Verenigde Staten in de problemen in Irak, druk op Turkije neemt toe

Massademonstratie van onder meer EMEP en TKP tegen Turkse deelname aan de Vuile Oorlog

E.M.

Er zijn vele redenen voor het falen van de VS in de eerste twee weken van de oorlog. De bewonderenswaardige weerstand die het Iraakse volk biedt tegen de imperialistische krachten is er zeker een van. De tweede belangrijkste factor was de aarzeling van Turkije om zijn luchtruim open te stellen voor de VS. Na maanden van vruchteloze onderhandelingen konden de VS niet langer op Turkije wachten en moesten Irak aanvallen vanuit het zuiden, waarmee zij hun gevechtscapaciteit met meer dan de helft reduceerden.

Men zou verwachten dat de Turkse bourgeoisie onder deze omstandigheden een sterkere onderhandelingspositie zou hebben dan daarvoor, maar dat kan het VS-imperialisme zich echter niet veroorloven. In de eerste plaats omdat een front vanuit het noorden van wezenlijk belang is voor het verloop van de oorlog. Daarbij is er geen tijd voor onderhandelingen, noch voor aarzeling. En in de tweede plaats omdat Turkije in de plannen van de VS in het Midden-Oosten de strategische partner was die de minste problemen zou veroorzaken. Als de VS zich dan ineens gedwongen zouden zien in een onderhandelingspositie met Turkije, dan zouden zij op den duur met ieder ander land ter wereld in een onderhandelingspositie gedwongen kunnen worden. Het chanterende land zou dan een land worden dat zelf gechanteerd wordt door andere landen, van klein tot groot.

In plaats van te proberen om Turkije over te halen door meer te geven, kozen de VS ervoor om de druk op Turkije op te voeren. Eerst kreeg Gul, de Turkse minister van Buitenlandse Zaken, van Powell het nieuws te horen dat de economische hulp, verbonden aan de medewerking van Turkije, niet meer aan de orde was. En vervolgens gaf Bush, in een van zijn speeches, Turkije rechtstreeks de waarschuwing dat Turkse troepen het niet moeten wagen om de Iraakse grens te passeren.

Dit tweede dreigement heeft zeker voor de nodige paniek gezorgd binnen de dominerende krachten in Turkije, aangezien zij de Koerden gedurende de afgelopen twintig jaar als de grootste dreiging beschouwen. Toen dit artikel geschreven werd was Powell in Turkije om te controleren of de boodschap van de VS duidelijk is overgekomen.

In stilte

Wat de heersende krachten in Turkije momenteel ook doen, ze moeten het doen zonder enige steun van de werkende klasse van Turkije. Daarom moet alles in stilte gebeuren. In stilte is Turkije veranderd in een groot vliegdekschip voor de VS in het Midden-Oosten, met negen nieuwe militaire bases. De oorlogsmotie die is aangenomen door het parlement opende het Turkse luchtruim voor de VS. Dat is voorgesteld als een eenvoudige maatregel, de implicatie ervan is echter stilgehouden: door dit te doen heeft Turkije feitelijk Irak de oorlog verklaard. De heersende krachten huilden krokodillentranen voor de burgers die werden gedood tijdens de bombardementen op het marktplein in Bagdad. Wat werd verzwegen is dat de moordende Tomahawkraket door het Turkse luchtruim vloog.

Tijdens een Koerdische nacht explodeerde één van de raketten van de VS per ongeluk aan de andere kant van een Urfaberg. De volgende dag, toen Amerikaanse experts de plek kwamen onderzoeken, werden zij verwelkomd door Koerdische dorpelingen van alle leeftijden die eieren gooiden op dit verlaten stukje land: dit werd stilgehouden.

De Communistische Partij van Turkije, die al mobiliseerde voor actieve demonstraties toen de eerste vliegtuigen boven Irak vlogen op 19 maart, organiseerde een protestbijeenkomst op het Taksimplein in het centrum van Istanboel. Honderden partijleden en sympathisanten waren aanwezig met rode vlaggen en slogans. Nadat de demonstratie was afgelopen en de menigte uiteenging werden de demonstranten op brute wijze aangevallen door de politie!

Vertaling: J. Bernaven