|
|
|
Volgens Blair moet er wel een onderzoek komen naar de werkomstandigheden. De vakbond zou hier dan een centrale rol in moeten spelen. Blair benadrukte wel dat de brandweer zeer belangrijk werk doet en daarom meer waardering verdient. De vakbond FBU (Fire Brigade Union) voelt echter niets voor zo'n onderzoek. "Wat heeft het voor zin om aan een onderzoek mee te werken als al van het begin duidelijk is dat, hoe terecht onze argumenten ook zijn, ze verworpen zullen worden omdat er zogenaamd geen geld voor is?", vroeg John MacDonald, bestuurslid van de FBU, zich af in de Scottish Socialist Voice.
De brandweerlieden zitten bovendien niet te wachten op meer waardering. Waardering is leuk maar het brengt geen brood op de plank. De loonsverhoging die de brandweer eist is dan ook aanzienlijk, maar liefst 40 procent. Daarbij moet echter worden aangetekend dat de Britse brandweerlieden al sinds 1977 geen salarisherziening hebben gehad. Volgens de in 1977 afgesproken salarissen komen de werknemers van de brandweer pas in aanmerking voor een salarisverhoging nadat ze 15 jaar lang gekwalificeerd zijn. Dat kwalificeren alleen al duurt vier jaar, zodat de brandweermannen dus minimaal 19 jaar met hetzelfde loon moeten doen.
Dat loon is bovendien niet bepaald een vetpot. De meeste werknemers komen in aanmerking voor belastingkwijtschelding omdat ze zo weinig verdienen. Door een verhoging van 40 procent zou de brandweer echter gelijk komen in loon met geschoolde arbeiders. Dat is zeker een loon waar ze recht op hebben. De brandweerlieden moeten immers voortdurend op bijscholing. "Zelfs na 17 jaar moet ik nog constant bijscholen. En daarnaast neemt de inzet van de brandweer steeds meer toe. Het zijn niet alleen branden maar ook verkeersongelukken, fabriekslekkages, noem maar op", vertelt brandweerman Bill Coates.
De salarisverhoging zal bovendien niet alleen maar leiden tot een hoger loon voor de arbeiders maar ook voor een hogere veiligheid van de burgers. De brandweer redt immers levens. Door het lage loon zijn veel brandweerlieden nu wel genoodzaakt een tweede baantje er op na te houden. Dat leidt uiteraard tot vermoeidheid en concentratieproblemen. Door een hoger salaris kunnen de brandweermannen zich echter weer volledig richten op hun brandweertaken.
Overigens speelt niet alleen een hoger loon een rol, maar ook de dreigende privatisering. De FBU vindt, terecht, dat de brandweer een publieke taak is die niet uitgevoerd moet worden door mensen die alleen maar uit zijn op het maken van winst. De vakbond wil daarom niet met de overheid in overleg over privatisering. En juist die privatisering maakt waarschijnlijk de verborgen agenda uit van het door Blair gewenste onderzoek.
Uiteraard hebben de managers van de brandweercorpsen weer eens het goede voorbeeld gegeven. Hoewel ze nu zeggen niet meer dan 4 procent te kunnen betalen hadden ze voor zichzelf wel een verhoging van 14 procent over. Maar goed dat is inmiddels een bekend verhaal.
Nu er geen oplossing van het loonconflict lijkt te komen heeft de FBU besloten een bijzonder congres te beleggen in september. Het congres zal gevraagd worden een stakingsactie goed te keuren. Als het congres akkoordgaat dan zal de vakbond in november een staking uitroepen. Dit zou dan voor het eerst zijn sinds 1977 dat de brandweer het werk er bij neerlegt.
Bill Coates is er in ieder geval klaar voor: "Het laatste dat we willen is staken, maar de regering heeft ons hiertoe gedwongen. En als ik zo met mijn collegae praat bij ons in Paisley dan weet ik dat we allemaal klaar zijn voor actie. Het enige wat we vragen is een eerlijk en fatsoenlijk loon voor het werk dat we doen en het idee dat we de hele dag op de kazerne zitten en snooker spelen tot er een keer brand uitbreekt is allang geen juiste voorstelling van zaken meer." Blair is dus gewaarschuwd, de brandweerlieden laten niet met zich sollen!
Bronnen: New Worker, Scottish Socialist Voice, Morning Star, Scots Independent