|
De oorlog is opeens rechtvaardig en Short zal Irak helpen bij de wederopbouw. Tja, het kan dus verkeren. Zo roep je dat je het onverdedigbare niet kunt verdedigen en zo doe je juist dat. Dat dit de betrouwbaarheid van politici niet veel goed doet maakt natuurlijk niet uit want volgens Britse opiniepeilingen is het vertrouwen in alle ministers nu gedaald tot nul. Alleen Charles Kennedy (leider van de Liberal Democrats) kan nog rekenen op enige waardering. Daarbij moeten we opmerken dat de waardering voor kleine politieke partijen en individuele politici niet getoetst is.
Het Britse volk ziet het intussen helemaal niet zitten met de oorlog. Op 20 maart werd er door heel het Verenigd Koninkrijk gestaakt. Honderdduizenden mensen kwamen naar Londen en legden daar het stadscentrum helemaal plat. Veel werknemers legden het werk voor enige tijd neer uit protest. Hiertoe was door de vakbonden opgeroepen. Alle grote vakbonden hebben namelijk inmiddels verklaard dat zij tegenstander zijn van de oorlog. Door een aantal vakbondsleden is het voorstel gedaan om een speciaal vakbondscongres bijeen te roepen, ondanks het feit dat het voor vakbonden in Engeland verboden is zich bezig te houden met politiek.
Ook scholieren gingen massaal spijbelen, vaak gesteund door hun ouders. Sommige scholen deden pogingen om dit te verhinderen, maar dat bleek totaal geen effect te hebben. Duizenden scholieren bleven weg en gingen de straat op om te demonstreren tegen de oorlog. Dat de onderwijsinspectie dreigde met het opleggen van zware boetes bleek geen indruk te maken. De jongeren en hun ouders lieten zich niet monddood maken.
Toch blijft de positie van Blair wankel. Hoewel uiteindelijk slechts één belangrijke minister en een aantal staatssecretarissen opstapten, is het voor Blair nog niet gedaan. Het landelijk bestuur van Labour kon maar ternauwernood voorkomen dat de partij een rechtszaak begon tegen Blair. Dit kwam niet omdat de meerderheid van het bestuur hier tegen was, maar omdat het bestuur uiteindelijk om procedurele redenen de motie hierover niet in behandeling nam.
Het lijkt echter zeer waarschijnlijk dat Blair nog heel wat problemen krijgt. Tijdens het wekelijkse vragenuurtje wordt de premier nu vanuit zijn eigen fractie voortdurend aangevallen. Maar liefst 139 parlementsleden stemden tegen de oorlog en maken het Blair nu knap lastig. Hoe goed Blair ook zijn best doet het parlement te overtuigen dat de bevolking achter hem staat, de opiniepeilingen en demonstraties geven duidelijk een ander beeld.
En hoe kan het ook anders? De Britse regering nam juist een wet aan, die debrandweerlieden dwingt de nieuwe CAO te accepteren die ze juist hadden weggestemd. Reden: Het zou onacceptabel zijn dat de brandweerlieden actievoeren of onderhandelen terwijl Engeland in oorlog is. En dat terwijl de vakbond nu juist alle stakingen had afgeblazen zolang de oorlog nog duurt. Opnieuw krijgen de arbeiders dus een mes in de rug van hun eigen regering.
"It's time to go", is nu dan ook het terechte motto dat de vredesactivisten gebruiken. Men is van mening dat Blair moet opstappen, en dat wordt wellicht ook tijd. Hoe dan ook er zijn nog altijd kansen dat Blair de oorlog niet overleeft. De vraag is dus nog steeds wat de uitslag zal zijn van de verkiezingen op 1 mei, juist nu het erop lijkt dat de oorlog nog wel enige tijd kan duren. De Britse regering gaat in ieder geval een warme zomer tegemoet!
Bronnen: New Worker, Scottish Socialist Voice, Morning Star, SSP-notice-board