|
|
Op 26 juli 1953, dit jaar dus 50 jaar geleden, kwam er een groep Cubanen, bestaande uit 150 studenten, activisten, arbeiders, leraren, artiesten enz., voor het eerst in verzet tegen het dictatoriale bewind van Fulgencio Batista. Hun leider was een 26-jarige advocaat die, vier dagen na de staatsgreep van Batista, bij het Cubaanse Hooggerechtshof erop aandrong dat de dictator gearresteerd zou worden. Zijn naam was Fidel Castro en onder zijn leiding werd de eerste verzetsdaad gepleegd tegen de dictator. Manifest plaatst deze beschrijving in drie delen, geschreven door een 17-jarige vluchteling uit Iran. (deel 1)
Het plan was om de Moncada-legerkazerne, de tweede grootste legerkazerne van het land, aan te vallen en te bezetten om vervolgens via de radio de bevolking op te roepen om de strijd tegen Batista te steunen. De aanval op de Moncada-kazerne liep uit op een bloedig fiasco. Vele strijders werden vermoord, niet tijdens de strijd maar door marteling. Maar 26 juli 1953 betekende het begin van het einde van Batista en de aanloop naar de revolutie die vijfenhalf jaar daarna zou zegevieren. Ik ga in dit artikel geen chronologische geschiedenis geven van de Cubaanse revolutie. Ik zal de huidige toestand van de Cubaanse revolutie bespreken, en de vraag beantwoorden die nog velen bezighoudt: is Cuba een dictatuur?
De imperialisten van de VS staan erom bekend dat zij de strijd nooit opgeven en ook bereid zijn alles te doen om te winnen, maar dan ook echt alles, daar mogen geen misverstanden over bestaan. Naast het laten lijden van de Cubaanse bevolking proberen de imperialisten ook nog Cuba zwart te maken via de verscheidene internationale instellingen, zoals de VN en Amnesty International, en de burgerlijke media.
Cuba is al talloze malen door de VS veroordeeld wegens "schendingen van de mensenrechten", maar het waren de VS die in 2002 hun zetel in de mensenrechtencommissie van de VN kwijtraakten. Het zijn ook de VS die in alle talen zwijgen wanneer de mensenrechten op de grofste manieren worden geschonden o.a. in Saoedi-Arabië, Jordanië, Egypte of in een van haar andere satellietstaten. Ze komen elk jaar trots aanzetten met het rapport van Amnesty International waarin staat dat het aan "politieke vrijheid ontbreekt" op Cuba. Maar het is in de VS waar vandaag de dag vijf Cubaanse politieke gevangenen vastzitten die enkel en alleen aanslagen van fanatici op Cuba hadden willen voorkomen.
Naast deze grove manieren om de Cubaanse revolutie in een verkeerd daglicht te stellen, deinzen de Amerikanen er ook niet voor terug om via de media leugens over Cuba te verspreiden. Zo schrijft Ernesto F. Betancourt dat Cuba en Irak banden met elkaar onderhouden en dat zij verantwoordelijk zijnvoor de West Nile-virus in de VS.(2) Daarbij blijft het echter niet. Ook Augustin Blazquez besluit een groot artikel vol met leugens over Cuba te schrijven. Zo schrijft hij dat Castro al jaren betrokken is bij chemische en biologische oorlogsvoering.(3) Deze leugens van Betancourt en Blazquez hielden niet lang stand want zelfs de minister van Buitenlandse Zaken, Collin Powell, moest toegeven dat Cuba geen biologische en chemische wapens bezit.(4)
Zoals verwacht prees Carter Cuba niet de hemel in, maar hij zei wel dat de VS de economische blokkade tegen Cuba op moeten heffen.(5) Verder was de toespraak van Carter een en al veroordeling van Cuba, zij het in gematigd taalgebruik. Vermeldenswaardig is dat Carter op geen enkel moment onderbroken werd en dat de uitzending niet uit de lucht werd gehaald. Carter prees een groep Cubaanse "dissidenten" die via een referendum "politieke en economische hervormingen" op Cuba wilden doorvoeren.(6) Verder zei Carter: "Jullie grondwet erkent de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van organisatie maar andere wetten ontkennen deze rechten aan de mensen die het oneens zijn met de regering."(7) Ook hier moet ik Carter ongelijk geven wat betreft het tweede gedeelte. Ik zal verder in dit artikel aantonen waarom Carter hier geen gelijk heeft.
De Cubaanse Maffia in Miami vond het prachtig wat Carter allemaal zei. De leider van de terroristische organisatie Cuban American National Foundation, Joe Garcia, zei: "Fidel Castro zat daar terwijl hij een lezing kreeg over democratie, iets dat de Cubaanse bevolking al 43 jaar niet heeft gehoord."(8) Deze uitspraak van Garcia is veelzeggend voor de Cubaanse Maffia in Miami. Garcia stelt dat Cuba al 43 jaar lang geen democratie is. Hij impliceert daarmee dat het daarvóór dus wel zo was tijdens de militaire dictatuur van Batista.
Niet alleen Garcia houdt deze mening erop na. Andere Cubaanse terroristische organisaties als Alpha 44 en Brothers to the Rescue denken precies hetzelfde. En mag ik eraan herinneren dat het ook deze organisaties waren die mede-verantwoordelijk waren voor de ontvoering van Elian Gonzalez.(9) Het zijn ook deze terroristische organisaties die het voorstel van de Cubaanse "dissidenten" steunen om "economische en politieke hervormingen" door te voeren op Cuba. Naast deze terroristen kunnen de "dissidenten" op geen enkele steun rekenen op Cuba.
Op 10 juni 2002 vond een vergadering plaats tussen de acht massaorganisaties van het land. Op basis van artikel 63 in de grondwet legden zij een petitie neer bij de overheid waarin zij de volledige tekst van de grondwet ondersteunen. De acht massaorganisaties roepen de bevolking op om dit ook te doen. (wordt vervolgd)