|
Men beschouwt de buitenlandse factoren nog steeds als een functie van de binnenlandse factoren, zoals Y een functie is van X. Toch is het zo dat de buitenlandse factoren een steeds grotere rol krijgen, door toenemende integratie van economie en communicatie. In het geval van Nederland is het in de laatste decennia wel eens voorgekomen, dat de buitenlandse factoren zelfs de binnenlandse factoren hebben overschaduwd.
Een snelle blik op de buitenlandse politiek van Nederland laat zien dat de hoofdlijnen niet gebaseerd zijn op de nationale belangen op de lange termijn, maar wel op de kortzichtige en opportunistische belangen van het grootkapitaal.
Het niet hebben van een onafhankelijke politiek, een onduidelijke strategie zonder een goed perspectief, knechtachtige volgzaamheid, passiviteit en een conservatief beleid t.o.v. de grote kapitalistische landen, m.n. de VS, zijn kenmerkend voor dit beleid. Deze volgzaamheid heeft een nieuwe ontwikkeling doorgemaakt na de ineenstorting van de Sovjet-Unie. Door het toegenomen belang van de rol van de VS in de mondiale politiek kiest Nederland steeds vaker de richtlijnen van de politiek van de VS.
Ter rechtvaardiging voor dit beleid wordt zelfs door hoge regeringsambtenaren en deskundigen op het gebied van de buitenlandse politiek gezegd: "Wij zijn zo ontzettend afhankelijk van de VS op het gebied van defensie dat wij hun politieke daden volkomen moeten accepteren en volgen. Wij hebben geen andere keuze".
Het meedoen of niet meedoen aan een eventuele oorlog tegen Irak is hier een goed voorbeeld van. De huidige regering steunt de oorlogszuchtige plannen van de VS terwijl, op basis van peilingen, door de media op maandag 17 februari aangetoond is dat driekwart van de Nederlandse bevolking vindt dat het rapport van de VN-ispecteurs een oorlog tegen Irak niet rechtvaardigt en 51 procent vindt dat Nederland niet actief aan een oorlog moet meedoen. Het is ook niet echt waarschijnlijk dat er een verandering zal komen als een nieuw kabinet uit CDA en PvdA zal bestaan.
Alhoewel de christen-democraten zich in woorden verplicht voelen de resoluties van de VN te volgen, zijn ze in de praktijk samen met de VVD en de LPF bezig met het naleven van de richtlijnen van 'Washington'. Van de PvdA kan men ook geen hoge verwachtingen hebben, aangezien deelname aan de paarse kabinetten de status verlaagd heeft tot een loopjongen van de neoliberale politiek van de imperialisten.
Zullen de toekomstige regeringen, ondanks de publieke opinie, nog steeds de oorlogszuchtigheid van het imperialisme steunen? Naar mijn mening hangt het antwoord op deze vraag ervan af in welke richting de toenemende wrijving tussen de imperialistische blokken - in dit geval de EU en de VS - zich zal ontwikkelen.
Hoe zal in Europa worden gereageerd op de druk van zijn 'grotere broer'? De gezamenlijke plundering van de wereld heeft het lot van beide verstrengeld en heeft ze afhankelijk van elkaar gemaakt. Zullen er nieuwe allianties ontstaan in het kader van een mogelijke oorlog tegen Irak? En, zo ja, wat zal dan het standpunt van dit kleine West-Europese land zijn?
Hoe dan ook herinnert de huidige politiek van dit land mij aan een oud verhaal:
"Ergens werden de hoeven van kamelen aangebracht. Een kikker sprong voorbij en dacht bij zichzelf: ik verschil toch niet zo heel erg veel van die kamelen. Zonder na te denken sprong hij in de richting van de kamelen en zei: als het niet te veel moeite is zou ik ook heel graag hoeven willen, net zoals mijn grotere broers ..."