|
|
|
|
's Morgens was Florence uitgestorven totdat er mensen kwamen om te demonstreren. De bussen hadden hun vieruursstaking zo georganiseerd dat zij in de ochtend en namiddag werkten om demonstranten naar en van de verzamelplaatsen te kunnen vervoeren.
Er waren vijf groepen demonstranten in totaal: drie verenigde vakbonden, CGIL (geleid door ex-communisten), UIL (ex-socialisten) en CISL (katholieken); studenten; en een groep van de 'basis'bonden: COBAS, CUB en RdB. De CGIL/CISL/UIL-demonstraties eindigden in Santa Croce, waar Cofferati en andere leiders een toespraak hielden.
Voor veel demonstranten was het onmogelijk om op de 'Piazza' (bekend plein in Florence) te komen en kwamen slechts tot aan het plein. Een groep demonstranten van Porta Romana lukte het niet om mee te doen, omdat de stoet zo groot was dat hij de rivier de Arno niet over kon steken!
Het platform van de 'basis'bondendemonstratie was duidelijk tegen verandering van artikel 18 van de arbeidswetten en tegen 'Maroni's Witboek' waarin aanvallen op arbeidersrechten; en tegen de nieuwe oorlog. Zij is voor de verdediging van flexi-werkers, wil dat de lonen van werknemers op hetzelfde niveau komen als van de rest van Europa, uitbreiding van openbare scholen, gezondheidszorg en alle openbare diensten, (de 'basis'bonden zijn vooral sterk vertegenwoordigd in de openbare sector), en voor het behoud van pensioenrechten.
De 'basis'bonden werden vertegenwoordigd door de actievere lagen van de bevolking. Zij marcheerden van Piazza San Marco tot aan Piazza Santrissima Annunciata. Het was de kleinste stoet, maar er liepen minstens 10.000 mensen mee. De organisatoren spraken van 15 tot 20.000.
Alle 'basis'bonden waren aanwezig, evenals het 'Florence Social Forum', de 'C.P.A.' en 'ex-Emerson Centres'. Een grote groep vanuit het voortgezet onderwijs koos ervoor om met de werknemers mee te lopen en niet met de studenten. Een tamelijk grote delegatie van anarchisten en de anarchistische 'basis'bond, de USI, waren er. Maar de grootste en meest imponerende opkomst was die van de 'basis'bond de 'RdB'.
De optocht had de, zoals gewoonlijk, carnavaleske sfeer met zingen en dansen en scanderen, maar toch was het wezenlijk anders. Je hoefde alleen maar een straat in te kijken of je zag weer een demonstratie dezelfde kant opgaan. Toen wij naar het plein van de Duomo (kathedraal) gingen, liep een deel van de CGIL/UIL/CISL-optocht aan de andere kant. Overal waar je keek in de stad waren er demonstranten met vlaggen en muziek. Telkens als je om de hoek van een straat kwam stonden er duizenden meer te wachten. We hadden geen idee hoeveel er waren, maar het moeten er tienduizenden geweest zijn. Florence is een kleine stad en het leek wel of de hele stad meeliep!
Supporters van 'Lotta per il Socialismo' (de CWI), deelden pamfletten uit met de oproep voor een tweedaagse staking als laatste waarschuwing aan Berlusconi vóór een veel krachtiger staking. Nu was het nog wat mild. Cofferati wacht af wat de volgende stap van de regering is. Zij zouden 's avonds bij elkaar komen om te onderhandelen.