|
|
|
Op 28 april organiseerde een groep, die zichzelf Beweging voor een Onafhankelijke Republiek noemt, een bijeenkomst, onder voorzitterschap van Mumtaz Soysal. Zij kondigde aan dat zeer binnenkort de langverwachte nieuwe sociaal-democratische partij ten tonele zal verschijnen.
Het feit dat zelfs de sociaal-democraten wakker zijn geworden is zeker een teken dat de gehele burgerij deze zomer zal werken en alert zal zijn. Men kan gerust stellen dat zij niet van een lange zomervakantie kunnen genieten, want de politieke agenda is overladen met onderwerpen die snel behandeld moeten worden: de economische en politieke crises, de oorlog in Palestina, en de plannen van de VS om de Turkse strijdkrachten in te zetten bij een aanval tegen Irak. Dit zijn slechts een aantal van de zaken die het noodzakelijk maken voor de burgerij om alert te blijven tijdens de warme zomerdagen.
Maar terwijl de machthebbers zich ervan bewust zijn dat zij geen enkele kans maken op een vakantie, willen zij tegelijkertijd dat de werkende klasse zich een tijdje verre van politiek houdt en geniet van de lange, stille zomerdagen. Dat is de reden dat vrijwel alle burgerlijke partijen dit jaar hebben besloten om deel te nemen aan de 1 mei-vieringen, alsof zij werden geleid door een onzichtbare hand. Zij beweerden dat 1 mei aan alle werkers toebehoort, ongeacht hun ideologie. De opkomst vanuit de burgerij was minimaal en beperkte zich tot Ankara. Zij waren zich er zeker van bewust dat zij verjaagd zouden worden uit de optocht als zij zich hadden aangesloten bij de vieringen in Istanboel.
Er was nog iets waardoor deze eerste mei zich onderscheidt van die in voorgaande jaren. Voor het eerst in de Turkse geschiedenis was een partij met het woord 'Communistisch' in haar naam in staat om een massa mensen te mobiliseren naar de 1 mei-vieringen. Deze eerste mei heeft de bewering weerlegd dat een partij gebaseerd op 'leninistische organisatieprincipes' en met 'communistisch' in zijn naam, de massa's zou afstoten.
Maar dit mag geen verandering van strategie tot gevolg hebben. De huidige Turkse leidende klasse is absoluut niet van plan om de hevigheid van de klassenstrijd te verminderen door een aantal rechten van de arbeidersklasse te erkennen. Terwijl zij de 1 mei-vieringen bezoeken en allerlei populistische uitspraken doen via de media, staan zij op het punt een tweede amnestiewet aan te nemen, waarmee de resterende nog gevangen bloeddorstige fascistische schutters vrij kunnen komen. De moordenaars van de jaren '70 en '80 van de vorige eeuw, zoals Haluk Kirci en Mehmet Ali Agca. En ook de moordenaar die tot een nieuwe generatie van fascisten behoort, Huseyin Bal, die Huseyin Duman heeft vermoord (Duman was een lid van de Communistische Partij van Turkije), zal vrijkomen ten gevolge van deze wet. De bekende burgerlijke columnist Ertugrul Ozkok verklaart de noodzaak voor zo'n amnestiewet: "Wat als we deze mensen weer nodig hebben?"
(Vertaling: J. Bernaven)