De negentien regeringsleiders en staatshoofden van de NAVO-landen namen in Praag het historische besluit om het strijdterrein van het bondgenootschap uit te breiden tot de hele wereld. Deze ongehoord schaamteloze daad wordt in woorden verzacht door een aantal boterzachte voorwaarden. Zo zou voor een militaire actie de veiligheid van de eigen bevolking, het eigen grondgebied of de eigen strijdkrachten in het geding moeten zijn. Wat dát in de praktijk zou kunnen betekenen.... zei een Nederlandse militair. De NAVO-strijdmacht zou in actie kunnen komen als een staatsgreep in Suriname een bedreiging vormt voor de veiligheid van Nederland. De Amerikaanse president George W. Bush gaat nog een paar stappen verder. Volgens hem kan de NAVO straks zelfs dreigende conflicten met militaire middelen in de kiem smoren. Minister van Buitenlandse Zaken, Jaap de Hoop Scheffer, zet daar vraagtekens bij, maar we kennen de volgzaamheid van Nederlandse regeringen inmiddels. De oprichting van een 'snelle strijdmacht' betekent voor het bondgenootschap een totaal andere aanpak. Van verdedigingsapparaat naar snel inzetbare oorlogsmachine voor agressieve veroveringstochten.