Mevr. Huda Saleh Mehdi Amash over 'wapeninspecties':
"Ze stelden 280.000 vragen en tot de laatste moeten we die beantwoorden".
Door Kris Merckx (*)
"Wij zijn er trots op u een vrouw te kunnen voorstellen die tegelijk een hoogstaande wetenschapsvrouw en een groot politica is." Zo leidde dr. Al Hassimi van de Iraakse Vereniging voor Vriendschap, Vrede en Solidariteit de conferentie in die mevr. Huda Saleh Mehdi Amash op dinsdag 16 april gaf voor de Europese vredesdelegatie. Deze jonge vrouw, lid van de regionale leiding van de Pan-Arabische socialistische Baath-partij, zou haar reputatie waarmaken. Een letterlijk verslag. (deel 1 van 2)
Bedankt dat jullie de lange en moeilijke weg hier naartoe hebben genomen. Dat geeft het Iraakse volk moed in zijn strijd tegen het criminele embargo dat op onwettige wijze aan een hele natie wordt opgelegd. Het embargo is een dubbele misdaad omdat het ons verhindert adequate maatregelen te nemen tegen de gevolgen van het verarmd uranium uit de wapens die de VS tegen ons hebben gebruikt. Let wel, dat gebeurde toen onze tanks niet in Koeweit maar op Iraaks grondgebied waren. Ze hebben meer dan 1 miljoen kogels afgevuurd die dit verarmd uranium bevatten. Kogels van verschillend kaliber: 120 mm, 35 mm en 25 mm. Tachtig procent van de getroffen tanks ligt nog altijd in het zuiden. Jullie kunnen ze gaan bekijken, maar we willen jullie niet aan dit gevaar blootstellen.
Bij de ontploffing van die kogels ontstond uraniumoxide, een wit poeder dat niet oplost in water. Daarom blijft het daar aanwezig. Het kan worden ingeademd, gaat dan naar de longen en de bloedcirculatie tot het de beenderen of de nieren bereikt. Daar blijft het ook zitten. Het geeft radioactieve straling af binnenin het lichaam. De halfwaardetijd (waarop de straling met de helft vermindert) bedraagt meer dan 4.000 miljoen jaar, dat is langer dan de tijd dat onze planeet bestaat.
Een Iraaks team toonde in 1993 voor het eerst aan dat er verarmd uranium gebruikt was. Voordien ontkenden de VS dat zulke kogels bestonden. Later beweerden ze dan, met behulp van Duitse wetenschappers, dat de verontreinigingsgraad verwaarloosbaar was. Een ander Iraaks team toonde aan dat planten en dieren ook besmet waren. Zo komt de vervuiling in de voedselketen. Toen zeiden ze: 'Het is slechts bewezen als jullie besmet weefsel uit het lichaam isoleren.' Wel, een Canadese dokter, Harry Sherma van de University of Waterloo, bewees de aanwezigheid van verarmd uranium in de urine van 30 veteranen van de Golfoorlog. Gemiddeld scheidden zij dagelijks 2 microgram per ml urine uit, en dat acht jaar na de Golfoorlog. Je kunt je de gevolgen voorstellen van het dagelijks blootstaan aan stralingen die kanker verwekken en bovendien vooral het immuun- of afweersysteem aantasten. Jullie zullen een groot aantal kankers en andere ziekten, geconcentreerd rond de zuidelijke stad Basra, waar de oorlog woedde, aantreffen.
Embargo bemoeilijkt strijd tegen kankers door uranium
Antioxiderende stoffen zoals de vitamines E, A, C en betacaroteen kunnen de mensen in zekere mate tegen kanker beschermen. Maar het embargo liet ons niet toe ons met deze vitaminen, aanwezig in een goede voeding, te beschermen. Het fameuze Programma 'Olie voor voedsel' (OFF, of de verkoop van een beperkte hoeveelheid olie die aan Irak wordt toegestaan om voedsel te kunnen kopen) brengt Irak geen voedsel noch geneesmiddelen. Deze naam was welbewust bedoeld om de internationale opinie te misleiden, de indruk te geven dat het Iraakse volk voortaan toch zou kunnen eten.
De voeding die ze ons gaven bestond alleen uit meel en gist om brood te maken. Maar voeding betekende voor ons vóór de oorlog: vlees, zuivelproducten, groenten, fruit, gevogelte! Maar dat konden we niet meer verkrijgen en zo verspreiden de mensen de besmetting van het zuiden verder. Ik ontmoette een Amerikaanse vrouw die in een mensenrechtenorganisatie werkte. Zij wist niet dat het OFF-programma geen geneesmiddelen noch complete voeding verstrekte hoewel ze zelf ook al opdrachten voor de VN had uitgevoerd. Ik zei haar: "Het volstaat dat je het protocol van het OFF leest".
Chemotherapie is onvoldoende beschikbaar
Sommige van onze kankerpatiënten reageerden goed op een nieuw cytostaticum Texor of Texotir (Franse merknaam). Hun tumoren werden kleiner nadat ze, dankzij inspanningen van vrienden zoals jullie, een paar doses hadden kunnen krijgen. Maar toen raakte de voorraad op, de gezwellen keerden terug en ze stierven.
Het gebruik van wapens met verarmd uranium is als dusdanig niet uitdrukkelijk verboden. Maar er bestaat wel een algemeen verbod voor wapens die 'langdurige en uitgebreide (extensieve) schade' veroorzaken. Dat is hier beslist van toepassing. Langdurig: de straling halveert pas na honderdduizenden jaren. Uitgebreide schade? Zeker, want het blijft al die jaren bij miljoenen mensen kanker veroorzaken.
VS willen van de oude VN-resolutie af
Ze zoeken nu oude en nieuwe redenen om Irak aan te vallen. De enige echte reden is dat Irak nee zei tegen het nieuwe imperialisme, maar ook omdat we onze soevereiniteit en vrijheid willen verdedigen. De achterliggende bedoeling van de VS is dat ze een nieuwe VN-resolutie willen bewerkstelligen. Want de door de VN en Irak aanvaarde resolutie van 1991 is volledig uitgevoerd door Irak. De tijd is dus aangebroken dat de VN ook hun deel van de afspraak uitvoeren om de sancties op te heffen. Er staat ook in, met name in artikel 14, dat als Irak zijn massavernietigingswapens verwijderd heeft, ze vervolgens in het hele Midden-Oosten moeten verdwijnen, met inbegrip van Israël. De tijd om dit artikel uit te voeren is gekomen. En de druk om dat te doen groeit internationaal. Daarom willen ze Irak nu opnieuw aanvallen. Ze zoeken daar allerlei voorwendsels voor, telkens een ander: Irak zou het terrorisme steunen, nog massavernietigingswapens maken, geen wapeninspecteurs toelaten. Het ene voorwendsel volgt het andere op en dat bewijst dat ze geen poot hebben om op te staan. Voor geen enkele van die drie voorwendsels bestaat er ook maar enige aanwijzing, laat staan een bewijs.
Terroristenpiloten opgeleid in een no-fly-zone!
Allereerst het terrorisme. Wij zijn daar tegen. Wij waren er zelf slachtoffer van in 1980 toen er op de universiteit naar de huidige vice-premier Tariq Aziz een granaat werd gegooid, maar tussen de studenten ontplofte en verscheidene doden tot gevolg had. En, hoe zouden wij geld aan terroristen kunnen geven? Al het geld dat we voor de verkoop van olie krijgen moet verplicht langs een Franse bank gaan. Door de sancties mogen er geen buitenlandse deviezen verhandeld worden door Iraakse banken, dus groepen die terroristen steunen kunnen daar in geen geval voor terecht. Het vliegverbod (de no-fly-zones boven het noorden en het zuiden) maakt het onmogelijk dat wij terreurpiloten zouden kunnen opleiden, zelfs al zouden we het willen. In tegenstelling tot wat in Amerikaanse en andere westerse grote banken gebeurt kan er bij ons geen zwart geld worden witgewassen. Internationale luchtvaartmaatschappijen mogen onze luchthavens niet aandoen, dus kunnen kapers er niets komen doen. Er zijn geen bewijzen, maar er zit ook geen logica in deze beschuldiging.
Massavernietigingswapens? We kunnen geen stoelgangtest meer doen!
Dan het tweede voorwendsel. Ze zeggen dat 'het regime' - want zo noemen ze onze regering denigrerend - "massavernietigingswapens ontwikkelt". Wekunnen nog geen brief van 20 gram ontvangen vanuit Groot-Brittannië of de VS, want dat is verboden. We kunnen nog geen instrumenten verkrijgen om een gehoortest bij een kind te doen, of om een eenvoudige stoelgangtest uit te voeren bij een kind met diarree omdat ze 'dubbel gebruikt' kunnen worden ( ook voor biologische wapens enz.) maar we zouden wel massavernietigingswapens kunnen maken. Alle invoer staat hier onder controle van de VN-commissie 661, belast met de controle op de naleving van de sancties. Zulke massavernietigingswapens zijn heel duur en vergen een uiterst gesofistikeerde technologie. Zoniet, dan zou meer dan de helft van de wereld ze kunnen maken en al gemaakt hebben, ook heel arme landen zoals Congo, Niger, enzovoort. (wordt vervolgd)
(*) enigszins aangepast aan het Nederlands taalgebruik. Irak, 20-04-2002.