In de beslissing op een bezwaarschrift wordt het, na bladzijden met uitleg en rekenwerk, op deze manier gezegd: "Alhoewel uw netto-uitkering minder bedraagt dan het sociaal minimum, kunnen wij u geen hogere uitkering verlenen, aangezien u al het maximale kopje op uw uitkering heeft gekregen."
Deze bezwaarschriftenprocedure richting het GAK was in gang gezet omdat aan een eerder verzoek om correctie onvoldoende tegemoet was gekomen; na die correctie was de uitkering nog steeds niet op het voor de werkloze vrouw geldende minimumniveau. Eerder al had zij aangeklopt bij de Sociale Dienst van de gemeente voor een aanvulling op haar veel te lage WW-uitkering. De Sociale Dienst verwees haar toen naar het GAK, die wettelijk verplicht is door middel van de Toeslagenwet de WW-uitkering op het sociaal minimum te brengen.
Na de negatieve beslissing van het GAK op het bezwaarschrift is de kwestie, met hulp van de NCPN-afdeling, met overlegging van alle relevante correspondentie, weer bij de Sociale Dienst teruggelegd. Aan de NCPN werd gemeld dat de brief als een bijstandsaanvraag zou worden behandeld. Weer maanden daarna werd de inmiddels allang weer aan het werk zijnde vrouw te verstaan gegeven, dat na intensief rekenwerk, er ook via de bijstand geen aanvulling over de bedoelde periode in zou zitten.
Zij nam met deze mededeling geen genoegen en zij vroeg dat rekenwerk van de Sociale Dienst dan maar ter beoordeling aan de NCPN te geven. Na een lange windstilte kwamen er dan eind maart van dit jaar een drietal betalingsafschriften met de kwaliteit van beschikking, zijnde nabetaling over de zo'n zes weken beslaande periode in juli en augustus 2001.
Na veel strijd dus voor deze werkloze een persoonlijk succes. Maar het gaat om veel meer mensen! En het is uiteraard ook niet de Sociale Dienst die voor aanvullende WW-uitkeringen moet zorgen, daar zijn de daarvoor aangewezen uitkeringsinstanties voor! Ieder hoort te krijgen waar men recht op heeft! Daar is de rijksoverheid voor. Daar zijn de volksvertegenwoordigers voor. Er zijn vakbonden om in gebreke blijvende instanties en een onwillige rijksoverheid en ogensluitende parlementariërs op de nek te zitten!
De NCPN-Lemsterland heeft naar aanleiding van deze kwestie in november 2001 alle in de gemeente aanwezige, in het parlement vertegenwoordigde partij-afdelingen per brief opgeroepen deze zaak aanhangig te maken bij hun leidingen en kamerfracties en de NCPN-afdeling van de resultaten op de hoogte te houden. Resultaat: bedroevend.
Naar onze mening moeten de zich progressief of links noemende oppositiepartijen optreden om dit schandaal uit de wereld te helpen. Naar onze mening moeten vakbonden hierin scherp optreden! Als de uitkeringsinstanties al openlijk toegeven dat ze uitkeringen verstrekken die beneden het sociaal minimum liggen, als een Sociale Dienst openlijk het verschil voor haar rekening neemt, welke bewijzen en welke onderzoeken zouden er dan nog nodig moeten zijn om tot actie over te gaan?