geleden. Ondertussen is ook Afghanistan gebombardeerd, Bin Laden is niet meer actueel, maar 'terrorismebestrijding' gaat door. Arrestaties, verdachtmakingen, camera's overal, zwarte lijsten enz. zijn aan de orde van de dag. Er is een campagne op gang gebracht om de Griekse bevolking ervan te overtuigen, dat niet alleen de Al-Qaeda, maar ook de strijdcomités van landbouwers, textielwerkers, scholieren enz. terroristische organisaties zijn...

Er is, met andere woorden, een ware campagne aan de gang om terrorisme te verbinden met de beweging voor diverse rechten, zoals het recht op werk, op een bestaan, op behoorlijke arbeidsomstandigheden, een pensioen, op goed onderwijs voor iedereen en wat dies meer zij.

Een internationale opzet

In het maandblad van de KNE (Communistische Jeugd), van februari 2002, troffen we een interview aan over deze kwestie en wel met Dimitris Kaltsonis, jurist, lid van het Coördinatiecomité van de 'Democratische Aaneensluiting voor Volksvrijheden en Solidariteit'. Dat is een organisatie die zo'n drie jaar bestaat en waarin een breed spectrum aan personen uit het politieke, juridische en culturele leven (komende uit alle partijen) vertegenwoordigd is, die zeer ongerust zijn over de voortschrijdende afbraak van burgervrijheden van de laatste jaren en die de strijd aan willen binden met de nieuwe ondergraving van de rechten van de burger. Een ondergraving die, sinds 11 september jl. onder het voorwendsel van terrorismebestrijding, steeds ernstiger vormen aanneemt. Voorwendsel, want daar zijn genoeg aanwijzingen voor. In het interview wordt o.a. aangestipt dat de ontwikkelingen van na 11 september 2001 al ver vóór 11 september systematisch voorbereid werden. Officiële bronnen van de VS hebben bijvoorbeeld bevestigd, dat de interventie in Afghanistan al maanden voor 11 september militair voorbereid was. En de tekst van het 'Europese Arrestatiebevel', die in december 2001 door de Europese Raad werd goedgekeurd, was een week na 11 september gedateerd. Om een dergelijke juridische tekst in al zijn details voor te bereiden - zeker als dit gebeurt door een groep politici en juristen uit alle lidstaten van de Europese Unie - zijn er echter maanden, zoal niet jaren nodig, aldus D. Kaltsonis in bovengenoemd vraaggesprek.

Op de vraag, of het 'terrorismegevaar' nieuw is, luidde het antwoord: sinds het begin van de jaren '80 zijn de VS al begonnen met intensiever gebruik te maken van het 'terrorismegevaar', naast het gebruik van het oude, welbekende recept 'bescherming van mensenrechten en van de vrije wereld tegen het communistische gevaar'.

De 'terrorismebestrijding' ging vooral van start tijdens de regering Reagan, werd sterker na 1990 en op het ogenblik beleven we een flinke verscherping.

Voorbeelden: het Afrikaans Nationaal Congres, nu in de regering, werd destijds op de meest gruwelijke wijze vervolgd als 'terroristisch'.
En in El Salvador heeft het fascistische bewind, onder leiding van de VS, met invallen in de arme wijken heel wat weerloze burgers - ook vrouwen en kinderen - vermoord om de 'terroristische' democratische oppositiebeweging te bestrijden.

Terrorisme en anti-imperialisme

De pogingen elke rechtmatige strijd van een bevolking in de terroristische sfeer te trekken om de publieke opinie te beïnvloeden, kent diverse aspecten. In het interview worden een paar voorbeelden aangehaald: instructies van het ministerie van Buitenlandse Zaken van de VS aan de 'culturele' industrie van Hollywood om via de film de propaganda in de gewenste richting te sturen. Resultaat: een film, waarin de terrorist erg op Che Guevara lijkt, om een voorbeeld te noemen...

Verder worden de voormalige socialistische landen van Oost-Europa nog steeds zwart gemaakt als landen, die terrorisme koesterden, of dit wordt althans geïnsinueerd.

De 'schuldigen' worden ook overal gezocht, waar sprake is van een anti-imperialistische gerichtheid. De volksguerrilla van Colombia bijvoorbeeld stond al op de lijst van terroristische organisaties, maar nu zijn de pogingen die terroristen en handelaren in drugs gelijkstellen, nog intensiever geworden. De Europese Unie had betrekkingen met hen op bijna diplomatiek niveau, maar heeft nu al die contacten verbroken. In landen met een lange geschiedenis van democratische strijd is het veel moeilijker in het bewustzijn van de bevolking terrorisme met volksstrijd te verbinden. Daarom wordt dit stapje voor stapje geprobeerd. Een kenmerkend voorbeeld van deze manier van te werk gaan was op de website van de VS-ambassade in Athene te vinden. Naast het verslag van het State Department over terrorisme stond een foto van een anti-imperialistische, anti-Amerikaanse betoging uit de periode van de oorlog tegen Joegoslavië! Hetzelfde gebeurt steeds systematischer in diverse Griekse kranten. Toch blijft het een moeilijke zaak voor de propagandisten, want in het bewustzijn van de Griekse bevolking heeft zich een lange politieke ervaring afgezet door een geschiedenis van strijd voor vrijheid en democratie, waaraan grote delen van de bevolking hebben deelgenomen en dus is het niet zo simpel terrorisme hiermee te verbinden, laat staan te identificeren.

Voor de doorsnee Griek is het dan ook vrijwel instinctief duidelijk wat de rol van de CIA is over de hele wereld. In het interview worden aardige voorbeelden genoemd van eigen bodem. Een voorval, dat uitlekte en voor de publieke opinie datgene bevestigde wat zij al bereid was te geloven is het volgende: In 1994 heeft de Griekse politie, per abuis, een bestelwagen aangehouden met Amerikaanse geheime agenten erin. Ze hadden wapens, pruiken en de gebruikelijke gereedschappen bij zich voor terroristische aanslagen. Binnen de kortste keren werden ze, via de VS-ambassade, geholpen naar het buitenland te vluchten (tijdens de regering Papandreou!).

En dan de bekentenis niet te vergeten van de vorige chef van de CIA, dat zijn dienst bij haar handelingen en methodes gebruikmaakt van misdadigers en criminelen.

Misschien al bekend, maar toch leuk het eens van officiële zijde te horen!