Gedicht
Door Henricus Azewijn
Het laatste oordeel
De wonderen zijn de wereld niet uit
wij worden verziekt en krijgen bedorven fruit
van de groothandelaar in de beste zorgen
die weet waar het "Grote Geheim" is verborgen:
bij O.M. God in de boot, zijnde de modderschuit.
Het wonder van de grote verdichting
onderkennen wij die ene eigen verplichting
die wij van buiten hebben geleerd te delegeren
omdat iedereen, behalve wijzelf, moet presteren
om onze eigen, wonderbaarlijke verrichting.
De beste esoterisch manager op het spoor
hij die genomineerd is voor de "Gouden Boor"
die met heilige olie alles gesmeerd doet lopen
zijn onkunde het best weet te verkopen:
de zeven commissies hebben hem nog steeds niet door!
De hemel, de hel, gekloot op deze aarde
ons aandeel, groot en/of klein, verloor zijn waarde
terwijl de groothandelaar onderhandelt
O.M. God over het grote "Nog Meer" wandelt
als een zombie die onze zorgen openbaarde.
Tot het laatste oordeel, het vonnis ons velt
wij aan de grond genageld staan met onze held
die niet weet waar de beer is gebleven
die ons zijn huid, zichzelf heeft afgeschreven
vergat wie hij is, zoals de meldkamer meldt.