Met microfoon Kris Merckx

Afvalbaron, vastgoedmakelaars en corrupte anticommunisten

De zwarte sponsors van Fortuyn

Volgens sommigen heeft Nederland, na twee 'paarse' regeringen, nu een 'zwarte'. regering. Recente berichten over de geldschieters van de vermoorde Pim Fortuyn en over de extreem-rechtse heren die nu aan de touwtjes trekken in zijn partij, geven hen gelijk. Wat voor mooi volk heeft de Lijst Pim Fortuyn (LPF) in de voorbije verkiezingscampagne zoal gesteund of heeft zich over zijn rug nu in het parlement gehesen? De Morgen (5 augustus 2002) stelt ons een paar exemplaren voor. We citeren:

1. Van de vijf grootste donateurs van de partij zijn er vier vastgoedondernemer. Daarnaast is er ook een eigenaar van tien amusementspaleizen en voormalig afvalbaron Wim Zegwaard. Deze laatste renteniert momenteel in Delft en mag volgens het zakenblad Quote gerekend worden tot de 500 rijkste mensen van Nederland wat trouwens ook geldt voor de vier andere donateurs. In de jaren tachtig wist Zegwaard, handig gebruikmakend van de mazen in de wetgeving vele honderdduizenden ton afval, oorspronkelijk huishoudelijk spul afkomstig van de Haagse gemeentereiniging, onderweg niet zelden vermengd met schadelijk industrieel afval, te storten op een vuilnisbelt in het Waals-Brabantse Mont Saint Guibert. Daarvoor werd hij in 1995 door de correctionele rechtbank van Antwerpen veroordeeld tot zes maanden voorwaardelijk, terwijl de openbare aanklager vier jaar had gevraagd.
2. Huidig vice-voorzitter van de LPF-fractie in de Tweede Kamer is de 68-jarige F. Hoogendijk. Hoogendijk, tot voor kort lid van de liberale VVD was van 1975 tot 1985 algemeen hoofdredacteur van het oerconservatieve Elsevier-magazine. Hoogendijk verzeilde in de schandaalsfeer omwille van zijn samenwerking met Eschel Rhoodie, de staatssecretaris van Informatie van Zuid-Afrika. Rhoodie moest in 1978 zijn land ontvluchten toen in het kader van het Muldergate-schandaal duidelijk werd dat hij de spil was van een wereldwijde corruptiezaak, waarbij de Zuid-Afrikaanse regering in het geheim miljarden had besteed om de apartheid in het buitenland te 'verkopen'. Invloedrijke journalisten werden letterlijk omgekocht door Rhoodie. Er kwam een transactie aan het licht waaruit bleek dat Hoogendijk 300.000 gulden had geïncasseerd voor een 'exclusief' interview met Rhoodie. Er werd ook beweerd dat Hoogendijk betrokken was bij de oprichting van To the Point, een in Antwerpen uitgegeven Engelstalig nieuwsmagazine dat 'positieve' propaganda over Zuid-Afrika verspreidde. Hoogendijk was jarenlang in het geheim betaald adviseur van de Amerikaanse petroleumfirma Gulf Oil.

Hij had ook contacten met de CIA-agent Carl Armfelt. Die beschikte over twee zakelijke covers: hij was vertegenwoordiger van een firma voor vliegvelduitrusting in Washington en had in Knokke een winkel met snuisterijen uit Zuidoost-Azië. In werkelijkheid was Armfelt, ondermeer via zijn vrienden van de World Anti-Communist League (WACL), betrokken bij geheime operaties en clandestiene wapenleveringen aan landen als Irak, Libië en Israël en organisaties als het IRA, de ETA en de PLO.
3. Een ander LPF-kamerlid, Janssen van Raaij, een gewezen vice-voorzitter van het christen-democratische CDA, is bekend om zijn extreem-rechtse sympathieën en werd gesignaleerd op bijeenkomsten van de World Anti-Communist League (WACL). In de jaren tachtig kwam Janssen van Raay nog tot grote bloei als propagandist van de nieuwe Koude Oorlog, die de Amerikaanse president Ronald Reagan toen lanceerde. Als lid van het Europese Parlement namens het CDA en vooral als defensie en NAVO-expert speelde Janssen van Raay met Leo Tindemans een beslissende rol om Europa ondergeschikt te makenaan de VS. Janssen Van Raay stelde zich vervolgens totaal ter beschikking van de haviken in het Pentagon. Zo was hij voorzitter van High Frontier, een Amerikaanse denktank van industriëlen en oud-militairen die de eerste plannen maakte voor het beruchte Star Warsprogramma.
4. Een ander bekend LPF-kamerlid is Tsjeerd Sleeswijk, de vroegere chef van de Marine Inlichtingendienst (Marid).

De Lijst Pim Fortuyn wierp zich op als de spreekbuis van het volkse ongenoegen over de traditionele politici. De kapitalistische media hielpen vlijtig dat imago op te bouwen. Vandaag weten we waarom: zo kon de onvrede gekanaliseerd worden naar extreem-rechtse anticommunisten.

Hetzelfde gebeurt in ons land met het Vlaams Blok. Dit zooitje dat beweert 'de stem van het volk' te vertolken is in werkelijkheid de vertegenwoordiger van de meest corrupte en meest antivolkse fracties van de zakenwereld.