Eenheid tegen uitbuiting en oorlog!
Stop de roofoorlogen
 |
|
|
 |
|
Bezettingsoorlog tegen Irak was geen schone oorlog. Duizenden dode kinderen, vrouwen en mannen, een veelheid voor het leven verminkt. Geen bevrijdingsoorlog, maar een rooftocht om de olie.
|
Door Jos van Bergen
De oorlog van de VS tegen Irak was nog gaande toen het regime in Washington al dreigende taal sprak aan het adres van Syrië. De 'kruistocht' van de VS is nog lang niet voorbij. Sterker nog, hij komt nu pas goed op gang. Hoe harder de economie in de VS afglijdt en de Amerikaanse dollar daalt, hoe harder de taal die de haviken in het Witte Huis uitslaan en hoe harder de strijd met de overige machten die op het vinkentouw zitten.
In de VS laait de strijd om de orders voor de wederopbouw van Irak hoog op. Voorlopig wint het bedrijfsleven het van de niet-commerciële organisaties, de vriendjes van het regime van Bush voorop. Kellog Brown & Root (KBR), een dochterbedrijf van energie-aannemer Halliburton dat voor het aantreden als vice-president geleid werd door Dick Cheney, sleepte een order in de wacht die kan oplopen tot zeven miljard dollar voor het blussen van de oliebranden, een complete inventarisatie van de oliereserves in Irak en de reparatie van de boorinstallaties en raffinaderijen. De winst kan oplopen tot 490 miljoen dollar. Bechtel Group, het grootste bouwconcern in de VS, wist een order tot een maximum van 680 miljoen dollar in de wacht te slepen voor de reparatie van wegen, scholen en ziekenhuizen. Het bedrijf heeft in zijn raad van commissarissen onder anderen George Schultz, voormalig minister van Buitenlandse Zaken, en Jack Sheehan, lid van de Defense Policy Board, de militaire adviesraad van minister van Defensie Donald Rumsfeld. Bovendien was het bedrijf een gulle donateur van de republikeinen. Een contract van 7,1 miljoen dollar voor logistieke hulp ging naar International Resources en een contract van 4,8 miljoen voor de wederopbouw van de haven van Umm Qasr naar Stevedoring of America.
Voortgaande strijd in de VN
Na de verovering van Irak en een embargo van twaalf jaar staat het land nu dus wijd open voor het kapitaal van de VS, dat er geen gras over laat groeien. Ongevraagd staan de VS klaar om Irak te "helpen" het land weer op te bouwen, met name het bestuur. De rekening wordt betaald uit de opbrengst van de olieverkopen. Dit alles tot groot ongenoegen van het Europese en Russische kapitaal dat in de afgelopen jaren de handelsbetrekkingen met Irak sterk had uitgebreid en grote belangen in Irak had. De strijd in de VN gaat dan ook onverdroten voort. Duitsland, Frankrijk en Rusland zien een "centrale" rol voor de VN in de wederopbouw van Irak weggelegd, de VS en Engeland gaan niet verder dan een "vitale" rol. De VS dringen aan op de opheffing van het embargo, dat tegengewerkt wordt door de oppositie. De VS willen dat de schulden van Irak bij Duitsland, Frankrijk en Rusland worden kwijtgescholden, de oppositie denkt daar niet aan. Voordat dit punt een breekpunt kon worden in de afgelopen top van de G7 en het IMF werd het doorgeschoven naar de zogenaamde 'Club van Parijs', die uit gaat zoeken hoe groot de buitenlandse schuld van Irak precies is. De schattingen variëren van 60 tot 142 miljard dollar. Achter al dit gekrakeel gaat de strijd om de opbrengst van de Iraakse olie schuil. Hoe meer Irak moet betalen aan rente en aflossing, hoe minder er over blijft voor de wederopbouw. Hier staat het kapitaal van de VS dus lijnrecht in tegenstelling tot het kapitaal van de oppositie. Daarom laait de strijd om de politieke macht in Irak, die over dit vraagstuk beslist, hoog op in de VN. Uiteindelijk kwamen de VS en Engeland tot een oplossing waarbij niet de VN, maar de bevolking van Irak het land zou gaan besturen, hierbij natuurlijk een handje "geholpen" door de VS.
De nieuwe vrijheid
De grote verliezer in deze strijd is de bevolking van Irak. Die ziet het land geplunderd worden en de opbrengsten in de zakken van de westerse industriëlen verdwijnen. Dat zijn precies die industriëlen, die hun politieke vriendjes aan de macht geholpen hebben met de opdracht Irak te bezetten en een nieuw bestuur in te richten dat deze praktijk mogelijk maakt. Saddam Hoessein werkte niet mee, dus moest Irak "bevrijd" worden. De nieuwe vrijheid betekent voor de bevolking echter de bezetting en voor de VS de vrijheid om Irak tot op het bot uit te zuigen. De dictator van Bagdad heeft het veld moeten ruimen voor de dictator van de wereld, die nu Syrië maant mee te werken. Maar ook Iran, Noord-Korea, Venezuela en Cuba worden onder grote druk gezet. Duitsland werd door defensieminister Rumsfeld al in één adem genoemd met Libië en Cuba, en Franse wijn wordt door de VS geboycot. Het is dus waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd voordat Duitsland, Frankrijk en Rusland eveneens tot "schurkenstaten" worden gebombardeerd, en China uiteindelijk wordt uitgeroepen tot de hoofdprijs.
Demonstraties tegen bevrijders
Zo scheppen de gebeurtenissen in Irak duidelijkheid over de werkelijke intenties van de VS. Die lieten de bevolking zijn gang gaan bij het plunderen van alles wat los en vast zat, tot en met het Nationaal Museum in Bagdad aan toe. Met één enkele uitzondering: het ministerie van Olie. Samen met de onmiddellijke bezetting van de olievelden, de snelle reparatie van de olie-installaties en de plannen voor de besteding van de olie-opbrengsten is het volslagen helder dat het de VS niet te doen was om de "bevrijding" van de bevolking, om "massavernietigingswapens" of om banden met het "internationale terrorisme", maar om de roof die niet de "democratie" maar de onderdrukking van de bevolking noodzakelijk maakt. De "beveiliging" betekent niets anders dan het veiligstellen van de oliebelangen. Elk verzet tegen deze praktijken wordt natuurlijk "terrorisme" genoemd. Maar de bevolking van Irak is niet op haar achterhoofd gevallen. Die heeft de VS niet binnengehaald als "bevrijders". Half april gingen in Bagdad al tienduizenden mensen de straat op om te eisen dat de VS het land verlaten. Tijdens het gebed riepen vele geestelijken de VS op te vertrekken. De bevolking zit niet te wachten op de ongevraagde "hulp" van de VS maar wil zijn eigen toekomst bepalen.
Verhoudingen op scherp
Dat is nu precies wat de VS niet willen. Waarmee het conflict voorgeprogrammeerd is. Hoe harder de bevolking zich verzet, hoe harder de VS dit verzet de kop indrukken. Dat is de reactie van de supermacht die de roof nodig heeft omdat zijn eigen economie op instorten staat. En naarmate de economische crisis ernstiger wordt zal de roofzucht toenemen. Daarbij worden niet alleen de tegenstellingen tussen het regime van de VS en de bevolking van Irak scherper, maar ook de tegenstellingen met de overige machten binnen het imperialistische kamp die eveneens te maken hebben met een economische afgang. De wereldwijde economische crisis zet alle verhoudingen op scherp, zowel de economische als de politieke en uiteindelijk ook de militaire. De toename van de concurrentie op de wereldmarkt zet de winsten onder druk. Bedrijven reageren met reorganisaties, ontslagen en bezuinigingen, en overheden reageren met lastenverzwaringen en afbraak van de sociale zekerheid. De werkende mens wordt op straat gezet of moet de broekriem aanhalen terwijl allerhande premies en belastingen omhoog schieten, eigen bijdragen worden ingevoerd, lonen en uitkeringen worden "ontkoppeld" en collectieve voorzieningen worden "versoberd". Het resultaat is dat de bevolking minder te besteden heeft, zodat de omzetten en winsten nog verder onder druk komen en het tempo van de afgang niet af- maar toeneemt.
Beloning voor diefstal
Terwijl de meerderheid van de bevolking zienderogen verarmt laten de lieden die dit beleid bedenken en uitvoeren zich vorstelijk belonen. Topman Scheepbouwer van KPN strijkt een bonus van 2,67 miljoen euro op om 5000 medewerkers van hun inkomen te beroven, en de top van ING schroeft zijn salaris flink op met 60 procent in drie jaar. Dat was hard nodig want bestuursvoorzitter Kist verdient nu 'slechts' 708.000 euro per jaar. Anderen moeten het, na aftrek van vaste lasten, met een heel gezin zien te redden met 63 euro per week, waar niet 60 procent bijkomt maar alleen vanaf gaat. De bedenkers van dit beleid verkondigen om het hardst dat "loonmatiging" noodzakelijk is voor iedereen behalve voor henzelf. En precies deze lieden propageren de oorlog omdat zij belang hebben bij de bestaande toestand en zich zelfs nog meer verrijken ten koste van de werkende en werkloze bevolking, hier en in Irak.
Vrijheid van roof
Ondanks hun onderlinge concurrentie en verdeeldheid hebben deze lieden zich verenigd op hun gezamenlijke belang, hun kapitaalbelang, hun belang als maatschappelijke klasse van kapitalisten om hun natuurlijke vijand, de klasse van de arbeiders, onder de duim te houden. Deze kapitalisten sturen hun eigen arbeiders naar het front om voor volk en vaderland Irak te bezetten en leeg te roven uit naam van de vrede, de veiligheid en de vrijheid. Deze kapitalisten geven hun eigen arbeiders de opdracht bommen met verarmd uranium op de arbeiders van Irak te gooien en vervolgens zelf in het uraniumstof op te rukken. Hetzelfde deden zij in de Golfoorlog waardoor vele tienduizenden van hun eigen arbeiders de meest verschrikkelijke ziektes hebben opgelopen, Golfoorlogsyndroom genaamd. Die arbeiders hebben hun les wel geleerd, maar de kapitalisten vinden steeds weer nieuwe slachtoffers die hun hoofd op hol laten brengen door de fantastische propaganda. En voor het geval de arbeidersklasse het in haar hoofd haalt te protesteren tegen deze praktijk hebben de kapitalisten, de haviken van de regering Bush, alvast de Patriot Act ingevoerd, die het mogelijk maakt eenieder, zelfs zonder enige verdenking, voor onbepaalde tijd vast te zetten. Het nieuwe ministerie van Nationale Veiligheid, 'Homeland Security', is dan ook in eerste instantie tegen de eigen bevolking gericht. Hetzelfde verschijnsel zien we ook in Nederland bij maatregelen als preventief fouilleren, de identificatieplicht en de invoering van minimumstraffen.
Overleven door vernietiging
De economische crisis verscherpt dus niet alleen de tegenstelling tussen de kapitalistenklasse en de arbeidersklasse in elk land, maar ook de tegenstellingen tussen de klasse van kapitalisten in de VS en de derde wereldlanden, die uitmonden in 'regime change' en harde onderdrukking van de bevolking, en die tussen de verenigde kapitaalgroepen in de wereld, met name tussen de VS enerzijds en Duitsland, Frankrijk en Rusland anderzijds. De kapitalisten in de VS, met de regering Bush als hun politieke vertegenwoordiger en spreekbuis, zijn het meest agressief en proberen nu de gehele wereld naar hun hand te zetten. Deze lieden zien hun kapitaal op de aandelenbeurzen verdampen en proberen nu de neergaande spiraal in de economie te stoppen langs de weg van de oorlog. Terwijl zij zich nog steeds verrijken storten zij hun eigen bevolking en de rest van de wereldbevolking in diepe ellende. Die bevolking wordt beroofd van werk en inkomen en pensioen. Met uitzondering van de wapenindustrie dreigt de gehele economie in te storten, en de wapenindustrie is in hoofdzaak gericht op de vernietiging. De aftakeling van het kapitaal heeft nu het stadium bereikt waarin de vernietiging noodzakelijk is om zelf op de been te blijven. De oorlogspropaganda uit de mond van Bush is daarvan de uitdrukking. Maar de roofoorlog kan niet gevoerd worden zonder de hulp van de arbeidersklasse die het vuile werk voorde kapitalisten moet opknappen. Daarom wordt overal het verzet tegen de oorlog georganiseerd. De vereniging van de arbeidersklasse over de gehele wereld tegen de oorlog kan deze oorlog stoppen. Daarom: geen enkele medewerking aan de oorlog! Eenheid tegen uitbuiting en oorlog!