Terwijl in de meeste steden grote bouwprojecten voor dure koopwoningen verrijzen, groeien daar eveneens de wachtlijsten voor sociale woningbouw. Met name voor jongeren, studenten, alleenstaanden en ouderen wordt de woningnood elk jaar nijpender. Aan sociale woningbouw valt niks te verdienen op de huizenmarkt...
Van het kabinet 'Bak-ellende' hoeven we weinig te verwachten. Bij de LPF bevinden zich onder andere vastgoedmakelaars. Jongerenhuisvesting als marktproduct of als behoefte?
Wonen consumeer je niet; het is een basisbehoefte, een recht om te kunnen leven. Maar zo vanzelfsprekend is het tegenwoordig niet meer dat je een dak boven je hoofd hebt, vooral als je ergens gaat studeren. Starters, studenten en werkende jongeren, zouden een steuntje in de rug moeten krijgen. In plaats daarvan moeten zij al hun creativiteit in de strijd werpen om woonruimte te vinden. Wanhopige briefjes met opvallende teksten, uitzicht op een beloning en telefoonnummers sieren bijna elke studentenstad en universiteit of hogeschool. Wie zich genoeg heeft laten uitmelken door het een of andere malafide kamerbemiddelingsbureau, maar niets heeft gevonden, rest een tijdelijke 'oplossing': kamperen.
Vorig jaar luidde de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) de noodklok met het rapport "Een student hoort niet in een tent". Na enige publiciteit verslapte de aandacht, tot enkele maanden terug, toen onderwijsinstellingen idee kregen van het aantal te verwachten nieuwkomers. Dit jaar zijn er 60.000 HBO-studenten en 15.000 universitaire studenten bijgekomen. Amsterdam en Utrecht spannen volgens de Erasmus Universiteit in Rotterdam de kroon met wachtlijsten. Studenten wachten minstens twee à tweeënhalf jaar op een kamer. Zij moeten zich dan over het algemeen wel tevreden stellen met een hokje, waar ze 400 euro voor mogen neertellen. In Groningen is de wachttijd van gemiddeld drie maanden vorig jaar opgelopen tot zes à negen maanden dit jaar. Hier is eenderde van de eerstejaars momenteel niet gehuisvest in de omgeving. Eindhoven en Rotterdam komen wat betreft woningnood onder studenten op een derde en vierde plaats met respectievelijk 19 en 12 maanden.
Oppervlakkige analyses wijten deze problemen aan een grotere toestroom van studenten en sancties op onderhuur. Dat laatste wil zeggen dat iemand zich niet officieel kan inschrijven bij een verhuurder zonder dat diegene gekort wordt op een uitkering of op huursubsidie. Een ander adres opgeven kan niet. De Informatie Beheer Groep (IBG) staat dan klaar met een korting op het maandelijkse studiezakcentje van 140 euro (!). Of afgestudeerden krijgen de schuld. Die blijven te lang zitten op hun relatief goedkope kamer. Voormalig staatssecretaris van huisvesting Remkes wilde deze groep onder druk zetten door een tijdelijk huurcontract op te leggen. Ook deze rechtse regering met al haar louche connecties in de bouwwereld en makelaardij legt het probleem van huisvesting bij de bevolkingsgroepen die juist het zwaarst getroffen worden door het huidige woonbeleid. Want ja, zo had Pim het gewild!
Deze bevolkingsgroepen tegen elkaar uitspelen op de huizenmarkt is kenmerkend voor dit wanbeleid. Studenten als aparte groep stop je weg in een te kleine, dure kamer zonder recht op huursubsidie. Werkende jongeren komen pas, na jaren op een wachtlijst staan, in aanmerking voor een huis. Alleenstaanden en gezinnen dwing je tot een hypotheek. Ouderen jaag je op een wachtlijst voor ooit nog te bouwen verzorgingshuizen. Keuzevrijheid door marktwerking? Deze laissez-faire mentaliteit leidt juist tot het structurele tekort aan betaalbare woningen, die moeten wijken voor a-sociale nieuwbouw (dure koopwoningen) en stadsvernieuwing/vernieling. In Amsterdam is het aanbod van sociale huurwoningen van 16.000 woningen in 1999 naar 11.000 in 2000 gedaald, terwijl de vraag is gestegen. Landelijk valt dezelfde ontwikkeling waar te nemen. In Groningen bijvoorbeeld heeft de gemeente menige studentenflat en andere huurwoningen met de grond gelijkgemaakt en vrij spel gegeven aan projectontwikkelaars. Halve buurten worden gesloopt om "een meer gevarieerde samenstelling in de wijk te krijgen". Ja, zo had Pim het gewild!
Bronnen: Telegraaf 19 juni 2002, Volkskrant 17 juni 2002, Erasmus Universiteit van Rotterdam
Ken jij mensen, die omhoog zitten met huisvesting?Of loop je zelf ook tegen dit probleem aan?Stuur je verhaal op aan Voorwaarts en Manifest!Wil jij mensen binnen de NCPN Jongeren organiseren in een actiegroep voor jongerenhuisvesting? Neem contact op met ons!In november komt Mourad, een kameraad van de PvdA jongeren uit België studeren in Nederland. Hij is dringend op zoek naar woonruimte in omgeving Amsterdam. Wie weet iets??? |