Naar aanleiding van het gebruik van chemisch gas voor de bevrijding van de gijzelaars in Moskou is de discussie over chemische wapens, stoffen en het gebruik daarvan de laatste tijd weer in de Griekse actualiteit gekomen. Er bestaat een internationale overeenkomst (Verenigde Naties), waarmee het gebruik van chemische wapens verboden wordt. Die overeenkomst werd in 1994 door Griekenland geratificeerd.
In februari jl. vond in het Griekse parlement een debat plaats, dat ineens bijzonder actueel blijkt te zijn. Het parlement heeft toen een wet aangenomen voor de toepassing in Griekenland van bovengenoemde internationale overeenkomst.
Met deze wet worden weliswaar chemische wapens verboden bij oorlogsconflicten, maar de Griekse regering heeft een speciaal artikel toegevoegd, waarmee een uitzondering gemaakt wordt voor het gebruik van chemische wapens door de speciale politiemacht, die ingezet wordt tegen de 'interne vijand', o.a. betogers.
Op grond van de toegevoegde bepaling mogen repressiemaatregelen getroffen worden ter handhaving van de openbare orde. En bij die maatregelen wordt ook het gebruik genoemd van "elk chemisch product, dat niet op een lijst staat, de zintuigen irriteert en lichamelijk onvermogen van voorbijgaande aard teweegbrengt."
Ook in Moskou werd aanvankelijk gezegd dat het om een onschadelijke stof zou gaan, maar uiteindelijk kostte het 119 mensen het leven. Onschadelijk op zich zegt uiteraard niets, als daarbij niet aangegeven wordt om welke dosis het gaat.
Uit de formulering van het bewuste wetsartikel blijkt, dat het gebruik van chemische wapens niet mag als middel van oorlogsvoering, maar wel is toegestaan tegen de "interne vijand", die met betogingen zijn twijfels uit inzake bestaande toestanden.
Het KKE-parlementslid Panajotis Kosionis heeft terugtrekking van het bewuste artikel geëist. Als deze bepaling blijft, zo zei hij, dan zal ratificatie van de internationale overeenkomst in de Griekse realiteit alleen maar leiden tot het legaliseren van chemische wapens in het land zelf tegen demonstranten.
De definitie van de schade toegebracht aan de gezondheid, die heel snel hersteld zou zijn, werd door het parlementslid (zelf arts van beroep) als onaanvaardbaar beschreven, aangezien deze sterk afhankelijk is van de toestand, waarin de getroffen personen zich bevinden en van de hoeveelheid "toegediende" chemische stoffen. "Het is ongehoord", zei hij, "dat chemische wapens gebruikt worden tegen mensen, die bijvoorbeeld tegen de aanwezigheid van kernwapens in ons land betogen."
Bij een vreedzame betoging deze zomer in Araxos (tegen de basis met kernwapens aldaar) heeft de speciaal ingezette politiemacht gebruikgemaakt van chemische stoffen tegen de betogers. Het resultaat was, dat het leven van heel wat betogers gevaar liep of, zoals bovengenoemd parlementslid het uitdrukte, "ze hebben even met de Heilige Petrus gesproken." Maar wat is nou eigenlijk de bedoeling van die internationale overeenkomst?
De KKE (Communistische Partij) heeft uiteindelijk voor het wetsontwerp gestemd met uitzondering van het dubieuze artikel, want het is de wil van vele regeringen en de bevolking van vele landen over de hele wereld dit soort wapens af te schaffen en ze zeker niet te gebruiken tegen demonstranten. Ondanks deze wil echter en ondanks de diverse afspraken op VN-niveau is er tot nu toe nog niets gedaan. Chemische wapens zijn niet alleen gebruikt tijdens de beide wereldoorlogen, maar ook in vredestijd, wanneer de overheersende machten vinden dat hun suprematie op het spel staat. Dus heel vaak in plaatselijke oorlogen en na de Tweede Wereldoorlog bij uitstek door de VS: biologische oorlogvoering, chemische wapens, verarmd uranium en wat dies meer zij.
Wat internationaal officieel niet mag, maar toch gedaan wordt, mag in Griekenland nu wel nationaal. En vast niet alleen in Griekenland.