De zogenaamde zorgen om de zorg

 

Door Jan Cleton

Wie regelmatig omhoog kijkt in medialand ziet momenteel de proefballonnetjes in groten getale overkomen. Fortuynlijke ballonnetjes omringt door CDA- en VVD-ballonnen, met kleine kanonnen aan boord, en zwalkende groene en andere linkse ballonnen die hun koers niet goed kunnen bepalen. Al met al een zorgelijke ontwikkeling, zeker waar het de zorg betreft voor de minder fortuinlijken.

In medialand drijven de ballonnen echter allemaal in dezelfde zorgelijke richting. In de richting van de vrije markt, omdat de eigenaren van medialand daar het meeste profijt in zien. En gaf de lezer, luisteraar, kijker, tijdens de laatste verkiezingen niet in groten getale aan daar net zo over te denken? Dat de echt andersdenkende kleine groep niet aan het woord, laat staan in beeld, kwam was toch zijn schuld? Met een goede boodschap kun je altijd sponsors vinden toch? We leven toch in een vrij en democratisch land? De mensenrechten zijn hier toch gegarandeerd?

Kijk eens wat ze doen om de wachtlijsten weg te werken

Ondanks het feit dat er in de ons omringende landen eens zoveel medisch-specialisten werkzaam zijn als in Nederland, offeren die 'arme stumpers' - die al tachtig uur per week en meer draaien - zich op, om Nederlandse wachtlijstpatiënten in het buitenland te opereren.

De lonen liggen daar veel lager, is het argument dat de zorgverzekeraars gebruiken, en daarom kan het. Welk loon zij de medisch-specialist betalen, om in Spanje of Egypte te opereren, wensen zij uit privacy-overwegingen niet kenbaar te maken. Laat staan welke rol de Zorgloterij speelt, wiens hoofdsponsors - Glaxo Smith Kline en Peter Langhout reizen - onmiskenbaar belangen zouden kunnen hebben bij deze gang van zaken.

Mijn eigen ervaringen

Op 6 mei mocht ik, na vele jaren beperkingen en pijn, het genoegen smaken in aanmerking te komen voor een heup-prothese (een kunstheup dus). In aanloop naar de operatie ben ik verschillende keren benaderd of ik niet in Spanje geopereerd zou willen worden. Toen ik aangaf dat ik dit reeds met de orthopedisch-chirurg besproken had, kreeg ik als antwoord dat dit geheel buiten het ziekenhuis om ging.

Bij de eerste controle na de operatie, vroeg ik de mij behandelende orthopedisch-chirurg wanneer mijn tweede heup vervangen kon worden. Je kan vrij snel geopereerd worden in Alicante (Spanje) was zijn antwoord. "Geen haar op mijn Nederlandse hoofd", was mijn antwoord. "Ik dacht dat u internationaal ingesteld was", zei hij daarop. "Juist daarom", was mijn antwoord. "Ik had een halfuur geleden al aan de operatietafel moeten staan", zei hij. En daarmee was de discussie gesloten.

Misschien ga ik voor de volgende operatie wél naar Alicante. Mijn vrouw zal ik dan elf dagen moeten missen. Een eigen bijdrage van 2650 euro kan er bij ons even niet af, voor het dagelijkse kusje. Meer informatie verzamelen - helaas is mijn Spaans minimaal - kan echter ook goud waard zijn voor de werkers in de zorg in Nederland.

Waar zijn ze mee bezig?

Volgens mijn argwanende communistische inzichten zijn de zorgverzekeraars bezig een basis te leggen voor algemeen aanvaarde commerciële privé-zorg.Snellere behandeling in het buitenland moet aanvaardbaar worden, met als argument dat de lonen daar lager liggen. Op die manier krijgen zij ook een argument in handen om de lonen in de Nederlandse zorg laag te houden. Basiszorg die dan aan de hand van hetzelfde argument een lager niveau krijgt. Wilt u het beter, dan moet u meer betalen. Daarom wordt ook de premie naar draagkracht afgeschaft.

Allemaal een standaardpakket dat de minimale zorg omvat. De armlastigen die noodzakelijk meer zorg behoeven krijgen dan wel wat extra aftrekposten via de belastingen. De rest kan kiezen of ze de mindere premie in hun eigen zak steken, of een luxe zorgpakket nemen voor dezelfde premie die ze eerst betaalden.

De vakbonden doen ook al druk mee met het oplaten van proefballonnetjes ten voordele van de zorgverzekeraars. FNV-voorzitter Lodewijk de Waal pleit voor het afschaffen van het lesgeld voor leerlingen die een zorgopleiding volgen. Ook een mooi argument om de lonen in de zorg laag te kunnen houden. Kunnen de zorgverzekeraars geen bezwaar tegen hebben toch? De ABVAKABO stelt voor de lonen te matigen in ruil voor het verbeteren van de arbeidsvoorwaarden in de zorg en het onderwijs.

Allemaal solidair om de afbraak van de solidariteit in de zorg mogelijk te maken! Het onderwijs pakken ze en passant even mee. Het VNO-NCW zal de vlaggen niet openlijk uitsteken, maar reden voor een feestje hebben ze wel als de officiële werknemersvertegenwoordigers voorstellen om de reproductiekosten van de arbeid zelf te gaan financieren. Want laten we wel wezen: zorg en onderwijs worden door de werkgevers nog altijd gezien als deels noodzakelijke onkostenposten die zoveel mogelijk gedrukt moeten worden.

Het ministerie van Volksgezondheid deed eind mei ook nog een duit in het zakje door te verkondigen dat er in ziekenhuizen niet efficiënt genoeg wordt gewerkt. In het betreffende rapport werd ook gesteld dat ziekenhuizen geen eerlijke wachtlijsten hebben door een zogenoemde 'VIP-treatment', oftewel een voorkeursbehandeling voor relaties van mensen die in het ziekenhuis werken of aan mensen met een belangrijke maatschappelijke positie. Je zou bijna denken dat daar al een LPF-minister zit. Het moet ook niet kunnen dat mensen daar een voorkeursbehandeling krijgen zonder daar extra voor te betalen, toch? Op deze manier wordt de hele basis onder de plannen vandaan gehaald.

Welke plannen?

Al het voorgaande toont aan welke kant het op gaat als het aan ondernemend Europa ligt. De basiszorg moet zo goedkoop mogelijk worden en het basispakket voor iedereen gelijk. De solidariteit dient vervangen te worden door vrije-marktprincipes. Vrije-marktprincipes die ogenschijnlijk de kosten voor de reproductie van de arbeidskracht omzetten in winst.

Objectief bezien moet je je afvragen wie wie nou voor de gek houdt. Maar je moet het niet objectief bezien, want de bedoeling is heel gewoon om een groot gedeelte van de bevolking meer te laten betalen voor minder zorg. En om de zorg voor de groep die dat kan betalen op te schroeven naar een niveau die hun gemiddelde levensverwachting met jaren doet stijgen. De praktijk dat gezondheid te koop is, wordt door deze plannen alleen maar sterker bevestigd. De totale kosten voor de gezondheidszorg kunnen met deze plannen echter alleen maar stijgen, omdat een stelletje aandeelhouders hun deel ook nog wil opstrijken. En ergens moet dat door iemand betaald worden. U mag drie keer raden door wie.