|
|
Uiteraard bestaat er bij de werknemers veel weerstand omdat juist de zakelijke markt een belangrijk onderdeel is van Consignia (de Britse PTT). Er kan dan ook geen twijfel over bestaan dat het wegvallen van deze markt ook tot een verslechtering van de rest van de dienstverlening zal leiden. De wegvallende inkomsten maken, volgens het bestuur van Consignia, in ieder geval duizenden ontslagen noodzakelijk. Consignia heeft al aangegeven dat particulieren in het vervolg hun post pas in de middag zullen ontvangen. Bovendien wil het management dus bezuinigen op personeel. Mensen die in verafgelegen gebieden wonen zullen in de toekomst daarom ook niet meer elke dag de post ontvangen. Daarmee gaat ook een uniek stukje openbaar vervoer verloren. De bestelbusjes van de post namen namelijk ook mensen mee naar deze afgelegen gebieden waar verder geen openbaar vervoer kwam. Ook dit dreigt nu dus verloren te gaan.
Reden genoeg voor de vakbond CWU (Communication Workers Union) om tot actie over te gaan. Bill Hayes, voorzitter van de CWU, waarschuwde het kabinet: "We zullen tot het uiterste gaan om het monopolie van de PTT te verdedigen."
De opkomst van 3.000 man viel enigszins tegen, al waren er ook postbodes uit Schotland en Newcastle-upon-Tyne (Noord-Engeland) aanwezig. Vele anderen waren wel van plan te komen maar kregen van het plaatselijk management uiteindelijk geen toestemming om die dag vrij te nemen en omdat het niet om een staking ging konden zij niet komen.
Desalniettemin was de demonstratie groot genoeg om verkeer op de route, die liep van Lambeth naar Westminster, onmogelijk te maken. In Westminster hielden een aantal mensen nog een toespraak. Onder hen was oud-Labour parlementslid Tony Benn: "Ik begrijp hier niets van. Voor de eerste keer in mijn leven is de man in de straat linkser dan de Labour Party. De voorstellen betekenen het einde van de PTT."
Voorzitter van de transportvakbond ASLEF, Mick Rex, deed daar nog een schepje bovenop: "Blair zou er beter aan doen zijn aandacht aan de collectieve sector te besteden in plaats van te onderhandelen met fascisten." (Rex doelde hiermee op het bezoek dat Blair gebracht heeft aan Berlusconi).
Eerder die week was Londen ook al het decor van acties. De leraren van scholen in Londen staakten namelijk op donderdag 14 maart. De reden van die staking is het magere loonbod van 3.5 procent.
Leraren in Londen hebben echter enorm veel extra kosten. De huizen in Londen zijn niet te betalen en door het afstoten van de sociale woningbouw zijn er ook nauwelijks huurhuizen te vinden, zeker niet voor mensen met een gezin. De enige mogelijkheid om nog in Londen te wonen is om samen met iemand anders een appartement te huren.
De laatste paar jaar schieten de prijzen echter meer omhoog dan ooit. Veel leraren hebben daarom een huis gevonden buiten Londen en moeten nu elke dag in Londen zien te komen. Met een snel verslechterend openbaar vervoer en dichtslibbende wegen betekent dit voor veel docenten dat ze een paar uur onderweg zijn. Veel leraren die ten Noordoosten van Londen wonen zijn %s avonds pas na zessen thuis en moeten dan nog hun lessen voor de volgende dag voorbereiden en correctiewerk verrichten. En dat terwijl ze de volgende dag weer om half negen op school moeten zijn. Geen wonder dat het verlooponder het personeel zo groot is. Vorig jaar stapte 25 procent van de Londense leraren op.
Omdat Londen altijd al een dure stad was hadden de docenten overigens al een aanvulling op hun salaris. Deze aanvulling is echter nooit aangepast aan de forse prijsstijgingen van de afgelopen jaren. Volgens de vakbond NUT (National Union of Teachers) moet deze aanvulling met minimaal 33 procent omhoog om niet in koopkracht achteruit te gaan.
De staking was een groot succes, op meer dan 800 scholen kon die dag geen les gegeven worden of had men een aangepast lesrooster.
Minister van Onderwijs, Estelle Morris, bleef echter bij haar loonbod van 3,5 procent. In een reactie op de staking liet ze weten dat de leraren die meededen moreel onverantwoord bezig waren. Doug McAvoy, voorzitter van de NUT, liet weten daar anders over te denken. Hij sloot zelfs niet uit dat er opnieuw gestaakt zou worden als de overheid weigert in overleg te treden met de vakbonden.
De staking bij de Londense Metro is daarentegen afgeblazen (zie vorige Manifest). De werknemers zijn tevreden met de geboden loonsverhoging en de vertraging in de privatisering. Wel blijven de werknemers alert en zijn acties in de nabije toekomst niet uitgesloten.