|
Dit zou landelijk geregeld moeten worden en daarmee de mogelijkheid voor gemeenten om bijstandsgerechtigden extraatjes toe te schuiven sterk beperken. De zeer beperkte voordelen van de decentralisatie, die sowieso opgezet was om de druk op bijstandsgerechtigden en andere sociale gevallen meer gericht door gemeenten te laten verrichten, hebben het doel voorbijgestreefd. Althans in financieel opzicht. Het eigen beleid van gemeentelijke sociale diensten, hoe divers ook, leidde in het algemeen tot een socialere financiële opstelling t.o.v. de schrijnende gevallen. En dat was nou net de bedoeling niet van het afschuifsysteem dat we kennen onder de term decentralisatie.
Alleen mensen die minstens drie jaar bijstand ontvangen, niet binnen een jaar aan werk zullen komen en er alles aan hebben gedaan om een baan te vinden, krijgen dat bedrag. De eerste drie tot vier jaar worden dus beperkt tot niet meer dan een bijstandsuitkering.
Al met al valt dus te constateren dat het hier in eerste instantie een ordinaire bezuiniging betreft over de ruggen van de mensen die al op het absolute bestaansminimum zitten. Daarnaast worden de mogelijkheden van gemeenten sterk beperkt om daar nog een weinig verlichting in te brengen.
En dat onder de sociale motto's "bestrijding van de armoedeval" en "gelijkheid". Volgens mij verdient het ministerie van Vermeend steeds meer de naam A-sociale Zaken.