'Weg met de NAVO, weg met Bush', scandeerden de drieduizend demonstranten woensdagmiddag, 20 november, toen zij in een lange stoet van het plein bij het oude raadhuis in Praag naar het Tsjechische parlementsgebouw liepen om daar het 'Prague Appeal', het Praagse Appèl, bij het parlement in te leveren. Deze leuzen werden afgewisseld met andere leuzen en oproepen tot internationale solidariteit. Regelmatig werd ook de Internationale in meerdere talen gezongen.
Hieronder het door 30 partijen ondertekende 'Praagse Appèl':
De oorlog tegen Joegoslavië in 1999, gevoerd zonder een mandaat van de Veiligheidsraad van de VN, als schending van het Charter van de VN en de Conventie van Genève, is het overtuigende bewijs van een nieuwe en agressieve interventiestrategie, die voor de eerste keer sinds 1945 een agressieve oorlog in Europa heeft veroorzaakt. De regeringen van de NAVO-landen, in het bijzonder de VS, verhoogden de spanning en zetten aan tot een burgeroorlog met als doel Joegoslavië op te breken. Zij dragen de wezenlijke verantwoordelijkheid voor de tragedie op de Balkan. Zij gebruiken het tribunaal in Den Haag om af te rekenen met hun tegenstanders en met de vroegere Joegoslavische president Slobodan Milosevic.
Een ander belangrijk voorbeeld is de Brits-Amerikaanse aanval op Afghanistan als onderdeel van de zogenaamde "oorlog tegen het terrorisme", onder leiding van en ondersteund door bepaalde NAVO-staten. De aanval toonde geen respect voor fundamentele humanitaire principes, noch ontzag hij de burgerbevolking, de infrastructuur en de levens en rechten van krijgsgevangenen. Ook zorgde de opgelegde verandering van de regerende elite niet voor de oplossing van de meest basale problemen van het Afghaanse volk.
De voorbereidingen voor een aanval op Irak en de inspanningen om te zorgen voor geopolitieke veranderingen in het Midden-Oosten, als onderdeel van de nieuwe Amerikaanse strategie van preventieve aanvallen, zijn een poging tot expansie en een oplossing van de economische en sociale problemen van de VS op kosten van andere volkeren.
Op een beslissende manier beïnvloed door de VS, blijkt de NAVO steeds duidelijker een militair-politiek pact, dat zich inlaat met meer dan verdediging. Het wordt een instrument tot expansie en vestiging van de invloed van de grootste lidstaten. De NAVO, als ook het Partnerschap voor Vrede, iseen hoogst belangrijk instrument om de plannen van de VS door te zetten over de hele wereld en om invloed uit te oefenen voor de belangen van de VS op het Europese continent. De hegemonie van de VS in de militaire samenstelling van het pact is gebaseerd op de bevoorrechte status en het gezag van de leiders van de VS en de controle van de VS over de strijdkrachten, het militaire en veiligheidsapparaat, de 'defensie'-industrie en de ermee verbonden technologie van de lidstaten. De geïntegreerde militaire structuren van de NAVO liggen buiten het bereik van de controle en zijn op kritieke momenten niet onderworpen aan de overwegingen van de nationale (bestuurs)organen van staten, in het bijzonder in de Europese lidstaten en in de VS. Om al deze redenen zullen we de strategie van de preventieve aanval en de vorming van een 'snelle aanvalsmacht' door de NAVO bestrijden.
Nucleaire wapens, waarvan het gebruik ingaat tegen de grondwetten van de afzonderlijke landen en in de praktijk onderworpen aan de besluitvorming en controle van de militaire en politieke bewindvoerders van de VS, zijn verspreid opgeslagen op militaire bases van de VS en de NAVO. Dit betekent dat er een verhoogd gevaar is dat afzonderlijke landen betrokken worden in militaire scenario's die niet onderworpen zijn aan de overwegingen en de controle van de wettige nationale bewindvoerders. Onder druk van de VS is er daarom nu een groeiend gevaar dat Europa en de wereld in een nieuwe ronde in de bewapeningswedloop worden gesleurd, waardoor niet alleen de VS zullen worden uitgeput maar ook de andere NAVO-staten.
De menselijke beschaving wordt zowel bedreigd door de militarisering van de internationale betrekkingen en de militarisering van de ruimte als door het groeiende militaire interventionisme dat in toenemende mate de Amerikaanse politiek beheerst. Als instrument van de politiek voor hegemonie door de VS, geeft de NAVO voorrang aan de verhoging van spanning en het gebruik van geweld in plaats van aan vreedzame oplossingen voor internationale geschillen en aan beschaafde methodes om economische en sociale problemen, die de geschillen in de tegenwoordige wereld verhevigen, op te lossen.
De NAVO, met de opbouw van militaire strijdmachten en plannen voor het gebruik ervan als het middelpunt van haar activiteiten, is niet berekend voor de taak om deze problemen op een politieke manier op te lossen.
Om de vrede op het continent zeker te stellen en voor het vestigen van vreedzame relaties met andere naties in de wereld, heeft Europa geen agressief verbond dat de rol van de Verenigde Naties ondermijnt en in de praktijk de rol van de VN tart, nodig. De NAVO is in haar huidige vorm onaanvaardbaar en de eis voor de afschaffing ervan is nu zeer relevant. Wij zien opschorting door Europese staten van hun lidmaatschap van de militaire structuren van de NAVO als een realistische weg om dit te bereiken. Het is van wezenlijk belang voor Europa en de Europese staten en naties om een passende mate van soevereiniteit te handhaven bij het nemen van beslissingen en om te voorkomen dat zij in nieuwe militaire avonturen worden betrokken. Europa heeft een ander veiligheidssysteem nodig dan dat wat de NAVO vertegenwoordigt, ingesteld op verdediging en niet agressief, dat op basis van een status van gelijkwaardigheid en waardigheid alle landen van het continent omvat, van Portugal tot (en met) Rusland en de Kaukasus, van Scandinavië tot de Balkan. Een systeem dat gebaseerd zou moeten zijn niet alleen op de noodzaak van het bestaan van de VN, maar ook op de hervorming van de Organisatie van de Verenigde Naties, zodat deze organisatie in overeenstemming is met de nieuwe werkelijkheid in de wereld en effectieve structuren kan ontwerpen voor de handhaving van de vrede, het voorkomen van conflicten en het oplossen van conflicten.
Een systeem dat ten volle het Charter van de VN en de geest van het Helsinki-proces respecteert, kan de druk van de Verenigde Staten van Noord-Amerika en de belangen van andere machten die handelen tegen de internationale wetten, weerstaan. Het zou gebaseerd moeten zijn op de coöperatie en de soevereiniteit van alle naties en respect voor vreedzame relaties en samenwerking. We stellen voor dat dit concept van kracht wordt door gebruik te maken van de ervaringen van de OVSE.
Europa is altijd een van de delen van de wereld geweest, dat het meest werd bedreigd door de politiek van de wapenwedloop en de ontwikkeling van nucleaire, chemische, biologische en ruimtewapens voor massavernietiging. Het draagt een deel van de verantwoordelijkheid voor geleidelijke en evenwichtige ontwapening tot deze wapens totaal zijn uitgeschakeld, beginnend met de grootmachten. Wat mogelijk maakt dat de enorme rijkdommen die worden verspild aan militaire uitgaven gebruikt kunnen worden om de grote sociale, economische en milieuproblemen die de aarde bestoken, op te lossen.
Het ligt buiten het vermogen van het agressieve NAVO-pact om als grondslag te dienen voor een geheel Europa omvattende (Europewide) veiligheid. De toekomst ligt in de ontwikkeling van het proces van economische en politieke integratie van al de landen van het continent op basis van gelijkheid en soevereiniteit van alle en in het tegengaan van elke redenering waarbij rijkere landen of sociale groepen overheersen over de andere, en daardoor op geheel andere grondslagen dan die van antisociaal liberalisme en Atlantische ondergeschiktheid.
Bij de gelegenheid van de NAVO-topbijeenkomst in Praag, waarop, naar verwacht wordt, de alliantie zal worden uitgebreid naar het oosten door het opnemen van nieuwe landen, roepen de ondertekenaars van dit (Praagse) Beroep, die tot verscheidene ideologische richtingen behoren, maar verenigd zijn in hun gemeenschappelijk verlangen naar vrede, alle landen van Europa en de lidstaten van de Verenigde Naties op om zich te verenigen en te mobiliseren tegen de politiek van oorlog en bewapening en voor praktische stappen naar vrede en gerechtigheid in heel Europa en de hele wereld.
Ondertekend door de partijen en groepen, die aan de 'tegentop' in Praag op 19 november 2002 deelnamen.
CPBM, Tsjechië
CP van Oostenrijk
Partij van Communisten in Wit-Rusland
PvdA, België.
CP van Groot-Brittannië
Bulgaarse CP " Georg Dimitrov"
Socialistische Werkers Partij van Kroatië.
AKEL, Cyprus
CP van Denemarken
DKP, Duitsland
PDS, Duitsland
CP van Griekenland
Iraakse CP
Het Israëlische Communistische Forum
Rifondazione Comunista, Italië
Communist Network, Italië
Socialistische Partij van Litouwen
CP van Moldavië
Nieuwe Communistische Partij van Nederland
Unie van Poolse Communisten
Portugese CP
CP van de Russische Federatie
CP van Slowakije
CP van Spanje
CP Marxistisch Leninistisch (r), Zweden
CP van Turkije
CP van de Oekraïne
Nieuwe CP van Joegoslavië
European Peace Forum
World Federation of Democratic Youth.
Prague Appeal vertaald door Cas Hilvers.